ΑΡΝΙΕΜΑΙ (ΕΧΘΡΟΣ ΛΑΟΣ - 1975)

Αρνιέμαι αρνιέμαι αρνιέμαι
οι άλλοι να βαστάνε τα σκοινιά
αρνιέμαι να με κάνουν ό,τι θένε
αρνιέμαι να πνιγώ στην καταχνιά.

Αρνιέμαι αρνιέμαι αρνιέμαι
να είσαι συ και να μην είμαι εγώ
που τη δική μου μοίρα διαφεντεύεις
με τη δική μου γη και το νερό.

Αρνιέμαι αρνιέμαι αρνιέμαι
να βλέπω πια το δρόμο μου κλειστό
αρνιέμαι να 'χω σκέψη που σωπαίνει
να περιμένει μάταια τον καιρό.

Στίχοι:Ιάκωβος Καμπανέλλης
Μουσική:Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση:Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Απογοήτευση

Αυτή είναι η κύρια αιτία της σχεδόν τρίμηνης απουσίας μου. Δε θέλησα να ασχοληθώ με την εκλογική αναμέτρηση του Νοεμβρίου, γιατί οι θέσεις μου για τις εκλογές είναι γνωστές απο προηγούμενες αναρτήσεις, αλλά κυρίως γιατί, λανθασμένα, πίστεψα πως ο λαός μετά απο αυτά που του επιβάλουν και κυρίως από αυτά που του ετοιμάζουν, θα κάνει το καθήκον του. Αλλά...
Συγχαρητήρια κύριοι της αποχής! Τώρα πια είσαστε συνένοχοι και χωρίς ελαφρυντικό! Όσο για εσάς που ψηφίσατε ΝΔ αλλά κυρίως ΠΑΣΟΚ, τι να πώ; Αν δεν είστε ζώα, είστε σίγουρα προδότες! Να το έχετε βάρος στη συνείδησή σας για ότι συμβεί στην Ελλάδα απο εδώ και πέρα!

Όσο κι αν η αλήθεια είναι δυσάρεστη, ήρθε η ώρα να αναλάβει ο λαός τις ευθύνες του

Επιτέλους! Μέσα στα άπειρα ψέματα που μας έχουν πει οι πολιτικοί μας, ειπώθηκε και μια δυσάρεστη αλήθεια και μάλιστα από τα χείλη ενός από τους απεχθέστερους, κατ’ εμέ, πολιτικούς, τον κ. Πάγκαλο. Τη δήλωση την έκανε στη Βουλή κατά την ομιλία του στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή που επεξεργάζεται το σχέδιο για την κατάργηση και συγχώνευση υπηρεσιών οργανισμών και φορέων του δημόσιου τομέα. Σε μια κρίση ειλικρίνειας παραδέχτηκε την ενοχή των πολιτικών στη διασπάθιση του δημόσιου χρήματος αλλά και τη συνενοχή των πολιτών. Χαρακτηριστικά είπε: «Η απάντηση στο ερώτημα που θέτουν οι πολίτες, που τα φάγατε τα λεφτά είναι αυτή: Σας διορίζαμε για χρόνια, τα φάγαμε όλοι μαζί. Ακολουθώντας μια πρακτική αθλιότητας, εξαγοράς και διασπάθισης του δημοσίου χρήματος». Παράλληλα, ανέφερε ότι «για τη διόγκωση του δημόσιου τομέα είμαστε όλοι υπεύθυνοι, ακόμη και τα μικρά κόμματα της Αριστεράς που δεν κυβερνούν μεν, αλλά ακολουθούν την ίδια πρακτική μέσα από τους ΟΤΑ που ελέγχουν». Ο πιο ακατάλληλος πολιτικός είπε τη μεγαλύτερη αλήθεια. Στα χρόνια που πέρασαν οι Έλληνες είχαν γίνει πρωταθλητές στο άθλημα της ρουσφετολογίας. Είτε ατομικά είτε συντεχνιακά, κάθε προσπάθεια μείωσης των κακώς κειμένων του δημοσίου τομέα έπεφτε στο κενό από τις αντιδράσεις των εργαζομένων. Και οι πολιτικοί, με το αζημίωτο βέβαια, τους έκαναν το χατίρι. Κατηγορούμε τα κόμματα αλλά εμείς ήμασταν αυτοί που τους δώσαμε δύναμη με τη ψήφο μας, ανάλογα ποιος θα μας διόριζε στο δημόσιο. Το πελατειακό κράτος το δημιουργήσαμε και το συντηρήσαμε όλοι μας. Είναι ψέμα; Βέβαια ο Πάγκαλος κατά το γνωστό τρόπο διαφυγής των πολιτικών, τα ισοπέδωσε όλα και μας έβαλε όλους στο ίδιο τσουβάλι. Δεν έχουμε όλοι την ίδια ευθύνη. Ούτε φάγαμε όλοι με τον ίδιο τρόπο. Το αποτέλεσμα όμως είναι το ίδιο. Είμαστε συνένοχοι.

Ο Πάγκαλος μίλησε βασικά για το δημόσιο τομέα. Ας δούμε όμως ποιος ευθύνεται γενικότερα για την κρίση, γιατί πολλοί έχουν ξεσηκωθεί και αμφισβητούν την κατηγορία του Πάγκαλου για συνενοχή. Μάλιστα πολλοί της αντιπολίτευσης, χαϊδεύοντας τα αυτιά των πολιτών, κατηγορούν την κυβέρνηση, ότι προσπαθεί να δημιουργήσει ενοχές στους πολίτες για να μην ξεσηκωθούν. Μόνο όμως αν κάποιος αισθάνεται ένοχος θα μετανιώσει και θα προσπαθήσει να αλλάξει τα πράγματα προς το καλύτερο. Με το να λέμε οι άλλοι φταίνε απλά συντηρούμε τις παθογένειες του συστήματος. Δεν έχουμε καταλάβει οτι εμείς διαμορφώνουμε το σύστημα. Είμαστε καθαροί, δίκαιοι και απαιτούμε; Τότε το σύστημα θα δουλέψει προς όφελος των πολιτών. Είμαστε ατομικιστές και δεν ασχολούμαστε με τίποτα πέρα από την τσέπη μας; Τότε το σύστημα θα διαφθαρεί και θα ευνοεί μόνο τους δυνατούς. Τις ευθύνες και τα σκάνδαλα των πολιτικών τα γνωρίζουμε. Σκάνδαλο SIEMENS, Χρηματιστήριο, Ολυμπιακά έργα, Εθνικό Κτηματολόγιο, υπόθεση Μανίκα, Νεονάκη, Μανούση-Παυλίδη, Ζαχόπουλου, Κουμπάρους, καρτέλ Γάλακτος και όχι μόνο, χρήματα σε ΜΚΟ φίλα προσκείμενων, Σκάνδαλο ΜΑΝ, Ομόλογα, Παραδικαστικό, πώληση ΟΤΕ, εξαγορά της «Γερμανός» από COSMOTE, Βατοπαίδι, διορισμό στη Βουλή και σε διάφορους οργανισμούς των συγγενών και φίλων, μίζες από τα εξοπλιστικά προγράμματα, ΟΣΕ, Ολυμπιακή και δε συμαζεύεται… Ας δούμε όμως και τις ευθύνες τις δικές μας γιατί προσωπικά έχω βαρεθεί να τσακώνομαι με ανθρώπους που πιστεύουν ότι για την οικονομική κρίση φταίνε αποκλειστικά οι πολιτικοί και το κράτος που μας κλέβει, ενώ οι πολίτες δε φέρουν καμία ευθύνη. Όμως η πρώτη και μεγαλύτερη ευθύνη μας είναι ότι ενώ αυτοί μας κλέβουν συστηματικά, επανεκλέγονται με τη δική μας ψήφο! Εμείς τους εξελέξαμε και τους δώσαμε το δικαίωμα να μας κυβερνούν. Ας προχωρήσουμε πιο αναλυτικά σε διάφορες συμπεριφορές μας που συνέβαλλαν σε μεγάλο βαθμό στην οικονομική κατάντια που βρίσκεται η χώρα μας. Σίγουρα πολλοί από εμάς θα αναγνωρίσουν τους εαυτούς τους σε πολλές από τις περιπτώσεις. Να θυμίσω επίσης ότι οι διάφοροι κρατικοί λειτουργοί (δημόσιοι υπάλληλοι) που δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους και θα αναφερθούν παρακάτω, δεν είναι πολιτικοί, είναι πολίτες σαν και τους υπόλοιπους.

