Σάββατο 13 Ιουνίου 2009

Γίνε ενεργός πολίτης – Περιμένουμε την αφύπνισή σου


Πάνε και αυτές οι εκλογές! Τα κόμματα είπαν όσα είχαν να πουν, ο κόσμος τα άκουσε, άλλος ψήφισε άλλος όχι και τέλος! Αυτό ήταν! Από την επόμενη μέρα όλοι επανήλθαν στις ασχολίες τους σαν να μη μεσολάβησε τίποτα. Ο λαός συνεχίζει να αγωνιά για τα καθημερινά του προβλήματα (ανεργία, χαμηλοί μισθοί, υγεία, ασφάλεια κ.α.) και οι πολιτικοί με τις πλούσιες οικογένειες της χώρας συνεχίζουν να πλουτίζουν εις βάρος μας. Τι άλλαξε; Τίποτα.

Απευθύνομαι λοιπόν στο 47% που προτίμησε τις παραλίες. Τι καταφέρατε με την αποχή σας; Αισθάνεστε ότι τους τιμωρήσατε; Μήπως τιμωρήσατε τους εαυτούς σας και όλους τους υπόλοιπους που συνειδητοποίησαν όπως κι εσείς την αποτυχία του δικομματισμού αλλά το εξέφρασαν με τη συμμετοχή τους; Αν αυτή η αποχή ήταν το πρώτο βήμα σε μια γενική αντίδραση θα το δεχόμουν και θα ήταν πράγματι μια εξέλιξη προς τη σωστή κατεύθυνση. Όμως για τους περισσότερους, η αποχή δεν ήταν μια συνειδητή πολιτική πράξη απαξίωσης του πολιτικού μας συστήματος. Ήταν δυστυχώς το αποτέλεσμα αδιαφορίας ή βαρεμάρας. Με τη στάση αυτή δείχνουμε ότι είμαστε μια γενιά που έχει παραδοθεί σε μια επίπλαστη ευδαιμονία. Για ότι κακό μας συμβαίνει πάντα φταίνε οι άλλοι: οι πολιτικοί, τα κόμματα, το σύστημα… Ποτέ εμείς. Φτιάχνουμε και μερικές λογικοφανείς δικαιολογίες για να εξηγήσουμε τη στάση μας. Έτσι ουσιαστικά αρνούμαστε να δραστηριοποιηθούμε, παραιτούμαστε από βασικά δικαιώματα και δεν αναλαμβάνουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν στο δημόσιο βίο. Αυτά βλέπω γύρω μου. Αποδείξτε μου ότι κάνω λάθος και πείτε μου ειλικρινά. Πόσοι από εσάς που απέιχατε από την εκλογική διαδικασία έχετε σκοπό να κλιμακώσετε τις αντιδράσεις σας (πάντα ειρηνικά) και να δείξετε τη δυσαρέσκειά σας; Θα κατεβείτε μαζικά σε απεργίες; Θα διοργανώσετε μεγάλα συλλαλητήρια και διαδηλώσεις; Θα κάνετε μποϋκοτάζ στα καρτέλ που υποστηρίζουν οι πολιτικοί μας; Τι έχετε σκοπό να κάνετε; Πιστεύω πως δε θα γίνει καμιά κινητοποίηση. Ελάχιστοι ίσως που κι αυτοί θα χαρακτηριστούν γραφικοί γιατί θα είναι λίγοι. Το πολιτικό μας σύστημα μπορεί να χαίρεται πια. Έχει αποχαυνώσει και αδρανοποιήσει το μισό σχεδόν πληθυσμό και κάνει σε όλους κουμάντο με το 35%. Γιατί φυσικά οι αποφάσεις τους είναι υποχρεωτικές και για εσάς. Αποφασίζουν και για τη δική σας ζωή, ας μη ψηφίσατε. Η εβδομάδα μετά τις εκλογές πέρασε με κροκοδείλια δάκρυα στις τηλεοράσεις για το ότι ο κόσμος τάχα τους γύρισε την πλάτη και ότι πρέπει να βρουν τρόπο να τον φέρουν κοντά τους, αλλά μέχρι εκεί. Τι πετύχατε λοιπόν; Να σας υπενθυμίσω ότι η χώρα που έχει τεράστια ποσοστά αποχής είναι οι ΗΠΑ. Αυτοί τι πέτυχαν τόσα χρόνια; Οι κυβερνήσεις συνεχίζουν να εκλέγονται, και με τις ψήφους των λίγων και τη βοήθεια των πολυεθνικών, κυβερνούν και αιματοκυλούν όποτε θέλουν, οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη επιλέξουν. Ο αμερικανικός λαός δεν είναι άμοιρος των ευθυνών του. Έτσι και εδώ. Από τις δηλώσεις τους καταλάβατε ότι πήραν κάποιο μήνυμα και ότι έχουν σκοπό να αλλάξουν κάτι; Όχι.

