Θέλω δημοψήφισμα για το μεταναστευτικό

Το Ελληνικό έθνος από την αρχή της ύπαρξής του βρίσκεται υπό συνεχή εισβολή αλλοεθνών. Ότι όμως δεν κατάφεραν αυτοί επί χιλιάδες χρόνια, θα τους το προσφέρουμε εμείς οι ίδιοι ανοίγοντας την Κερκόπορτα. Στην Ελλάδα έχουν εισβάλει περίπου 3.000.000 λαθρομετανάστες. Αν περάσει ο νόμος που προτίθεται να καταθέσει το ΠΑ.ΣΟ.Κ., θα έχουμε ανοίξει την πόρτα που οδηγεί στην πολιτική άλωση του κράτους μας και σύντομα στην άλωση του έθνους μας. Εκτός ότι είναι παράλογο και φυσικά αντισυνταγματικό να θες να δώσεις ιθαγένεια σε αλλοεθνείς, υπάρχει και μια άλλη σοβαρή παράμετρος. Το ΠΑΣΟΚ δεν έχει την έγκριση του Ελληνικού λαού να αλλοιώσει τον πληθυσμό της Ελλάδος. Είμαι σίγουρος ότι η πλειοψηφία του 44% που ψήφισε ΠΑ.ΣΟ.Κ. (30% του συνολικού πληθυσμού- διάβασε το άρθρο μου της 24.10.2009) δεν γνώριζε την πρόθεσή τους. Τι πιο δημοκρατικό λοιπόν να ακουστεί η φωνή όλων των Ελλήνων και να ξεκαθαρίσουν οι ίδιοι και όχι οι αντιπρόσωποί τους τι θέλουν να γίνει με το μεταναστευτικό. Η εκλογή μιας κυβερνήσεως, δε τη νομιμοποιεί να ψηφίζει νόμους για θέματα που δεν συζήτησε ανοιχτά προεκλογικά και πάνω απ’ όλα αν είναι αντισυνταγματικά. Αλλά ακόμα και στο σενάριο ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. τα έκανε όλα σωστά, πάλι το Σύνταγμα ορίζει πως αν υπάρχουν αντιδράσεις για κάποιο νόμο, τότε η κυβέρνηση επιβάλλεται να προχωρήσει σε δημοψήφισμα αφού φυσικά μαζευτεί ο απαιτούμενος αριθμός υπογραφών. Άλλωστε δε λένε ότι εμείς είμαστε ο «κυρίαρχος λαός»; Δεν επαγγέλλονται τη συμμετοχική δημοκρατία; Να όμως τι απάντησε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. μέσω του αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών κ. Δρούτσα σχετικά με το αίτημα για διεξαγωγή δημοψηφίσματος: «ζητήσαμε την ψήφο του λαού με ξεκάθαρες θέσεις και λάβαμε την εντολή του να τις κάνουμε πραγματικότητα - όχι για να μεταθέσουμε στο λαό την ευθύνη των δικών μας αποφάσεων. Δημοψηφίσματα ευθυνοφοβίας, ας τα κάνουν άλλοι».

Το ψέμα και η υποκρισία όμως έχει ένα όριο. Συνεχίζοντας λοιπόν στο πνεύμα των προηγούμενων αναρτήσεών μας, θυμηθήκαμε ότι τον Απρίλιο του 2008, όταν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ήταν αντιπολίτευση, ζητούσαν στη Βουλή δημοψήφισμα για το ασφαλιστικό! Μάλιστα ο κ. Παπανδρέου το χαρακτήριζε ως μορφή δημοκρατικής αντίστασης και θεσμικής διαμαρτυρίας! Από άρθρο της ιστοσελίδας του 9.84 fm διαβάζουμε: ο κ. Παπανδρέου κατηγόρησε την κυβέρνηση της Ν.Δ. ότι παρέκαμψε τον ελληνικό λαό και αδιαφόρησε για την διαμόρφωση συναίνεσης επί του ασφαλιστικού νομοσχεδίου, τονίζοντας, «κυβερνάτε χωρίς λαϊκή εμπιστοσύνη, δραπετεύετε από τη συνάντησή σας με το λαό, ο οποίος όμως θα σας δώσει την απάντησή του στις επόμενες εκλογές». Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Χάρης Καστανίδης πρόσθεσε ότι «η πρόταση του κόμματός μου είχε να κάνει με την εμβάθυνση της δημοκρατίας». Ο Ανδρέας Λοβέρδος καταλόγισε στην κυβέρνηση επικίνδυνο φόβο και κάλεσε τη Ν.Δ. να δώσει χώρο στην άμεση δημοκρατία. Με τη σειρά του ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος, από το βήμα της βουλής τόνισε ότι «με την πρόταση για δημοψήφισμα, δίνεται στην κυβέρνηση μια ευκαιρία να επανορθώσει» και πρόσθεσε, «δεν θα την αξιοποιήσει. Θα κινηθεί με εμμονή και θα την απορρίψει, αλλά έτσι θα διαρρήξει ο κ. Καραμανλής, τους δεσμούς του με τη μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας». Παράλληλα, επιτέθηκε στην κυβέρνηση λέγοντας ότι αυτή νομοθετεί σε αντίθεση με την πλειοψηφία της κοινωνίας. «Η προσφυγή στο δημοψήφισμα, δεν είναι η σωστή μέθοδος νομοθέτησης. Όμως μια προοδευτική κυβέρνηση, νομοθετεί με βάση το σοβαρό και ειλικρινή κοινωνικό διάλογο και μέσα από τη συγκέντρωση της μεγαλύτερης δυνατής συναίνεσης». Τέλος ανέφερε ότι «Ένα κακό, αντισυνταγματικό νομοσχέδιο που μετατρέπει την κοινωνία σε εχθρό, πρέπει να ανακοπεί - και πρέπει να ανακοπεί με δημοψήφισμα».