• Εμείς δεν φταίμε που δίνουμε φακελάκι στον εφοριακό για να μη μας τα πάρει η εφορία, δηλαδή το κράτος; Ή μόνο ο εφοριακός που παίρνει το φακελάκι φταίει;
• Εμείς δεν φταίμε που λαδώνουμε στο ΚΤΕΟ για να μας περάσουν το αυτοκίνητό μας; Ή μόνο ο υπάλληλος του ΚΤΕΟ που λαδώνεται φταίει;
• Εμείς δεν φταίμε που λαδώνουμε, μέσω των σχολών οδήγησης, τους υπαλλήλους που δίνουν τις άδειες οδήγησης; Ή μόνο οι σχολές και οι υπάλληλοι του συγκεκριμένου υπουργείου φταίνε που τα παίρνουν;
• Εμείς δεν φταίμε που δε ζητάμε απόδειξη από τον υδραυλικό, τον ηλεκτρολόγο, τον δικηγόρο, τον γιατρό και ένα σωρό άλλους επαγγελματίες, για να μην πληρώσουμε το ΦΠΑ και πάρει χρήματα το κράτος;
• Εμείς δεν φταίμε που λαδώνουμε τους υπαλλήλους της πολεοδομίας για να βγάλει πιο γρήγορα την άδειά μας ή να παραβλέψει κάποια οικοδομική μας παρανομία; Ή μόνο οι υπάλληλοι της πολεοδομίας φταίνε που τα παίρνουν;
• Εμείς δεν φταίμε που τρέχουμε για το κάθε κόμμα βάζοντας αφίσες και συμμετέχοντας σε συγκεντρώσεις κουνώντας σημαιάκια; Ή μόνο τα κόμματα φταίνε που μας εξαπάτησαν και δεν καταλαβαίναμε;
• Εμείς δεν φταίμε που για διάφορες δουλειές μας προσλαμβάνουμε αλλοδαπούς εργάτες για να μην πληρώσουμε ΙΚΑ αδιαφορώντας για την τύχη του ασφαλιστικού; Ή μήπως φταίνε οι αλλοδαποί;
• Εμείς δεν φταίμε που δηλώναμε ότι εκτρέφαμε παραπάνω ζώα ή ότι κατείχαμε περισσότερες αγροτικές εκτάσεις από αυτές που πραγματικά είχαμε ώστε να παίρνουμε την επιδότηση από την ΕΕ, με αποτέλεσμα η επιδότηση και να μην πήγαινε σ’ αυτούς που έπρεπε και οι ξένοι να καταλάβουν ότι τους κοροϊδεύαμε και να το πληρώνουμε τώρα; Ή μήπως φταίνε οι της ΕΕ που μας έδιναν τα λεφτά από το ευρωπαϊκό ταμείο;
• Εμείς δεν φταίμε (φυσικά πρόσωπα και επιχειρηματίες) που κρύβουμε από την εφορεία όσα περισσότερα μπορούμε ενώ παράλληλα αγοράζουμε αυτοκίνητα και σπίτια, ανάλογα φυσικά με το οικονομικό μέγεθος του καθενός; Ή μήπως φταίνε μόνο οι εφοριακοί γιατί δεν έκαναν σωστά τη δουλεία τους και δεν μας έλεγξαν;
• Εμείς δεν φταίμε που ως πολίτες βρωμίζουμε με τα σκουπίδια μας το ύπαιθρο και ως επιχειρηματίες το μολύνουμε πετάγοντας τα απόβλητά μας στη θάλασσα, στα ποτάμια κ.α.; Ή μήπως μας πίεσαν οι κακοί πολιτικοί μας;
• Εμείς δεν φταίμε που κλείνουμε τις εθνικές οδούς, εμποδίζουμε τους τουρίστες να βγουν από τα καράβια ή γενικότερα να μετακινηθούν και μετά παραπονιόμαστε ότι μειώθηκε ο τουρισμός στην Ελλάδα; Ή μήπως τελικά φταίνε οι τουρίστες που προτιμούν την Ελλάδα για διακοπές;
• Εμείς δεν φταίμε που βάλαμε μέσο για να διοριστούμε στο δημόσιο γνωρίζοντας ότι είμαστε υπεράριθμοι και ότι επιβαρύνεται με αχρείαστα έξοδα το κράτος; Ή μήπως φταίνε μόνο οι πολιτικοί που μας διόριζαν;
• Εμείς δεν φταίμε που όντας άσχετοι από χρηματιστήριο πουλήσαμε την περιουσία μας ή πήραμε δάνεια για να παίξουμε στο χρηματιστήριο και τελικά τα χάσαμε και από τους κερδοσκόπους (χρηματιστήριο σημαίνει και ρίσκο); Ή μήπως φταίνε μόνο οι χρηματιστηριακές εταιρείες που σ’ αυτό τον καιρό της αποθέωσης του χρήματος, ψάχνουν να βρουν τέτοιους αφελείς;
• Εμείς δεν φταίμε που ενώ γνωρίζαμε ότι οι πολιτικοί μας βάζουν χέρι στο δημόσιο χρήμα, κάναμε τα στραβά μάτια γιατί έδιναν και σε μας κάτι; Ή μήπως φταίνε οι πολιτικοί που δε μας παρότρυναν να τους καταγγείλουμε;
• Εμείς δεν φταίμε που ενώ κατηγορούμε την εκκλησία για χλιδή πάμε και κάνουμε πομπώδεις θρησκευτικούς γάμους; Ή μήπως μας πίεσαν οι παπάδες γιατί τάχα έτσι ορίζει η εκκλησία;
• Εμείς δεν φταίμε που δηλώνουμε αναπηρία που δεν υπάρχει ή παίρνουμε συντάξεις που δεν θα έπρεπε (π.χ. συντάξεις εθνικής αντίστασης); Ή μήπως φταίνε μόνο αυτοί που δεν έκαναν τη δουλειά τους και δεν έλεγξαν την αναπηρία μας;
• Εμείς δεν φταίμε που θέλοντας να φτιάξουμε ένα σπίτι ή εξοχικό αντί να ακολουθήσουμε τη νόμιμη οδό και να πληρώσουμε όσους φόρους μας αναλογούν, προτιμήσαμε να το κάνουμε παράνομα; Η Ελλάδα έχει πάνω από 800.000 αυθαίρετα και τις περισσότερες-στατιστικά- βίλλες στην Ευρώπη. Ή μήπως όλες ανήκουν σε βουλευτές;

Τι λέτε λοιπόν; Δεν είμαστε συνένοχοι στο κατάντημα της Ελλάδας; Ή επειδή αυτοί ατομικά, πλούτισαν περισσότερο από εμάς, μας κάνει λιγότερο υπεύθυνους; Αν κάποιος έχει κλέψει λιγότερο από κάποιον άλλον, δε σημαίνει ότι δεν είναι κλέφτης. Όλοι φταίμε, ο καθένας στο ποσοστό του. Αν το παραδεχτούμε, θα είναι το πρώτο και σημαντικό βήμα για να απαιτήσουμε, να αγωνιστούμε και να οδηγήσουμε με υγιείς βάσεις, την Ελλάδα και τη ζωή μας στη σωστή κατεύθυνση.

ΣΗΚΩ ΡΕ ΕΛΛΗΝΑ

ΜΕΣ ΣΤΑ ΤΣΙΜΕΝΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΦΤΙΑΞΑΝΕ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ
ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΤΣΕΙ ΚΑΙ ΤΗ ΘΕΑ ΜΑΣ ΚΟΙΤΑΜΕ,
ΛΕΜΕ ΠΩΣ ΦΤΑΙΝΕ ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΛΛΟΙ ΠΟΥ ΑΛΛΑΞΑΜΕ
ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΔΕ ΜΕΤΡΑΜΕ.
ΟΛΑ ΤΑ ΑΣΧΗΜΑ ΓΙΑ ΟΜΟΡΦΑ ΤΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ
ΤΗ ΒΟΛΕΨΗ ΤΟΥ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΠΙΑ ΚΟΙΤΑΕΙ,
ΦΤΑΝΕΙ ΔΥΟ ΣΠΙΤΙΑ ΚΙ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ
ΚΑΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ ΞΕΠΟΥΛΑΕΙ.

ΣΗΚΩ ΡΕ ΕΛΛΗΝΑ ΚΑΙ ΑΝΟΙΞΕ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΣΟΥ
ΠΕΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΘΕΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΦΩΝΑΞΕΙΣ,
ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΣ ΠΟΥ ΧΕΙ ΤΟ ΧΩΜΑ ΣΟΥ
ΣΗΚΩ ΡΕ ΕΛΛΗΝΑ ΣΤΑ ΛΑΘΗ ΠΡΙΝ ΒΟΥΛΙΑΞΕΙΣ.

ΟΛΑ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΑΣ ΚΛΕΒΟΥΝΕ
ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΣΥΝΕΝΟΧΟΙ ΑΠΛΑ ΑΚΟΛΟΥΘΑΜΕ,
ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΕΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΠΟΥ ΤΟ ΣΤΗΣΑΝΕ
ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΝΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΜΕΤΡΑΜΕ.
ΟΛΑ ΤΑ ΑΣΧΗΜΑ ΓΙΑ ΟΜΟΡΦΑ ΤΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ
ΤΗ ΒΟΛΕΨΗ ΤΟΥ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΠΙΑ ΚΟΙΤΑΕΙ,
ΦΤΑΝΕΙ ΔΥΟ ΣΠΙΤΙΑ ΚΙ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ
ΚΑΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΠΙΑ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΤΡΑΒΑΕΙ.

ΣΗΚΩ ΡΕ ΕΛΛΗΝΑ ΚΑΙ ΑΝΟΙΞΕ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΣΟΥ
ΠΕΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΘΕΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΦΩΝΑΞΕΙΣ,
ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΣ ΠΟΥ ΧΕΙ ΤΟ ΧΩΜΑ ΣΟΥ
ΣΗΚΩ ΡΕ ΕΛΛΗΝΑ ΣΤΑ ΛΑΘΗ ΠΡΙΝ ΒΟΥΛΙΑΞΕΙΣ.

ΣΤΙΧΟΙ: ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΜΠΗΤΡΟΣ
ΜΟΥΣΙΚΗ: ΠΑΝΟΣ ΝΙΚΟΥ

Απαγόρευση του καπνίσματος - άσκηση υποταγής

Έχουν κατακλύσει την τηλεόραση ρεπορτάζ, που ρωτάνε ως επί το πλείστον μόνο μη καπνίζοντες, για το νέο μέτρο, οι οποίοι υποστηρίζουν οτι είναι σωστή η απαγόρευση. Μα δεν καταλαβαίνουν οτι είναι φασιστική η επιβολή ενός μέτρου χωρίς διάλογο και εναλλακτικές λύσεις; Σήμερα απαγορεύουν το τσιγάρο, αύριο κάτι άλλο. Αναθεματίζουμε τη Χούντα η οποία κάποια περίοδο απαγόρευσε τη συνάθροιση άνω των τριών ατόμων. Το ίδιο όμως δε γίνεται και τώρα; Πας με την παρέα σου να διασκεδάσεις και σου λένε με το έτσι θέλω οτι δε θα καπνίσεις. Οι τωρινοί επικαλούνται λόγους υγείας. Οι τότε λόγους ασφαλείας. Όλοι έχουν πρόχειρη μια δικαιολογία. Έτσι μας έφεραν και το ΔΝΤ και ακόμα δε μπορώ να καταλάβω γιατί αργούμε να αντιδράσουμε. Έχει γίνει ο Έλληνας τόσο μαλθακός που δέχεται τα πάντα; Μας λένε: "Μη μιλάς, μην αντιδράς. Εγώ ξέρω το καλό σου, εσύ δεν έχεις γνώμη". Κι εμείς υπακούμε!
Στην περίπτωση του τσιγάρου υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις. Πριν πάρουν οποιοδήποτε μέτρο απαγόρευσης θα έπρεπε να επιβάλουν σε όλες τις επιχειρήσεις την κατάλληλη εγκατάσταση εξαερισμού. Και ντουμάνι να είναι ένα μαγαζί, με τον κατάλληλο εξαερισμό το κακό θα ήταν πολύ μικρό. Όσο αφορά το χώρο εργασίας, αν οι εργαζόμενοι έρχονται σε επαφή με πελάτες, καλό θα ήταν να μην καπνίζουν μόνο και μόνο επειδή δε μπορεί να ελεγχθεί ποιός απο τους πελάτες το δέχεται ή όχι. Αν οι εργαζόμενοι δεν έρχονται σε επαφή με τους πελάτες, πρέπει να γίνεται συνεννόηση μεταξύ τους κατανοώντας ο ένας τις ανάγκες του άλλου. Όσον αφορά τα κέντρα διασκέδασης, πρέπει να αφήσουν να επιλέξει ο καταστηματάρχης αν θέλει το μαγαζί του να έχει αποκλειστικά καπνίζοντες ή μη καπνίζοντες.
Στο κάτω κάτω αν κάποιος πήγαινε σε μαγαζί που τον ενοχλούσε ο καπνός και επηρρεαζόταν η υγεία του, μπορούσε να σηκωθεί και να φύγει και να απαιτήσει απο την πολιτεία να φτιαχτούν χώροι και για τους μη καπνίζοντες. Αν πράγματι νοιάζονταν για την υγεία μας οι κυβερνώντες και θεωρούσαν το τσιγάρο ένοχο, θα το είχαν απαγορεύσει γενικά όπως τα ναρκωτικά. Αν νοιάζονταν, αντί να βάζουν πρόστιμα για την οδήγηση υπό την επήρρεια αλκοόλ, θα έπρεπε να κάνουν ελέγχους στα ίδια τα μαγαζιά (να μάθουμε επιτέλους και πόσο καθαρά είναι τα ποτά που πίνουμε) και να κόβουν κλήσεις ή να μην αφήνουν να οδηγήσουν όσους έχουν καταναλώσει αλκοόλ πάνω απο το όριο, έξω απο τα μαγαζιά. Αν νοιάζονταν, θα φρόντιζαν να μειώσουν τους ρύπους απο την ατμόσφαιρα. Αν νοιάζονταν, θα φρόντιζαν να μειώσουν την εγκληματικότητα. Αν νοιάζονταν, δε θα μας επέβαλαν το εμβόλιο της γρίπης που έχει τόσες παρενέργειες. Πριν φτάσουν στο τσιγάρο θα μπορούσαν να ασχοληθούν με τόσα άλλα πράγματα που μας σκοτώνουν. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις όμως, "τα λεφτά είναι πολλά" και δεν κυνηγάνε την αιτία του προβλήματος (καπνοβιοπμηχανίες, εργοστάσια, λαθρέμποροι κ.α.). Εμένα θα με πάνε μέχρι και αυτόφορο επειδή καπνίζω αλλά τόσα σκάνδαλα που βγαίνουν στη δημοσιότητα μένουν χωρίς ενόχους. Βέβαια, οτι το τσιγάρο είναι το λιγότερο απο τα προβλήματά μας δε σημαίνει πως δε θα ασχοληθούμε με αυτό. Είναι μια κακή συνήθεια, εξάρτηση θα έλεγα, που μπορεί να βλάψει άνεπανόρθωτα την υγεία και των ενεργητικών και των παθητικών καπνιστών. Όλων μας δηλαδή. Όχι όμως έτσι. Η επιβολή δεν είναι ποτέ λύση.
Και όλα αυτά έχουν μεγαλύτερη σημασία γιατί τα γράφει κάποιος που κάπνιζε (μόνο στη βόλτα μου) και τώρα το έχει κόψει γιατί οι αμυγδαλές "παραπονιούνται". Δεν αντέχω να καπνίζουν δίπλα μου για πολλή ώρα αλλά ποτέ δε θα σκεφτόμουν να στερήσω την επιλογή απο κάποιον άλλον. Μόνο κατανόηση ζητάω και....καλό εξαερισμό!