Τι έμεινε λοιπόν; Ένα 18% που αγωνίζεται ουσιαστικά και για εσάς περιμένοντας την αφύπνισή σας. Φυσικά έχουν και αυτοί τα κολλήματά τους γιατί ο καθένας βλέπει τα πράγματα από διαφορετική σκοπιά. Προσπαθούν όμως. Δεν αφήνουν την τύχη τους στα χέρια των άλλων όπως εσείς. Προσωπικά πιστεύω ότι ίσως θα έπρεπε, αυτός που δεν είναι ενεργός πολίτης να έχει αυστηρότατες κυρώσεις που να φτάνουν μέχρι και την αφαίρεση της ιδιότητας του πολίτη. Για την ώρα όμως αναρωτηθείτε: Έχετε πια το ηθικό δικαίωμα να κρίνετε τους πολιτικούς; Έχετε το ηθικό δικαίωμα να παραπονιέστε για τους κακούς χειρισμούς της κυβέρνησης και γενικά να έχετε λόγο για το πολιτικό σύστημα; Αφού εν λευκώ παραδώσατε τις τύχες σας σ’ αυτούς να αποφασίσουν για σας. Τα ίδια και χειρότερα πρέπει να αναρωτηθεί και το 35% που ψήφισε με κομματικές παρωπίδες. Ότι και να γίνει ψηφίζουν συνέχεια τους ίδιους. Στα πόσα σκάνδαλα θα πάρουν την απόφαση να τους μαυρίσουν;

Ας κάνουμε μια υπόθεση. Η αποχή είναι ελάχιστη και ψηφίσατε φυσικά τα μικρά κόμματα. Έχει λοιπόν 35% ο δικομματισμός και 65% οι υπόλοιποι. Φαντάζεστε το πολιτικό σκηνικό σε μια τέτοια περίπτωση; Ο αντίκτυπος στα κόμματα εξουσίας θα είναι μεγάλος. Τεράστιο πλήγμα. Το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα που όλοι καταγγέλλουμε θα χάσει την αλαζονεία του και θα αναγκαστεί αργά ή γρήγορα να σταματήσει την αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζει εδώ και αρκετά χρόνια. Φυσικά και τα μικρά κόμματα που ψηφίσαμε δε θα μείνουν στο απυρόβλητο. Θα ξέρουν ότι έχουμε απαιτήσεις από αυτά και ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να τα αποδοκιμάσουμε εκλογικά. Αυτά θα συμβούν γιατί όλοι θα δουν ένα λαό αποφασιστικό, έτοιμο να διεκδικήσει τα δικαιώματά του. Ένα λαό που δεν θα έχει πολιτικές παρωπίδες και θα υποστηρίζει αυτόν που εργάζεται για το καλό του και θα καταδικάζει αυτόν που τον κοροϊδεύει. Κάνω λάθος; Σκεφτείτε λοιπόν πότε θα είναι καλύτερα για όλους μας. Όταν με την ψήφο σας διώξατε τους διεφθαρμένους από την εξουσία ή τώρα με την αποχή σας που τους κρατήσατε στην εξουσία.

Παρασκευή 5 Ιουνίου 2009

Η αποχή δεν είναι επιλογή

Αυτή είναι η φωνή ενός αγανακτισμένου πολίτη, που βλέπει τη χώρα του να πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο και δε μπορεί να κάνει τίποτα για να αλλάξει την πορεία της. Όχι γιατί δεν έχει θέληση αλλά επειδή είναι μόνος και με αυτό το πολίτευμα που έχουμε δε μπορείς να κάνεις τίποτα μόνος.

Οι πολιτικοί μας λένε ότι το συμφέρον του τόπου είναι να έχει αυτοδύναμες κυβερνήσεις για να υπάρχει σταθερότητα. Θεωρητικά έχουν δίκιο. Έτσι ένα μεγάλο ποσοστό συμπολιτών μας ψηφίζουν τα δύο μεγάλα κόμματα. Έχουν περάσει 35 χρόνια από τη Μεταπολίτευση με σχεδόν αποκλειστικά αυτοδύναμες και ισχυρές κυβερνήσεις. Ποιο είναι το αποτέλεσμα; Οικονομικά σκάνδαλα που μένουν ατιμώρητα αφού το ένα κόμμα προστατεύει το άλλο, ένα κράτος στα πρόθυρα της χρεοκοπίας που ζει με δανεικά όπως άλλωστε και πολλοί από τους πολίτες του, αύξηση της ανεργίας, μείωση της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων, χειρότερες συνθήκες εργασίας, υποβαθμισμένο επίπεδο της παρεχόμενης παιδείας, ένα άθλιο σύστημα υγείας που εξυπηρετεί λίγους, αύξηση της λεγόμενης «βαριάς» εγκληματικότητας, συνεχείς υποχωρήσεις στα εθνικά θέματα … Ακόμα και αυτή η περιβόητη σταθερότητα δε λειτουργεί στην πράξη αφού όλοι οι κομματικοί μηχανισμοί έχουν αναγάγει σε μείζον θέμα το χρόνο προκήρυξης εκλογών, σε σημείο που να μονοπωλεί συχνά πυκνά το ενδιαφέρον τους και να μην παράγουν έργο ενώ και η πλειοψηφία των ΜΜΕ σιγοντάρει την όλη κατάσταση αποπροσανατολίζοντας μας από τα σημαντικά θέματα.