Γιατί τα πράγματι σωστά επιχειρήματα που επικαλέστηκαν τότε για την πρόκληση δημοψηφίσματος για του ασφαλιστικό, δεν ισχύουν τώρα και για το μεταναστευτικό; Μόνος σκοπός τους είναι να κοροϊδέψουν τον Ελληνικό λαό και να αρπάξουν τις ψήφους του. Ως εδώ. Όχι άλλη κοροϊδία. Πάρτε μέρος στη διαδικάσία συλλογής υπογραφών για να γίνει δημοψήφισμα για το μεταναστευτικό. Την διαδικασία την έχουν ξεκινήσει ήδη blogs, κινήσεις πολιτών αλλά και το κόμμα του ΛΑ.Ο.Σ. Μη σας εμποδίσουν οι όποιες κομματικές διαφορές έχετε με το συγκεκριμένο κόμμα. Το δημοψήφισμα αυτό είναι εθνική υπόθεση. Ήρθε η ώρα της ευθύνης για πολίτες και κόμματα. Η καραμέλα τους είναι ότι όλοι είναι πατριώτες και κανένας περισσότερο από κάποιον άλλο. Ε, ήρθε η ώρα να το αποδείξουμε όλοι μας. Τελειώνοντας, από την ίδια ιστοσελίδα, διαβάζουμε για την θέση των άλλων κομμάτων της τότε αντιπολίτευσης: τη σταθερή θέση του Κ.Κ.Ε. υπέρ της διεξαγωγής δημοψηφισμάτων επανέλαβε ο Αχιλλέας Καταρτζής ενώ ο Φώτης Κουβέλης από το ΣΥ.ΡΙΖ.Α. αντιπαρήλθε των κατηγοριών περί κίνησης εντυπωσιασμού στηλιτεύοντας την άρνηση της Ν.Δ. να βάλει στη κρίση του λαού το νομοσχέδιο. «Εμείς θεωρούμε το λαό ώριμο και υπεύθυνο να αποφασίζει για σοβαρά θέματα όπως το ασφαλιστικό», τόνισε ο Άδωνης Γεωργιάδης από το ΛΑ.Ο.Σ.
Τι θέση θα πάρουν Κ.Κ.Ε. και ΣΥ.ΡΙΖ.Α.; Η σταθερή θέση του Κ.Κ.Ε. μήπως αλλάξει τώρα που πρόκειται για τους μετανάστες; Όσο για το ΣΥ.ΡΙΖ.Α., θα μου κάνει τεράστια έκπληξη αν έστω και λίγα στελέχη του ψελλίσουν τη λέξη δημοψήφισμα. Η Ν.Δ. τώρα που είναι αντιπολίτευση θα ζητήσει δημοψήφισμα, όπως είχε κάνει επί κυβερνήσεων Σημίτη; Για την ώρα το μόνο συνεπές στα λόγια του κόμμα είναι ο ΛΑ.Ο.Σ. Ο μόνος τρόπος για να τους πιέσουμε είναι να υπογράψουμε για το δημοψήφισμα. Ζητάμε το αυτονόητο. Σεβασμό στη λαϊκή κυριαρχία.