Θρυλική ξεφτίλα!

Απ' οσο μπορώ να θυμηθώ, ο χθεσινός αποκλεισμός είναι η μεγαλύτερη ξεφτίλα του Ολυμπιακού. Δε μπορεί καν να συγκριθεί ούτε με τον αποκλεισμό απο την Ανόρθωση, αφού έιδαμε τι ωραίο ποδόσφαιρο έπαιξε μετά στους ομίλους του Champions League, απέναντι μάλιστα σε πολύ δύσκολους αντιπάλους. Μα είναι δυνατόν Ο Ολυμπιακός των 12 πρωταθλημάτων τα τελευταία 14 χρόνια να αποκλειστει στην Ευρώπη απο τις 5 Αυγούστου; Το Ευρωπαϊκό ταξίδι τέλειωσε πριν ξεκινήσει καλά καλά! Και που προλάβαμε να πάμε; Στην Αλβανία και στο Ισραήλ. Έλεος!!!
Έβλεπα το παιχνίδι ανέκφραστος, χωρίς να μπορώ να καταλάβω τι είδους ποδόσφαιρο είναι αυτό που παρακολουθούσα. Δυστυχώς η σαιζόν ξεκίνησε όπως ακριβώς τελείωσε. Ήμασταν ομάδα χωρίς πάθος, διάθεση και φαντασία. Κι αν πέρσι είχαν μια μικρή δικαιολογία (πολλοί τραυματισμοί και κακή φυσική κατάσταση), φέτος δεν έχουν καμία. Γιατί φυσικά δε μπορώ να δεχτώ οτι για να νικήσει ο Ολυμπιακός την ανύπαρκτη Μακάμπι θα έπρεπε να παιξει ο Ριέρα και οι Ρόμενταλ και Ιμπαγάσα να είναι 100% έτοιμοι. Ας δούμε λοιπόν ποιος φταίει.
Φταίει η διοίκηση. Προσοχή! Όχι η διοίκηση Μαρινάκη αλλά η διοίκηση Κόκκαλη! Δικό του έργο είναι αυτός ο εξευτελισμός. Η ομάδα, με αμφιβόλου ποιότητας παίκτες, βολόδερνε τα τελευταία δύο χρόνια απο το κακό στο χειρότερο. Επιπλέον φέτος, την παράτησε περίπου για ένα μήνα, με αποτέλεσμα να χαθεί πολύτιμος χρόνος απο την τωρινή διοίκηση. Να σημειωθεί οτι ο γράφων δε βγαίνει εκ των υστέρων να τα χώσει στον Κόκκαλη. Εδώ και πέντε χρόνια έχω εκφράσει τις αμφιβολίες μου και πολλές φορές την αντίθεση μου στις προθέσεις που είχε ο Κόκκαλης για τον Ολυμπιακό, με αποτέλεσμα πολλοί φίλοι να με χαρακτηρίζουν κρυφοβάζελο (αν είναι δυνατόν!) λόγω των απόψεων μου. Εγώ, όλο και περισσότερο αντιλαμβανόμουν οτι ο Κόκκαλης δεν είχε πια διάθεση να κανει τον Ολυμπιακό υπολογίσιμη δύναμη στην Ευρώπη. Όχι όμως και να τον φτάσει σε αυτό το χάλι! Ας τον χαίρονται τώρα!
Φταίει ο προπονητής. Έχασε τη μεγάλη του ευκαιρία να αποδείξει οτι δεν είναι μέτριος προπονητής. Στον Πανιώνιο πήγε καλά αλλά φαίνεται οτι δεν κάνει για ομάδες μεγαλύτερου επιπέδου. Δε μπόρεσε να διαχειριστεί το υλικό και να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις του Ολυμπιακού. Η στήριξή του με παίκτες μεγάλης ποιότητας (και αυτοί που εξεταζόταν σοβαρα η περίπτωσή τους) μάλλον τον άγχωσε. Η ομάδα δε βοηθήθηκε καθόλου απο τον πάγκο.
Φταίνε οι φίλαθλοι. Θέλω να πιστεύω οτι η ομάδα θα ήταν λίγο διαφορετική στο πρώτο παιχνίδι αν το Καραϊσκάκη ήταν γεμάτο. Η πίεση του κόσμου σίγουρα θα τους ξυπνούσε απο τον λήθαργο. Ποιος φταίει όμως που ήταν άδειο; Φάγαμε τιμωρία γιατί κάποιοι φίλαθλοι έκαναν επεισόδια. Αυτοί λοιπόν που ακολουθούν την ομάδα καλό θα είναι να επαναπροσδιορίσουν τη στάση τους απέναντι σε τέτοιου είδους γεγονότα. Και μιλάω για όλους. Και για αυτούς που τα κάνουν και για αυτούς που τα παρακολουθούν να συμβαίνουν.
Φταίνε οι παίκτες. Μου θυμίζουν κάποιους "τεμπέληδες" δημόσιους υπάλληλους. Βαριεστημένοι, χρησιμοποιούν το μικρότερο ποσοστό των δυνατοτήτων τους, χωρίς συναίσθηση οτι παίζουν για τον Ολυμπιακό, σίγουροι οτι θα πάρουν τα λεφτά τους. Και από πάνω είναι και υπερόπτες! Αυτοί είναι οι κύριοι φταίχτες που ο Ολυμπιακός δε μπορούσε να κάνει το ελάχιστο που απαιτούταν, να πάρει πέρσι τη δεύτερη θέση και φέτος να περάσει μια ανύπαρκτη ομάδα. Θα αναφερθώ προσωπικά σε αυτούς που πρέπι οπωσδήποτε να φύγουν.
Ντιόγο: είχα αμφιβολίες γι' αυτόν απο την πρώτη χρονιά γιατί έβλεπα οτι ο άνθρωπος δεν είναι ο κίλλερ γκολτζής που χρειάζεται μια όμάδα. Μπορεί να ήταν καλός κεφαλοσφαιριστής αλλά δεν ξέρει να πλασάρει! Πέρσι που τραυματίστηκε και φέτος, μόνο ψευτομαγκιά μας δειχνει και θεατρινισμούς αφού πέφτει συνέχεια κάτω.
Όσκαρ: ούτε μέτριος παίχτης δεν είναι αυτός. Δεν έχει δειξει σχεδόν τίποτα αυτά τα δύο χρόνια.
Ντουντού: αν δε σοβαρευτεί να φύγει. Κάπου διάβασα, φαντάζομαι οτι είναι χιουμοριστικό, οτι περισσότερο γράφει στα μπλογκ παρά προπονείται!
Μαρέσκα: κρίμα γιατί τον είχα σε μεγάλη εκτίμηση. Δεν καταλαβαίνω τι πρόβλημα έχει και δεν παίζει. Μήπως δεν έχει τους κατάλληλους παίκτες δίπλα του; Ίσως πρέπει να φύγει.
Μήτρογλου: όσο ταλέντο έχει τόσο μυαλό του λείπει. Δεν υπάρχει ένας άνθρωπος να τον συνετίσει; Στείλτε τον δανεικό σε ομάδα του εξωτερικού για να αποκτήσει νοοτροπία επαγγελματία ποδοσφαιριστή.
Οι υπόλοιποι περσινοι, εκτός Ραούλ Μπράβο, Ντάρμπισιρ, Τοροσίδη, Μέλμπεργκ και Αβραάμ Παπαδόπουλο ίσως να μην κάνουν ούτε για αναπληρωματικοί. Πρέπει να προσεχθούν και να προωθηθούν μεθοδικά οι πιτσιρικάδες της ομάδας.

Τώρα είναι η ευκαιρία για να καταλάβουμε τις προθέσεις του Μαρινάκη. Αν τώρα που έχασε τα βεβαιωμένα έσοδα απο την Ευρώπη συνεχίσει να φέρνει μεγάλους παίκτες στην ομάδα, σημαίνει οτι θέλει να φτάσει τον Ολυμπιακό ψηλά και είμαι σίγουρος οτι τα καλά χρόνια του Κόκκαλη θα μείνουν μόνο σαν ιστορία. Αν βέβαια σταματήσει εδώ δε θα τον κατηγορήσει κανείς γιατί το σοκ είναι μεγάλο, αλλά στα δύσκολα φαίνεται ο ηγέτης. Πρέπει επιτακτικά να ξεσκαρτάρει την ομάδα απο τις επιλογές Κόκκαλη σε όλους τους τομείς. Και μια συμβουλή. Πάρε Έλληνες παίκτες! Αυτή η Βαβέλ που φτιάχνεις δε θα βγει σε καλό. Ο κόσμος δένεται με τους Έλληνες παίκτες. Κάνε ότι ο Κόκκαλης στα καλά χρόνια. Φτιάξε εξαιρετικό ελληνικό κορμό και πλαισιωσέ τον με ξένους παιχταράδες. Και αν δε βγαίνουν πια Καραπιάληδες και Γιαννακόπουλοι, προσπάθησε τουλάχιστον να πάρεις οτι καλύτερο ελληνικό υπάρχει, όσο ακριβό κι αν είναι.