Για να βγει η χώρα από το αδιέξοδο στο οποίο βαδίζει, η λύση είναι μία. Να σταματήσουμε να είμαστε υπήκοοι και να γίνουμε ενεργοί πολίτες. Να αναλάβει ο καθένας την ευθύνη που του αναλογεί και να συμμετέχουμε στις λήψεις των αποφάσεων. Η δημοκρατία μας έχει δώσει ένα μεγάλο όπλο. Την ψήφο. Πρέπει να το χρησιμοποιήσουμε σωστά. Χρόνια τώρα απαξιώνουν τη συμμετοχή μας στην εκλογική διαδικασία περνώντας το μήνυμα «μια ψήφος δεν θα αλλάξει τίποτα». Πολλά blog και ΜΜΕ παροτρύνουν τον κόσμο να προτιμήσει την παραλία απ’ το να πάει να ψηφίσει δημιουργώντας ένα αίσθημα ηττοπάθειας. Ξεχνάμε όμως ότι κάποιοι παλαιότεροι δώσανε σκληρούς αγώνες για να μπορούμε εμείς να απολαμβάνουμε τα αγαθά της δημοκρατίας, που δίνει δικαιώματα αλλά έχει και υποχρεώσεις. Αγωνίστηκαν για το δικαίωμα του «εκλέγειν», για να μπορούν οι Έλληνες πολίτες να έχουν δύναμη και να ορίζουν αυτοί την τύχη τους.

Οι κομματικοί οργανισμοί που μας κυβερνούν τόσα χρόνια έχουν υποβαθμίσει τις Ευρωεκλογές και τις έχουν μετατρέψει σε πρόβα για τις βουλευτικές. Η αλήθεια είναι ότι μπορεί σημαντικές αποφάσεις να παίρνονται από τις διάφορες επιτροπές, πολλές αποφάσεις τους όμως επικυρώνονται από το Ευρωκοινοβούλιο και υπάρχει φυσικά η δυνατότητα της ενημέρωσης των ξένων ευρωβουλευτών για τα θέματα που μας απασχολούν και η δημιουργία συμμαχιών που, σαν μοχλός πίεσης στην χώρα τους, ίσως φανούν χρήσιμες σε κάποια δύσκολη στιγμή. Αυτή η δουλειά θέλει ανθρώπους που έχουν διάθεση να εργαστούν. Αυτούς πρέπει εμείς να τους επιλέξουμε και όχι τα κόμματα. Δείξτε λοιπόν τη δύναμή σας και πηγαίνετε όλοι να ψηφίσετε. Αγνοήστε τις παραινέσεις του κατεστημένου για αποχή. Να είστε σίγουροι ότι τα μεγάλα κόμματα αυτό επιδιώκουν. Την ώρα που εσείς θα πίνετε το καφεδάκι σας στην παραλία, ο κομματικός στρατός, εγγεγραμμένος στο κόμμα ή όχι, δεν θα κάνει διακοπές. Θα είναι στα εκλογικά κέντρα για να φέρει στην εξουσία αυτούς που σας έκαναν να σιχαθείτε την πολιτική, για να έχουν πεδίο ανεξέλεγκτης δράσης. Το τραγικό είναι όμως ότι εσείς θα τους έχετε βοηθήσει. Και 50% να φτάσει η αποχή νομίζετε ότι θα τους νοιάξει; Θα έχουν συγκεντρώσει τα ποσοστά που θέλουν και θα συνεχίσουν απτόητοι. Γι’ αυτό λοιπόν η αποχή δεν πρέπει να είναι επιλογή. Και φυσικά ούτε λευκό και άκυρο. Δε μπορεί να μην υπάρχει ένα μικρό κόμμα που να σας εκφράζει! Αναζητήστε τα προγράμματά τους, ακούστε τι έχουν να σας προτείνουν και μετά αποφασίστε.

Δράση λοιπόν. Όχι ύπνωση και χαβαλές. Ήρθε η ώρα να απαιτήσουμε όσα μας ανήκουν. Ας κάνουμε τις Ευρωεκλογές της 7ης Ιουνίου ένα σημαντικό σταθμό στην πολιτική αφύπνιση των Ελλήνων. Και μη ξεχνάτε. Πρώτα ψηφίζουμε και μετά πάμε παραλία. Όσο για εσάς τους μαντρωμένους στα κόμματα που δε βλέπετε πέρα από τη μύτη σας, θα προσφέρετε μεγάλη υπηρεσία στη χώρα αν πάρετε τα κουβαδάκια σας και πάτε κατευθείαν παραλία…