Μίνι περιπέτεια στο κέντρο της Αθήνας - ξένος στην πόλη μου

Ήμουν στην Αθήνα χθες λίγο μετά τις 8 και ήθελα με το αυτοκίνητο να κατέβω στο Θησείο. Από λάθος υπολογισμό βρέθηκα στη Σωκράτους και δεν κατέβηκα την Αγ. Κωνσταντίνου αλλά πέρασα απέναντι ξεχνώντας ότι δεν κατεβαίνει η Τσαλδάρη. Προς στιγμή δίστασα να συνεχίσω στην Σωκράτους στο συγκεκριμένο σημείο, γιατί είχα και μια κοπέλα μαζί μου, αλλά δεν ήθελα να παρανομήσω. Προς έκπληξή μου η Σωκράτους ήταν άδεια και καθαρή. «Τι έγινε λέω, τους μαζέψανε;» Ελαφρώς ανακουφισμένος συνέχισα, αλλά με το που έστριψα στη Σοφοκλέους το θέαμα με έκανε να πατήσω φρένο και να σταματήσω το αυτοκίνητο. Τουλάχιστον 150 μαυριδεροί τύποι είχαν κατακλύσει το δρόμο και τα πεζοδρόμια από τη Γερανίου μέχρι τη Μενάνδρου ενώ όπως μπόρεσα να δω αργότερα, ακόμα περισσότεροι είχαν κατακλύσει τη Μενάνδρου προς την πλατεία Θεάτρου! Σκέφτηκα εκείνη τη στιγμή να ανέβω παράνομα τη Σοφοκλέους προς την Αιόλου αλλά κατεβαίνανε δύο αυτοκίνητα και άλλα δύο προσπαθούσαν να περάσουν μέσα από το πλήθος, οπότε τελικά πήγα κι εγώ. Με το ζόρι κάνανε στην άκρη για να περάσουν τα αυτοκίνητα! Καθώς περίμενα στο φανάρι, στην πλατεία Ωδείου, να βγω στην Τσαλδάρη, διαπίστωσα ότι και στα αυτοκίνητα που πέρασαν μαζί μου το πλήθος επέβαιναν αλλοδαποί! Άλλη οδύσσεια μετά, γιατί η Τσαλδάρη είχε κίνηση και κάναμε να περάσουμε τα δυο φανάρια μέχρι την Ιερά οδό 25'. Γιατί είχε κίνηση; Γιατί λίγο πριν την Ιερά οδό είχαν κλείσει καμιά δεκαριά γύφτοι τη μια λωρίδα κυκλοφορίας με ένα φορτηγάκι με λαχανικά, μια BMW και ένα αγροτικό με πατάτες. Δεν ξέρω γιατί, αλλά μετέφεραν τα προϊόντα από το ένα αυτοκίνητο στο άλλο. Φόρτωσαν και την BMW! Η αστυνομία φυσικά απούσα και από τα δύο περιστατικά. Και ενώ λοιπόν περιμέναμε υπομονετικά, εκεί κοντά στη γωνία της Θερμοπυλών ακούσαμε μια γυναικεία κραυγή και τρεις σχιστομάτηδες να τρέχουν κρατώντας ο ένας μια γυναικεία τσάντα (εγώ είδα τον ένα και η φίλη μου μου είπε και για άλλους δύο που τρέξανε μαζί του). Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι με το που έγινε το περιστατικό, από το διπλανό αυτοκίνητο έβγαλε το κεφάλι της έξω μια κυρία λέγοντας «δεν το πιστεύω αυτό που έγινε»! Δε μπόρεσα να κρατηθώ και φώναξα με ύφος (έχω δυνατή φωνή): «όταν ψήφιζες τους πολιτικούς που τους φέρνουν εδώ δεν ήξερες τι έκανες; Τώρα εκπλήσσεσαι;» Έμεινε αποσβολωμένη να με κοιτάει αλλά δεν έδωσα συνέχεια και προχώρησα.

Τι θα έλεγε η κυρία αν αντίκριζε το θέαμα στη Μενάνδρου; Θα πέρναγε με το αυτοκίνητό της από εκεί; Βράδυ σίγουρα όχι. Με τα πόδια δεν το συζητάω ούτε και τη μέρα! Γιατί όλοι κάνουν τους έκπληκτους; Δεν ξέρουν τι γίνεται; Δεν ξέρουν ότι τα περισσότερα κόμματα επιδιώκουν να φέρουν κι άλλους μετανάστες και μάλιστα να τους δώσουν και υπηκοότητα; Τι υποκρισία είναι αυτή; Όποιος υποστηρίξει άλλη φορά τα δικαιώματα των λαθρομεταναστών να πάει πρώτα να περάσει ο ίδιος από εκεί ή ακόμα καλύτερα να στείλει τη γυναίκα του, το παιδί του, την αδερφή του και μετά θα τον ακούσω. Λόγια του καναπέ και εκ του μακρόθεν λέμε όλοι μας. Δε μπορείς να λες μόνο θεωρίες, πρέπει να τη ζήσεις την κατάσταση.
Ερωτώ τέλος τους πολιτικούς μας. Γιατί κύριοι επιτρέπετε τη δημιουργία γκέτο; Γιατί πρέπει να φοβάμαι να κυκλοφορήσω ακόμη και τη μέρα; Γιατί πρέπει να φοβάμαι για τον εαυτό μου, την περιουσία μου ή τα αγαπημένα μου πρόσωπα; Γιατί απαγορεύεται η πρόσβασή μου σ’ αυτό το κομμάτι της Αθήνας; Γιατί απαγορεύεται να επισκεφτώ και πόσο μάλλον να κάτσω, στην πλατεία Θεάτρου; Αν εγώ παρανόμως ανέβαινα τη Σοφοκλέους και με σταματούσε η αστυνομία θα μου έκοβε κλήση; Αν πάθαινα κάτι εγώ, το αυτοκίνητό μου ή η φίλη μου, θα έφταιγα εγώ αν έκανα μετά κάποια τρέλα; Τώρα καταλαβαίνω ότι ήταν λάθος μου που πέρασα από εκεί. Την επόμενη φορά θα παρανομήσω κι ας με σταματήσουν.

Σταματήστε να ψηφίζετε πολιτικούς που θέλουν να κάνουν γκέτο όλη τη χώρα και τους Έλληνες μειοψηφία.
Πείτε ΟΧΙ στη λαθρομετανάστευση, ΟΧΙ στη νομιμοποίησή τους, ΟΧΙ στην πληθυσμιακή αλλοίωση της Ελλάδας.

Το ΠΑΣΟΚ και γνώριζε νωρίτερα και μεθόδευσε την υπαγωγή της Ελλάδος στο ΔΝΤ

Το ότι το ΠΑΣΟΚ γνώριζε την άσχημη πορεία της οικονομίας, μας είναι γνωστό (θυμάμαι τις δηλώσεις του Τσίπρα και του Καρατζαφέρη που έλεγαν ότι δεν είναι δυνατόν να έχουν ενημερωθεί αυτοί και όχι και ο Παπανδρέου). Αυτό που ίσως δεν είναι ευρέως γνωστό, είναι ότι μέλη του ΠΑΣΟΚ είχαν προειδοποιήσει από το Δεκέμβριο του 2008 την τότε κυβέρνηση της Ν.Δ. ότι η Ευρώπη ήδη συζητάει το ενδεχόμενο να υπαχθεί η χώρα μας στο ΔΝΤ γιατί όπως λένε και τώρα, δεν μας εμπιστεύονται! Ο βουλευτής αυτός που το κατέθεσε μέσα στη Βουλή, δεν ήταν όποιος όποιος αλλά ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός Κ. Σημίτης. Διαβάστε τι είχε πει και προσέξτε την ομοιότητα στην φρασεολογία του τότε και τώρα: «η χώρα ενδέχεται να υποχρεωθεί να προσφύγει στο ΔΝΤ προκειμένου να εξασφαλίσει τον απαραίτητο δανεισμό, καθώς πλέον στις Βρυξέλλες θεωρούν ότι η Ελλάδα δεν συμμορφώνεται με τα κριτήρια της ΟΝΕ»…«Αποτελεί κοινό μυστικό στους κύκλους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ότι η Ελλάδα δεν προσαρμόζεται στις επιταγές της ONE και ότι επίσης οι όποιες νουθεσίες και επιτηρήσεις δεν αρκούν»…«Θεωρούν ότι η τωρινή πολιτική ηγεσία της χώρας που στηρίχτηκε στην EE σε όλες τις σημαντικές επιδιώξεις της, την απογραφή, την αναθεώρηση του AEΠ, τη γρήγορη έξοδο από την επιτήρηση, εκμεταλλεύτηκε αυτήν τη συμπαράσταση για να μην τηρήσει τις δεσμεύσεις. Απλώς, τους κορόιδεψε»…«H Ελλάδα πιστεύουν ότι καλό θα ήταν να αναγκαστεί να προσφύγει στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για δανεισμό, ώστε η παρακολούθηση της ελληνικής οικονομίας να είναι αρμοδιότητά του και όχι φροντίδα της Επιτροπής» υπογράμμισε ο πρώην πρωθυπουργός, προσθέτοντας: «Αν παρουσιαστούν δυσκολίες δανεισμού του ελληνικού κράτους θα έχει δοθεί η αφορμή να διατυπωθεί η υπόδειξη ότι η λύση θα πρέπει να επιζητηθεί μάλλον με προσφυγή στο ΔNT. Θα είναι μια ταπεινωτική για την Eλλάδα εξέλιξη, η πιο καταστροφική κατάληξη της διακυβέρνησης της NΔ». Φυσικά ο Αλογοσκούφης απάντησε τότε για δήθεν κινδυνολογίες και καταστροφολογίες, που σκοπό έχουν να κρύψουν την ευθύνη του ΠΑΣΟΚ και να τη μεταθέσουν στη ΝΔ. Αυτό που δε φανταζόταν ο Σημίτης είναι ότι ο Καραμανλής θα εγκατέλειπε την κυβέρνηση λίγο πριν την ένταξή μας στο ΔΝΤ, για να μη το χρεωθεί αυτός, και ότι το ΠΑΣΟΚ θα ήταν αυτό που θα μας οδηγούσε σ’ αυτήν την ταπεινωτική, όπως είπε ο ίδιος, εξέλιξη.

Όπως διαβάσατε, όχι μόνο το ήξεραν καιρό πριν αλλά συνεργάστηκαν κιόλας! Συνδυάστε τις φράσεις, καλό θα ήταν να αναγκαστεί…, η χώρα ενδέχεται να υποχρεωθεί…, αν παρουσιαστούν δυσκολίες δανεισμού…, με τις κινήσεις της κυβέρνησης Παπανδρέου αμέσως μετά την εκλογή της ως τα σήμερα και θα καταλήξετε στο συμπέρασμα. Όλα τα ταξίδια του Παπανδρέου δεν αποσκοπούσαν όπως μας έλεγαν στην εύρεση λύσης μέσω της Ε.Ε. αλλά στην εύρεση του τρόπου της ομαλής υπαγωγής μας στο ΔΝΤ. Άλλωστε αυτό υποστήριξε πρόσφατα με δηλώσεις του στη ΝΕΤ και ο υφυπουργός Οικονομικών Φ. Σαχινίδης: «Όταν το ΠΑΣΟΚ ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας, διαπίστωσε ότι η μόνη εναλλακτική επιλογή που είχε ήταν να προσφύγει στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο», είπε και χαρακτήρισε το ΔΝΤ ως «πρώτη επιλογή και μόνη που υπήρχε από τις 5 Οκτωβρίου και μετά»! Οπότε και ψέματα είπαν για να κυβερνήσουν και έπαιζαν θέατρο με τις δήθεν προσπάθειες του πρωθυπουργού στην Ευρώπη. Εγώ μια ερώτηση θέλω να κάνω:
Τι συζήτησε ο κος Παπανδρέου με την Goldman Sachs λίγο πριν τις εκλογές; Τι αποφάσισαν;

Καταγγελία για εξουσιοδοτημένο συνεργείο Alfa Romeo

Επιτέλους, το πρόβλημα με τη συνδεσή μου λύθηκε και μπορούμε να συνεχίσουμε την επικοινωνία μας. Και ξεκινάω με μία καταγγελία ενός ανεύθυνου επαγγελματία.

Τον Οκτώβριο του 2009 πήγα στο εν λόγω συνεργείο στη Μεταμόρφωση (κοντά στην Τατοϊου) με σπασμένο κάρτερ. Αν και έχω φίλο μου πολύ καλό μάστορα, το πήγα σ’ αυτόν γιατί ήταν πολύ επείγον και ο φίλος μου έχει το συνεργείο του στη Ν. Μάκρη. Σ’ αυτόν το είχα πάει και την προηγούμενη φορά μετά από αρκετές επισκέψεις σε διάφορα εξουσιοδοτημένα συνεργεία από τα οποία είχα μείνει ελάχιστα ευχαριστημένος.
Ένα μήνα περίπου μετά, άρχισα να ακούω θόρυβο από τον δεξιά τροχό όταν έστριβα τελείως το τιμόνι δεξιά ή αριστερά. Άλλες φορές έντονο (κυρίως το πρωί όταν ήταν κρύο) και άλλες όχι ή καθόλου. Βέβαια καθυστέρησα κι εγώ να πάω να το ελέγξω, αλλά τελικά πήγα στον φίλο μου για sevice και τακάκια και του είπα να το ελέγξει. Προς μεγάλη και των δύο έκπληξη διαπιστώσαμε ότι δεν είχαν βιδώσει!!! το παξιμάδι που ενώνει τον τροχό με το ημιαξόνιο. Ελπίζω να μην τα λέω λάθος. Απ’ ότι θυμάμαι, ο μάστορας μου είπε πως προφανώς για να βγάλουν το κάρτερ πείραξαν το ημιαξόνιο και ευτυχώς που το παξιμάδι είναι ασφαλείας και το προλάβαμε πριν φύγει τελείως εκτός θέσης! Όπως και να έχει, το σημαντικό είναι ότι ξέχασαν να βιδώσουν ένα πολύ σημαντικό παξιμάδι που θα μπορούσε να με οδηγήσει σε πολύ σοβαρό ατύχημα αν σε μια στροφή ξεβιδωνόταν τελείως! Αυτό ήταν το σημαντικότερο γιατί ψάχνοντας βρήκαμε ξεβιδωμένες και δυο άλλες βίδες (σαν σωλήνες) που συγκρατούν τη γέφυρα! Φαντάζομαι έργο του ιδίου σ’ αυτήν ή την προηγούμενη εργασία του. Δε φαντάζομαι να ήταν πιο παλιό γιατί θα το είχε προσέξει ο φίλος μου. Μετά κι απ’ αυτό ελέγξαμε, (έλεος!!!) όλα τα παξιμάδια του αυτοκινήτου! Μετά τη σύσφιξη του παξιμαδιού σταμάτησε το χτύπημα που ακουγόταν. Για την ιστορία, φαίνεται ότι έχει κάνει καλή δουλειά στη συγκόλληση του κάρτερ.
Πάντως δεν πρέπει πια να εμπιστεύεσαι κανέναν! Θα πάω εντός των ημερών να του κάνω μια παρατήρηση να δω τι θα μου πει, γιατί η αμέλεια του θα μπορούσε να μου κοστίσει μέχρι και τη ζωή μου. Στόχος μου δεν είναι να σας αποτρέψω να επισκεφτείτε το συνεργείο του, αλλά να σας επιστήσω την προσοχή. Το όνομα του συνεργείου είναι Ζεμπερλίγκος.

*Αν κάποιος θέλει να μάθει το όνομα του φίλου μου που έχει το συνεργείο στη Ν. Μάκρη, δεν έχει παρά να με ρωτήσει, αφού κι εγώ πάρω πρώτα την άδεια του μάστορα για να αναφέρω το όνομά του.

Ένα πρόβλημα στον υπολογιστή μου με ταλαιπωρεί πάνω απο είκοσι μέρες.
Ελπίζω να λυθεί σύντομα...

«Τρωάδες» του Ευριπίδη

Το Θέατρο του Νέου Κόσμου, σε μια μικρή και όμορφη αίθουσα από πέτρα και ξύλο, παρουσιάζει από τις 13 Ιανουαρίου την τραγωδία «Τρωάδες», του Ευριπίδη, με τη μεγάλη ηθοποιό Λυδία Κονιόρδου. Την παράσταση παρακολούθησα πριν δυο εβδομάδες και θα ήθελα να μοιραστώ τις εντυπώσεις μου, αν και η εμπειρία μου από το θέατρο είναι πολύ μικρή. Πρώτα όμως λίγα λόγια για το έργο.

Ιστορικά στοιχεία
Οι «Τρωάδες» παίχτηκαν στα Διονύσια το 415 π.Χ. κατά τη διάρκεια της εκστρατείας των Αθηναίων στη Σικελία και αποτέλεσε μέρος τετραλογίας μαζί με τις τραγωδίες «Αλέξανδρος», «Παλαμήδης» και το σατυρικό δράμα «Σίσυφος» (μόνο οι «Τρωάδες» σώθηκαν, ενώ από τα άλλα μόνο αποσπάσματα έχουμε). Νικητής ήταν τότε ο Ξενοκλής με την τετραλογία που την αποτελούσαν οι τραγωδίες: «Οιδίπους», «Λυκάων», «Βάκχοι» και το σατυρικό δράμα «Αθάμας», ενώ ο Ευριπίδης κατέλαβε τη δεύτερη θέση.

Το έργο
Ο πόλεμος ήταν ανέκαθεν αναπόσπαστο στοιχείο του ελληνικού τρόπου ζωής και καταλαμβάνει σημαντικό μέρος στη θεματολογία της ελληνικής λογοτεχνίας. Το διαφορετικό όμως στο δράμα αυτό, είναι ότι παρουσιάζει τον πόλεμο και την ολέθρια δύναμή του από τη σκοπιά των αιχμάλωτων γυναικών και συγκεκριμένα, των αιχμάλωτων γυναικών της Τροίας. Η αλαζονεία των νικητών, τα δεινά του πολέμου, η ατίμωση των ηττημένων, η έκθεσή των γυναικών και των παιδιών στην ωμότητα και τη φρικαλεότητα του πολέμου και η συμφορά της προσφυγιάς, αφού οι Τρωαδίτισσες αναγκάζονται ως σκλάβες, να εγκαταλείψουν τον τόπο τους και να ακολουθήσουν τους νικητές Έλληνες σε μια νέα, άγνωστη πατρίδα, είναι μερικά από τα διαχρονικά μηνύματα που περνάει μέσα απ’ το έργο του ο Ευριπίδης.
Ας δούμε λοιπόν πως παρουσιάζει τα γεγονότα και τις συνέπειες της νίκης των Ελλήνων, που είχε σαν αποτέλεσμα τον αφανισμό των Τρώων. Μετά την άλωση και την πυρπόληση της Τροίας, ακολούθησαν οι σφαγές των Τρώων. Η αγριότητα και κυρίως η ασέβεια των Ελλήνων προς τους θεούς (αποκορύφωμα ο βιασμός από τον Αίαντα τον Λοκρό, της ιέρειας του Απόλλωνα, Κασσάνδρας, στα σκαλοπάτια του ναού της Αθηνάς), προκάλεσαν την μήνη της θεάς Αθηνάς, που παρά το γεγονός ότι τους υποστήριζε σε όλο τον πόλεμο, αποφάσισε μαζί με τον θεό Ποσειδώνα, προστάτη της Τροίας, να τιμωρήσει τους Έλληνες κατά την επιστροφή στις πατρίδες τους. Εν τω μεταξύ, οι Έλληνες περιχαρείς και ανακουφισμένοι από τη λήξη του δεκαετούς πολέμου, πήραν όσα λάφυρα μπορούσαν και αφού έβαλαν κλήρο για να μοιραστούν τις αιχμάλωτες, ετοιμάζονταν να φύγουν. Οι γυναίκες περιμένουν τη μοίρα τους στο στρατόπεδο των νικητών Ελλήνων και ανάμεσα τους ήταν και οι βασιλοπούλες οι οποίες δε μοιράστηκαν με κλήρο αλλά ανάλογα με την επιθυμία των βασιλέων των Ελλήνων. Το έργο εξελίσσεται καθώς κάθε μια μαθαίνει την τύχη που την περιμένει. Έτσι, την βασίλισσα Εκάβη, γυναίκα του Πριάμου την έδωσαν σαν δούλα στον Οδυσσέα, την κόρη της Κασσάνδρα την πήρε για γυναίκα του ο Αγαμέμνων, τη γυναίκα του γιου της Έκτορα, Ανδρομάχη, την πήρε για γυναίκα ο γιος του Αχιλλέα, Νεοπτόλεμος, ενώ τον γιο του Έκτορα, Αστυάνακτα και την κόρη της, Πολυξένη, τους σκότωσαν, τον έναν ρίχνοντάς τον από τα τείχη και την άλλη την έσφαξαν πάνω στον τάφο του Αχιλλέα. Η Εκάβη είναι το πρόσωπο που συνδέει τα υπόλοιπα πρόσωπα της τραγωδίας, ενώ οι σκηνές που ξεχωρίζουν είναι το μαντικό παραλήρημα της Κασσάνδρας και ο θρήνος της Ανδρομάχης. Χαρακτηριστική είναι η σκηνή που ο Μενέλαος έρχεται να πάρει την Ελένη, που την είχαν σαν όλες τις άλλες αιχμάλωτες στο στρατόπεδο, η απολογία της και η αντιπαράθεση της Εκάβης μαζί της, προσπαθώντας να πείσει τον Μενέλαο να τη σκοτώσει επιτόπου γιατί αυτή είναι η υπεύθυνη για τους σκοτωμούς τόσων Ελλήνων και Τρώων. Πολύ ωραία είναι και η αντίθεση του Χορού και της Εκάβης. Ο Χορός έχει μόνο ένα θέμα, θρηνεί για την άλωση της Τροίας. Μας εξιστορεί την πανουργία του Δούρειου Ίππου και τις τελευταίες στιγμές της Τροίας και φυσικά αγωνιούν για την σκληρή μοίρα που τις περιμένει. Η Εκάβη εμφανίζεται περισσότερο να την απασχολεί το εσωτερικό της δράμα, για τους δικούς της που χάθηκαν και όσα περιμένουν την ίδια.

Σχόλια για την παράσταση
Αν και η καλλιτεχνική μου παιδεία δεν είναι στο βαθμό που θα έπρεπε,νομίζω πως μπορώ να κάνω κάποιες παρατηρήσεις για την παράσταση, με τη δική τους αξία βέβαια. Νομίζω πως το αισθητικό αποτέλεσμα της παράστασης δεν δικαιώνει τις επιλογές του σκηνοθέτη. Αν και, ευτυχώς, δεν είχε πολλές νεωτερικές επιλογές, η παράσταση χαρακτηρίζεται από μετριότητα και ίσως προχειρότητα. Δεν είμαι ο κατάλληλος για να μιλήσω για κακή υποκριτική αλλά αλήθεια είναι ότι οι περισσότερες ερμηνείες και γενικά η όλη εικόνα δε με άγγιξε. Δεν με έβαλε στο κλίμα, αν είναι αυτό το ζητούμενο. Μπορώ να πω μάλιστα πως κάποια στιγμή κατάντησε και κουραστικό! Όσο κι αν η Λυδία Κονιόρδου (Εκάβη) προσπάθησε, και πέτυχε, σε μεγάλο βαθμό να στηρίξει με την ερμηνεία της ολόκληρη την παράσταση (κορυφαία στους υψηλούς τόνους), υπήρχαν στιγμές που κι αυτή, κυρίως στους χαμηλούς τόνους, φαινόταν σαν απλά να διαβάζει το κείμενο. Η φωνή της σταθερά, στην ίδια τονικότητα και χροιά. Αν αυτά ήταν σημάδια κόπωσης γιατί είχε σπάσει το πόδι της, τότε, όσο κι αν είναι ανεπίτρεπτο για ηθοποιό του θεάτρου και μάλιστα αυτού του βεληνεκούς, είναι ανθρώπινο και κατανοητό. Για την Κασσάνδρα (Μαρία Κίτσου), διάβασα ένα πάρα πολύ πετυχημένο σχόλιο ότι αντί για οιστρήλατη ιέρεια συμπεριφερόταν περισσότερο σαν ξετρελαμένο ξωτικό! Ανεξάρτητα αν συμφωνώ με την συγκεκριμένη παρουσίαση της Κασσάνδρας, οφείλω να πω ότι ήταν αρκετά καλή. Πολύ καλή θεωρώ πως ήταν και η Ανδρομάχη (Μαρία Καλλιμάνη), τουλάχιστον στη φωνή, γιατί η έκφραση του προσώπου της είχε μερικά κενά. Σ’ αυτό το σημείο υπήρχε ένα μικρό μειονέκτημα στους μονολόγους όλων των ηθοποιών. Το σκηνικό, λιτό και μαύρο, έκανε το χώρο ακόμα πιο κλειστό, αλλά η χρήση υποβλητικών φωτισμών σε συνδυασμό με το θρήνο των γυναικών και τη μουσική, έδενε πολύ ωραία. Έτσι, με μινιμαλιστικό σκηνικό και κίνηση, ο θεατής θα εστιάσει στο πρόσωπο και θα βιώσει το θρήνο και την απελπισία των γυναικών, μέσα από την έκφραση τους. Εκεί, τα λάθη και η επί μακρών μονοτονία δεν περνάνε απαρατήρητα. Στα αρνητικά συγκαταλέγω την παρουσία του Μενέλαου (Μιχάλης Οικονόμου). Όχι ότι δεν ήταν καλός ο ηθοποιός αλλά δεν κατάλαβα σε τι αποσκοπούσε ο σκηνοθέτης με το να τον παρουσιάσει με μια γελοία στολή και να προσδώσει στον χαρακτήρα τάσεις αστείας διανοητικής αναπηρίας, γεμάτο τικ, με αποτέλεσμα η σκηνή με την Ελένη να στερείται δραματουργικού ενδιαφέροντος. Η παρουσία της Ελένης (Αμαλία Τσεκούρα) μετριότατη. Έπαιξε κι έφυγε. Η ερμηνεία της δεν ήταν καθόλου πειστική και μάλιστα δε μπορώ να καταλάβω γιατί ο σκηνοθέτης την έβαλε να παίζει σε απόσταση από τον Μενέλαο, από τη στιγμή που το βασικό της όπλο ήταν η γοητεία που εξασκούσε πάνω του. Ο αγγελιαφόρος Ταλθύβιος (Γιάννης Τσορτέκης) αν και προσπάθησε, ήταν μάλλον αδιάφορος. Η μετάφραση απλή και κατανοητή, συγκαταλέγεται στα θετικά της παράστασης. Ο Χορός σαν σύνολο πολύ καλός, όπως και η μουσική, η οποία συμβάλλει στην ανάδειξη του πόνου, με τα στάσιμα να τραγουδιούνται (όπως τα μοιρολόγια) πολύ ωραία αλλά θα έλεγα πιστά επαναλαμβανόμενη. Γενικά θα έλεγα ότι η παράσταση δεν είχε κίνηση, δεν είχε δράση. Βέβαια οι «Τρωάδες» δεν είναι τραγωδία δράσης με ιδιαίτερη θεατρική πλοκή, αλλά όχι και τέτοια σκηνογραφική στασιμότητα! Όλο τα ίδια και τα ίδια, χωρίς κάτι να ξεχωρίζει και να σε εκπλήσσει. Αλλά το χειρότερο απ’ όλα, που ίσως αυτό να με επηρέασε αρνητικά και για το υπόλοιπο έργο, ήταν τα κοστούμια. Ειδικά κάποια ήταν τόσο αταίριαστα και γελοία που αντί να αναδείξουν τους χαρακτήρες μάλλον τους προσβάλλουν και τραβούν την προσοχή των θεατών από το έργο. Οι Τρωαδίτισσες ήταν ντυμένες ομοιόμορφα με μαύρες δερμάτινες καμπαρντίνες και μπότες, η Αθηνά (πολύ καλή η Ιωάννα Κανελλοπούλου) και ο Ποσειδώνας (Ορέστης Τζιόβας) το ίδιο, αλλά σε χρώμα άσπρο μπεζ και κάτι τεράστιες μπότες (με το που ξεκίνησε η παράσταση, στην εμφάνιση του Ποσειδώνα κάποιοι δεν κρατήθηκαν και γέλασαν φωναχτά ενώ οι υπόλοιποι κρατηθήκαμε και απλώς χαμογελάσαμε). Ο αγγελιαφόρος ντυμένος με μια φαρδιά στρατιωτική παραλλαγή, ενώ η στολή του Μενέλαου γεμάτη σιρίτια, έμοιαζε περισσότερο με σεκιουριτά παρά με βασιλέα της Σπάρτης. Μόνο φούντες δεν είχε η στολή! Να μην ξεχάσω την ασπίδα και το φέρετρο που ήταν αισθητικά απαράδεκτα. Ενώ είχε 13 ηθοποιούς, έμοιαζε με παράσταση χαμηλού κόστους. Πάρα πολύ λιτή, που δε νομίζω να ταιριάζει με τα επικά στοιχεία μιας αρχαίας τραγωδίας. Να αναφέρω πως τα υπόλοιπα μέλη του Χορού, που δεν έχουν άλλους ρόλους, είναι η Δήμητρα Λαρεντζάκη, η Αιμιλία Βάλβη, η Ειρήνη Τζανετουλάκου και η Ελίτα Κουνάδη.

Νομίζω πως τα παιδιά φαίνονται καλοί και εξελίξιμοι ηθοποιοί αλλά μάλλον κόλλησαν στις σκηνοθετικές ιδέες. Πάντως όποια κι αν είναι η γνώμη μου για την παράσταση, συνιστώ να την παρακολουθήσετε γιατί είναι πολύ διδακτικό να παρακολουθεί κανείς αρχαίες τραγωδίες και φυσικά ο καθένας πρέπει να σχηματίζει τη δική του γνώμη. Άλλωστε έχουμε διαφορετική αντίληψη και παιδεία και μπορεί να βρείτε στο έργο θετικά σημεία που δεν άγγιξαν εμένα. Να την παρακολουθήσετε.

Το βατραχάκι που δεν ήξερε ότι θα βραζόταν…

Ο Olivier Clerc, συγγραφέας και φιλόσοφος, με αυτή την μικρή ιστοριούλα, μέσω της αλληγορίας, εμφανίζει τα καταστροφικά αποτελέσματα της μη συνειδητοποιήσεως των αλλαγών, που επηρεάζουν δυσμενώς την πολιτική και κοινωνική μας εξέλιξη, το περιβάλλον, τις μεταξύ μας σχέσεις, ακόμα και την υγεία μας.

Φανταστείτε μια κατσαρόλα γεμάτη κρύο νερό, μέσα στο οποίο κολυμπά ανέμελα ένα βατραχάκι. Κάτω από την κατσαρόλα ανάβεται μια μικρή φωτιά και το νερό αρχίζει ν ζεσταίνεται πολύ σιγά. Το νερό, σιγά σιγά γίνεται χλιαρό και το βατραχάκι βρίσκοντάς το μάλλον ευχάριστο, συνεχίζει να κολυμπά χαρούμενο. Η θερμοκρασία του νερού συνεχίζει να ανεβαίνει. Τώρα το νερό είναι πιο ζεστό απ’ ότι το βατραχάκι θα θεωρούσε ευχάριστο, αισθάνεται λίγο κουρασμένο, αλλά παρόλα ταύτα δεν αισθάνεται κανένα φόβο. Τώρα το νερό είναι πραγματικά ζεστό και το βατραχάκι αρχίζει να αισθάνεται δυσάρεστα, αλλά είναι εξουθενωμένο, γι’ αυτό το λόγο υπομένει και δεν αντιδρά. Η θερμοκρασία συνεχίζει να ανεβαίνει, έως ότου, το βατραχάκι καταλήξει να βράσει και να πεθάνει. Αν έριχναν το ίδιο βατραχάκι κατευθείαν σε νερό 50 βαθμών, με μια εκτίναξη των ποδιών του, θα είχε πηδήξει αμέσως έξω από την κατσαρόλα.

Αυτό, αποδεικνύει, ότι όταν μια αλλαγή γίνει με ένα τρόπο επαρκώς αργό, διαφεύγει της συνειδήσεως και στην πλειονότητα των περιπτώσεων, δεν προκαλεί καμία αντίδραση, καμιά αντίσταση, καμία επανάσταση. Αν παρατηρούσαμε αυτό που συμβαίνει στην κοινωνία μας εδώ και λίγες δεκαετίες, θα μπορούσαμε να διακρίνουμε, ότι υφιστάμεθα μια σταδιακή εξαφάνιση των πανανθρώπινων αξιών μας και των ιδανικών μας. Δεν το καταλαβαίνουμε όμως γιατί γίνεται αργά και σιγά σιγά για να το συνηθίζουμε. Ένα μεγάλο μέρος καταστάσεων που πριν από 20, 30 ή 40 χρόνια θα μας έκαναν να φρίξουμε και να βγούμε στους δρόμους, σήμερα, περνάνε απαρατήρητες ή αφήνουν τελείως αδιάφορους την πλειονότητα του κόσμου. Στο όνομα της προόδου, της επιστήμης και του κέρδους, γίνονται διαρκώς αυθαιρεσίες κατά της προσωπικής μας ελευθερίας, της αξιοπρέπειάς μας, της ακεραιότητας της φύσεως, της ομορφιάς και της χαράς της ζωής, με αργό ρυθμό αλλά ασταμάτητα, με την συνεχή συνενοχή των αδαών θυμάτων, που ίσως και στο μεταξύ να έχουν χάσει την ικανότητα και την θέλησή τους να αμυνθούν. Τα άσχημα προγνωστικά για το μέλλον μας, αντί να προκαλούν αντιδράσεις και εξεγέρσεις, δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να προετοιμάζουν ψυχολογικά τον κόσμο, ώστε να υφίσταται και να αποδέχεται τις εξαθλιωτικές και δραματικές συνθήκες ζωής που μας επιβάλλουν. Το συνεχές σφυροκόπημα από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης με την υπερπληροφόρηση, τις κακόγουστες εκπομπές και τα reality shows, που ισοπεδώνουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, μεταλλάσουν τον ανήσυχο ανθρώπινο νου, σε παθητικό δέκτη που απλά εκτελεί εντολές χωρίς κρίση και ικανότητα να αντιλαμβάνεται τι γίνεται γύρω του…

Πρέπει λοιπόν να διαλέξετε, συνειδητοποίηση ή βράσιμο; Αν δεν είστε σαν το βατραχάκι, μισοβρασμένοι, κάντε μια γερή εκτίναξη με τα πόδια, πριν είναι πολύ αργά.

Από e-mail που μου εστάλη

40 συμβουλές για να αποκτήσουμε οικολογική συνείδηση

Οι σύγχρονες πολιτισμικές αξίες της κοινωνίας που ζούμε μας έχουν μετατρέψει σε άβουλα όντα, πολιτικά ασυνείδητα και δυστυχώς χωρίς οικολογική συνείδηση. Δεν είμαστε πια ενσυνείδητοι πολίτες. Είμαστε καταναλωτές. Και όσο περισσότερο καταναλώνουμε τόσο περισσότερο μολύνεται το περιβάλλον, καταστρέφεται η χλωρίδα και η πανίδα, εντείνεται το φαινόμενο του θερμοκηπίου και αυξάνεται η «τρύπα» του όζοντος. Το ενεργειακό πρόβλημα πρέπει να προβληματίσει όχι μόνο κυβερνήσεις και κοινωνικούς φορείς αλλά και τους απλούς ανθρώπους. Γιατί εμείς είμαστε η αιτία της δημιουργίας αυτού του προβλήματος αλλά παράλληλα κρατάμε και τη λύση του. Πρόβλημα είναι η νοοτροπία και συμπεριφορά των ανθρώπων. Η προσπάθεια για τη σωτηρία του πλανήτη πρέπει να κινηθεί σε δύο άξονες οι οποίοι κάποια στιγμή θα ενωθούν. Ο πρώτος άξονας πρέπει να έχει ως στόχο τα παιδιά. Στο σχολείο οι δάσκαλοι πρέπει να τα ευαισθητοποιήσουν στην προστασία του περιβάλλοντος και να τους καλλιεργήσουν οικολογική συνείδηση. Ο δεύτερος άξονας έχει ως στόχο τους υπολοίπους, τον καθέναν από εμάς. Ακόμα και αυτός που δεν έχει καμία σχέση με τη φύση, πρέπει να προσαρμόσει την καθημερινή του ζωή και να επιβάλλει στον εαυτό του (στην ανάγκη να του το επιβάλλουμε με νόμους), να πράξει μερικές απλές αλλά σωτήριες κινήσεις για το περιβάλλον αλλά και την τσέπη του. Αυτοί οι άξονες θα ενωθούν, γιατί είτε τα παιδιά είτε οι γονείς θα επηρεάσουν ο ένας τον άλλον και τότε θα έχει ολοκληρωθεί μια πνευματική και πολιτιστική επανάσταση η οποία θα οδηγήσει και στην σωτηρία της φύσης. Γιατί ο τρόπος που συμπεριφερόμαστε στο περιβάλλον είναι δείγμα πολιτισμού, η ηθική κατάπτωση του οποίου μας έχει φέρει σ’ αυτή τη δύσκολη θέση. Δεν έχουμε περιθώριο για εφησυχασμό. Στη συνέχεια παρατίθενται μερικές συμβουλές οι οποίες μπορούν να σώσουν το φυσικό περιβάλλον από την καταστροφή.

Μειώστε, επαναχρησιμοποιήστε, ανακυκλώστε.

1. Μειώστε, όσο αυτό είναι δυνατό, την κατανάλωση χαρτιού και υλικών συσκευασίας.
2. Αποφεύγετε τις συσκευασίες μιας χρήσης. Προτιμήστε τις επιστρεφόμενες φιάλες και συσκευασίες.
3. Χρησιμοποιήστε επαναφορτιζόμενες μπαταρίες.
4. Αντικαταστήστε τους κοινούς λαμπτήρες πυρακτώσεως με νέους λαμπτήρες χαμηλής κατανάλωσης.
5. Ανακυκλώστε τις εφημερίδες και τα περιοδικά.
6. Χρησιμοποιήστε στα ψώνια σας μία πάνινη τσάντα αντί για πλαστική.
7. Όταν βρεθείτε στη φύση ποτέ μην αφήνετε σκουπίδια πίσω σας. Αν είναι δυνατόν μην τα πετάτε στους κάδους των χωριών γιατί δεν έχουν χώρο υγειονομικής ταφής και θα βρεθούν και πάλι στη φύση. Πάρτε τα στις πόλεις σας.
8. Ανακυκλώστε το λάδι μηχανής του αυτοκινήτου σας. Δώστε το στο συνεργείο και μην το ρίχνετε στην αποχέτευση.
9. Προτιμάτε να αγοράζετε αναψυκτικά σε επιστρεφόμενα γυάλινα μπουκάλια.
10. Μην πετάτε τσιγάρα από το αυτοκίνητο (διαθέτει τασάκι) και καφέδες.
11. Χρησιμοποιήστε απορρυπαντικά που δεν περιέχουν φωσφορικά άλατα.
12. Προτιμήστε το ντους από το μπάνιο στην μπανιέρα.
13. Βάλτε ηλιακό θερμοσίφωνα.
14. Χρησιμοποιείστε για τη μετακίνησή σας λεωφορεία, τρένα, μετρό, τραμ, τρόλεϊ, ποδήλατα ή ...περπάτημα.
15. Υποστηρίξτε τις τοπικές αγορές αγροτικών προϊόντων.
16. Αναζητήστε το λογότυπο της ανακύκλωσης στα προϊόντα που αγοράζετε.
17. Αποφύγετε τα χλωριωμένα πλαστικά PVC.
18. Προτιμήστε προϊόντα με μικρή και φιλική προς το περιβάλλον συσκευασία.
19. Προτιμήστε τα καταστήματα που προωθούν συγκεκριμένα προγράμματα ανακύκλωσης.
20. Εάν σχεδιάζετε ένα καινούργιο σπίτι, συμπεριλάβετε στα κατασκευαστικά σχέδια συστήματα εξοικονόμησης ενέργειας.
21. Προτιμήστε παράθυρα με διπλά τζάμια για εξοικονόμηση ενέργειας.
22. Φροντίστε για τη συντήρηση του λέβητα-καυστήρα στο σπίτι σας δυο φορές το χρόνο.
23. Εγκαταστήστε στο σπίτι σας συστήματα που συλλέγουν και χρησιμοποιούν το νερό της βροχής για πότισμα, καζανάκι κ.α.
24. Προτιμήστε τα ψυγεία ενεργειακής κλάσης Α.
25. Προτιμήστε ανεμιστήρες οροφής αντί των ενεργοβόρων κλιματιστικών.
26. Τα βράδια του χειμώνα κλείνετε τα πατζούρια και τις κουρτίνες για να κρατήσετε τη ζέστη στο χώρο σας.
27. Μην αφήνετε άσκοπα τις εστίες της ηλεκτρικής κουζίνας ανοιχτές.
28. Μην αφήνετε τις ηλεκτρικές συσκευές (τηλεόραση, Η/Υ, κ.α.) σε κατάσταση αναμονής. Θα εκπλαγείτε εάν μάθετε πόση ενέργεια καταναλώνουν σε αυτή την κατάσταση.
29. Φυτέψτε ένα δέντρο ή γεμίστε τα μπαλκόνια και τις ταράτσες με λουλούδια και άλλα φυτά.
30. Μην αγοράζετε προϊόντα που προέρχονται από ζώα ή φυτά που κινδυνεύουν με εξαφάνιση.
31. Προτιμάτε να αγοράζετε πιστοποιημένα βιολογικά προϊόντα.
32. Αποφύγετε όλα τα προϊόντα που περιέχουν χλώριο ή παράγωγά του.
33. Μην αγοράζετε ψάρια πολύ μικρού μεγέθους. Πιέστε για την εφαρμογή αυστηρών ποινών στους παραβάτες.
34. Πιέστε τους τοπικούς φορείς να προβούν σε ενέργειες οικολογικού ενδιαφέροντος (εκδηλώσεις, αναδασώσεις, προγράμματα ανακύκλωσης).
35. Διαμαρτυρηθείτε και μποϋκοτάρετε τις εταιρίες που δεν έχουν οικολογική συνείδηση και μολύνουν το περιβάλλον
36. Απαιτείστε από τα Σούπερ Μάρκετ και άλλα καταστήματα να χρησιμοποιούν βιοδιασπώμενες σακούλες.
37. Μη ξεχνάτε να σβήνετε όσα φώτα δεν σας χρειάζονται.
38. Μην πετάτε πλαστικά αντικείμενα στη θάλασσα. Θέλουν εκατοντάδες χρόνια να διασπαστούν ενώ πολλά θαλάσσια είδη πνίγονται από την κατάποσή τους.
39. Κυνηγοί, μην κυνηγάτε τις περιόδους της αναπαραγωγής. Δώστε στη φύση την ευκαιρία να αναπτυχθεί. Καταπολεμήστε τη λαθροθηρία.
40. Χρησιμοποιείστε στο σπίτι ή στο εξοχικό σας ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (φωτοβολταϊκά, ανεμογεννήτριες) και γίνετε ενεργειακά ανεξάρτητοι από τη Δ.Ε.Η.


Υπάρχουν ακόμα πολλά που μπορούν να γίνουν. Όποιος θέλει μπορεί να κάνει τις προτάσεις του και να συμπληρώσουμε το κείμενο.

Το αδιέξοδο της Ελλάδας

Παραθέτω αποσπάσματα από το πρωτοσέλιδο κείμενο της εφημερίδας «Σοσιαλιστική Προοπτική» (Ιούνιος 2006, Νο 218) που αποτελεί το όργανο της Κομμουνιστικής Τροτσκιστικής Ένωσης (4η Διεθνής).

Με 1,5 εκατομμύριο Έλληνες ανέργους
και με 1,5 εκατομμύριο ξένους εργάτες

Αυτό είναι το σχέδιο των μεγαλοκαπιταλιστών που ο τελειωτικός σκοπός τους είναι: Να αντικαταστήσουν τον εργαζόμενο ελληνικό λαό, με πρωτόγονους και υποτακτικούς ξένους εργάτες, με ανύπαρκτη πολιτική και ταξική συνείδηση.
Το σχέδιο όμως για τη διάσωση του εργαζόμενου ελληνικού λαού είναι εντελώς διαφορετικό και απαιτεί άμεσα: Την αύξηση της γεννητικότητάς του, και τον περιορισμό των ξένων στους εντελώς αναγκαίους, και όταν δεν υπάρχουν Έλληνες άνεργοι.

1. Όλα τα γεγονότα επιβεβαιώνουν συνεχώς ότι το στρατηγικότερο σχέδιο το οποίο εφαρμόζει απαρέγκλιτα τα τελευταία χρόνια σύσσωμη η ελληνική αστική τάξη, είναι το σχέδιο της ραγδαίας εθνολογικής αλλαγής του πληθυσμού της Ελλάδας.
Πρώτοι οι εφοπλιστές αντικατέστησαν το ενενήντα τοις εκατό των Ελλήνων ναυτεργατών με ξένους. Εν συνεχεία, το μεγάλο και μικρό κατασκευαστικό κεφάλαιο αντικατέστησε όλους σχεδόν τους Έλληνες οικοδόμους επίσης με ξένους. Εδώ και χρόνια ο ΣΕΒ εκθειάζει με τις επίσημες εκθέσεις του τη χρησιμότητα της μετανάστευσης. Όλα σχεδόν τα αστικά συγκροτήματα των μέσων μαζικής ενημέρωσης, με επικεφαλής την “Καθημερινή”, το “Βήμα” και την “Ελευθεροτυπία”, προπαγανδίζουν λυσσαλέα την εισαγωγή ξένων εργατών. Και όλα τα κόμματα, ακόμα και η δεξιά Νέα Δημοκρατία, ακολουθώντας τις αυστηρές διαταγές της αστικής τάξης, υπηρετούν πιστά το ίδιο σχέδιο.
Το σχέδιο της αστικής τάξης για μαζική εισαγωγή εκατομμυρίων από τριτοκοσμικούς πληθυσμούς δεν γίνεται για να καλύψει νέες θέσεις εργασίας, αφού είναι γνωστό ότι η παρατεταμένη οικονομική κρίση των τελευταίων ετών δεν έχει δημιουργήσει νέες θέσεις, αλλά μάλλον τις έχει μειώσει. Η Ελλάδα δεν είναι μια αναπτυσσόμενη χώρα, όπως ήταν κάποτε η ανοικοδομούμενη μεταπολεμική Γερμανία ή η ραγδαία αναπτυσσόμενη Αμερική. Είναι λοιπόν ολοφάνερο ότι σκοπός της αστικής τάξης είναι η αφαίρεση των θέσεων εργασίας από τους “απαιτητικούς” Έλληνες και η αντικατάστασή τους με υποτακτικούς τριτοκοσμικούς ξένους, με ανύπαρκτη ταξική συνείδηση. Γι’ αυτό έχουμε φτάσει στο σημείο να έχουμε απ’ τη μια πλευρά ενάμισι εκατομμύριο Έλληνες ανέργους και απ’ την άλλη ενάμισι εκατομμύριο ξένους εργαζόμενους στη χώρα.
Είναι λοιπόν τεράστιο ψέμα ότι κάτω απ’ τις σημερινές συνθήκες "οι ξένοι δεν παίρνουν τις δουλειές των Ελλήνων".
Το σχέδιο όμως αυτό δεν περιορίζεται στους χώρους εργασίας αλλά στοχεύει στην ίδια την εθνολογική σύνθεση της Ελλάδας. Η αστική τάξη δεν θέλει την Ελλάδα να κατοικείται αποκλειστικά από τον Ελληνικό λαό, γι’ αυτό θέλει να εγκαταστήσει μόνιμα σαν αναπόσπαστο τμήμα της χώρας εκατομμύρια ξένους. Τους ξένους αυτούς τους θέλει κοινωνικά καθυστερημένους, ταξικά ακίνδυνους, πολιτικά ανίδεους και θρησκευτικά ελεγχόμενους. Γι’ αυτό σχεδιάζει τη μαζική εισαγωγή μουσουλμάνων, που πληρούν περισσότερο τις παραπάνω προδιαγραφές. Μάλιστα, για να επιταχύνει την εθνολογική αλλοίωση της χώρας, έχει εγκαταλείψει τελείως αβοήθητη την ελληνική οικογένεια, χωρίς κίνητρα για την απόκτηση παιδιών, χωρίς βρεφονηπιακούς σταθμούς, χωρίς γονικές άδειες και επιδόματα, και έχει καταδικάσει τους Έλληνες να έχουν το χαμηλότερο δείκτη γεννητικότητας στην Ευρώπη. Ξέροντας ότι την ίδια στιγμή, οι καθυστερημένοι ξένοι πληθυσμοί που ζουν στην Ελλάδα, λόγω συνήθειας και χαμηλότατων απαιτήσεων τεκνοποιούν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς.

 2. Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών επιβεβαιώνουν την πιστή τήρηση του σχεδίου αυτού.
Απ' τη μια μεριά ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, στερούμενος άλλωστε προσωπικά ελληνικής εθνικής συνείδησης, επέλεξε για την υπερνομαρχία Καβάλας - Δράμας - Ξάνθης μια κατ' ουσίαν Τουρκάλα υποψήφια, τη στιγμή που το 90% του πληθυσμού της υπερνομαρχίας είναι ελληνικός. Με την κίνησή του αυτή ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ προσπαθεί θρασύτατα να πείσει τον ελληνικό λαό όχι απλά να δεχτεί την εισαγωγή εκατομμυρίων μουσουλμάνων και Τούρκων, αλλά και να υποταχθεί πολιτικά σε αυτούς, παραδίδοντάς τους τη διακυβέρνηση της χώρας.
Στην ίδια κατεύθυνση κινείται και η πρότασή του να δοθούν με συνταγματική διάταξη στους ξένους πλήρη πολιτικά δικαιώματα.
Απ' την άλλη, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, όπως και όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις των τελευταίων ετών, δείχνει πρωτοφανή ανοχή στην τουρκική επιθετικότητα, παρά το θάνατο του Έλληνα πιλότου, προκειμένου να υποστηρίξει με νύχια και με δόντια την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Σκοπός των ελληνικών κυβερνήσεων είναι να πετύχουν την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε., έτσι ώστε να γίνει εύκολη η εισαγωγή εκατομμυρίων καθυστερημένων μουσουλμάνων από τα βάθη της Τουρκίας υπό την ιδιότητα του Ευρωπαίου πολίτη.
Επιβεβαιώνεται δηλαδή ότι τα δύο μεγάλα ελληνικά αστικά κόμματα εξακολουθούν να τηρούν πιστά το σχέδιο. Και βέβαια ακολουθούνται κατά πόδας από όλο το συρφετό της λεγόμενης "αριστεράς", που έχει αναγορευθεί στο μεγαλύτερο εχθρό του ελληνικού λαού, πλασάροντας την αντικατάστασή του σαν "φιλανθρωπία", "διεθνισμό" και "αντιρατσισμό".
3. Κατά τα άλλα, η κυβέρνηση προωθεί σειρά μέτρων, όπως η ιδιωτικοποίηση οργανισμών και υπηρεσιών, η σκανδαλώδης εύνοια στους εφοπλιστές (που όμως δεν αργκούνται στην απελευθέρωση ναύλων και δρομολογίων και τα απαιτούν όλα), η προσπάθεια ανοίγματος του ασφαλιστικού και ούτω καθεξής.
Ένα απ΄ τα σημαντικότερα μέτωπα που έχει ανοίξει αυτόν τον καιρό είναι της παιδείας, την οποία προσπαθεί να καθυποτάξει στο κεφάλαιο και να ιδιωτικοποιήσει, χτυπώντας συγχρόνως τα δικαιώματα των φοιτητών, οι οποίοι όμως αντιδρούν με ένα πλατύ κύμα καταλήψεων.
 …..
Απέναντι σε όλα αυτά τα δεδομένα της πολιτικής κατάστασης, ο ελληνικός λαός γενικότερα και κυρίως η ελληνική εργατική τάξη, πρέπει χωρίς κανένα φόβο να υπερασπιστούν την ύπαρξή τους. Πρέπει ν’ αδιαφορήσουν για τον κίνδυνο να τους χαρακτηρίσουν οι διάφοροι πληρωμένοι κοντυλοφόροι “ρατσιστές”, και να πάρουν ξεκάθαρη θέση που θα απαρτίζεται από τα παρακάτω δύο σκέλη:
Πρώτον να δοθούν κίνητρα και βοηθήματα στον εργαζόμενο ελληνικό λαό, υπό μορφή τόσο κοινωνικών, όσο και οικονομικών παροχών, για να αυξήσει τη γεννητικότητά του. Και δεύτερον, να περιοριστεί ο αριθμός των ξένων που ζουν στην Ελλάδα σε τόσους όσους αντέχει η ελληνική οικονομία, δηλαδή σε τόσους όσους μπορούν να απασχοληθούν χωρίς να προκαλείται ανεργία στους Έλληνες εργαζόμενους.
Πιστεύουμε ότι αργά ή γρήγορα αυτά τα αιτήματα θα γίνουν πλατιά αποδεκτά απ’ τον ελληνικό λαό, που καταλαβαίνει τι συμβαίνει πολύ καλύτερα απ’ ότι νομίζουν οι εκμεταλλευτές του. Πιστεύουμε βαθιά ότι ο ελληνικός λαός δεν έχει ξεχάσει την ιστορία του και τις εκατόμβες των μαρτύρων που θυσιάστηκαν για την κατάκτηση της ανεξαρτησίας του. Και τελικά πιστεύουμε ότι δεν θα επιτρέψει την εξαφάνισή του.

Αθήνα, 31.5.2006
Η Συντακτική Επιτροπή


Σχόλιο Ελλήνων Ανάβασις: Την ύπαρξη αυτής της εφημερίδας την έμαθα από γνωστά έντυπα της Αριστεράς που την κατηγορούσαν ως ρατσιστική φυλλάδα! Το απόσπασμα αυτό με εκφράζει απόλυτα και θα αναρτήσω και άλλα κείμενα της Σοσιαλιστικής Προοπτικής. Η άποψη της εφημερίδας αλλά και των περισσοτέρων Ελλήνων, επιβεβαιώνεται από τον ρυθμό των λαθρομεταναστών που αυξάνεται συνεχώς από το 2006 που γράφτηκε το κείμενο και τις κινήσεις των μετέπειτα κυβερνήσεων. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό το ότι υπάρχουν κομμουνιστές που έχουν τέτοιες θέσεις στο μεταναστευτικό ζήτημα. Βέβαια σε κάποια θέματα διαφωνώ μαζί τους (με κανέναν δε γίνεται να συμφωνείς σε όλα), οφείλω όμως να ομολογήσω την καθαρότητα του πολιτικού λόγου τους, που δεν την έχουν τα αριστερά κόμματα (π.χ. το Κ.Κ.Ε. που το 2008 μάζευε υπογραφές για να γίνει δημοψήφισμα για το ασφαλιστικό και το Ευρωσύνταγμα, αλλά τώρα είναι ενάντια στη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για το μεταναστευτικό-είχε δικαίωμα ο λαός τότε να αποφασίσει τι θα γίνει και τώρα δεν έχει;). Η εφημερίδα είναι μηνιαία και καλό θα είναι να κάνουμε τον κόπο να την ψάξουμε και να πάρουμε θετικά στοιχεία ακόμα και στα θέματα που δε μας βρίσκουν σύμφωνους.