Συμπαιγνία ΠΑ.ΣΟ.Κ. - Ν.Δ. Θέατρο του παραλόγου στη Βουλή

Όποιος παρακολουθεί το κανάλι της Βουλής θα εκπλαγεί από τα ψέματα και τις κωλοτούμπες των πολιτικών μας. Παίζουν ένα παιχνίδι εντυπώσεων κάνοντας το άσπρο, μαύρο.
Στη συνεδρίαση της 20ης Δεκεμβρίου μίλησε αργά το βράδυ ο πρώην Υπουργός Αναπτύξεως της Ν.Δ. κ. Χατζηδάκης. Κατέκρινε, χρησιμοποιώντας ακόμα και τη λέξη ντροπή, την απόφαση της κυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ. να χορηγήσει 80.000.000 € στους λιμενεργάτες του Ο.Λ.Π. για την εθελούσια έξοδό τους (υπολογίζεται γύρω στα 300.000 € ο καθένας!). Εκτός από το εξωφρενικό ποσό, ποια είναι η παράνοια: αυτά τα λεφτά δίνονται γιατί το ΠΑ.ΣΟ.Κ. εφαρμόζει το νόμο που έφερε η κυβέρνηση της Ν.Δ., μέσω του τότε υπουργού κ. Βουλγαράκη, τον οποίο ψήφισε σε ονομαστική ψηφοφορία και ο κ. Χατζηδάκης!
Αυτά που ακούγονται στην αίθουσα της Βουλής είναι τελείως ακατανόητα και εκτός λογικής για εμάς τους έξω. Τολμώ να παραφράσω τη γνωστή ρήση για τον στρατό και να πω ότι «εκεί που τελειώνει η λογική αρχίζει η Βουλή!»

Εκτός αν…

πρόκειται για συμπαιγνία των κομμάτων που θέλοντας να φανούν αρεστά στην εκλογική πελατεία τους, δε διστάζουν να αλλάζουν συνεχώς θέσεις για το κομματικό συμφέρον τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η τροπολογία που πρότεινε πριν λίγες μέρες το ΠΑ.ΣΟ.Κ. για την αποσυμφόρηση των φυλακών αναγνωρίζοντας ελαφρυντικά στοιχεία ακόμα και σε μεγαλέμπορους ναρκωτικών! Την ίδια όμως τροπολογία την είχε φέρει πριν 6 περίπου μήνες στη Βουλή η κυβέρνηση της Ν.Δ. Τότε το ΠΑ.ΣΟ.Κ είχε ψηφίσει ΚΑΤΑ! Από την άλλη, η Ν.Δ., συνεπής στην άποψη της, ψήφισε ΥΠΕΡ της τροπολογίας στην αρμόδια επιτροπή. Όταν όμως ο ΛΑ.Ο.Σ. άσκησε αίτηση για ονομαστική ψηφοφορία, η Ν.Δ. άλλαξε γνώμη και ψήφισε ΚΑΤΑ!

Γιατί όμως τα Μ.Μ.Ε. δεν μας ενημερώνουν; Άλλα μέσα δεν ανέφεραν τίποτα και άλλα μόνο ότι συμφέρει την εκάστοτε παράταξη που υποστηρίζουν. Βέβαια με τόσα λεφτά που παίρνουν οι μεγαλοδημοσιογράφοι, λογικό είναι να υποστηρίζουν τους εργοδότες τους και όχι την αλήθεια. Μάθαμε τους μισθούς που παίρνουν στην Ε.Ρ.Τ. και φρίξαμε. Τα λεφτά που βγάζουν αυτοί σε ένα χρόνο θα τα πάρουμε εμείς δουλεύοντας σχεδόν όλη μας τη ζωή!

Ελληνικέ λαέ, ΞΥΠΝΑ, ΣΕ ΚΟΡΟΪΔΕΥΟΥΝ!

Μ. Χρυσοχοΐδης: «οι Αλβανοί μας έχουν γεμίσει με ναρκωτικά, διακινούν όπλα, παιδιά και γυναίκες»

Αυτά που συμβαίνουν στην πολιτική ζωή της Ελλάδας είναι απίστευτα. Οι πολιτικοί μας σκηνοθετούν και παίζουν ένα έργο υποκρισίας εις βάρος του Ελληνικού λαού. Σκοπός τους είναι να τον μπερδέψουν και να του ρίξουν στάχτη στα μάτια για να νομοθετήσουν πιο εύκολα αυτά που θέλουν. Αλλιώς δεν μπορεί να εξηγηθεί το γεγονός, άλλα να δηλώνει ο πρωθυπουργός και άλλα οι υπουργοί του.
Από τη μια, το ΠΑΣΟΚ του κ. Παπανδρέου, προτίθεται να φέρει στη Βουλή νομοσχέδιο για το δικαίωμα ψήφου των μεταναστών στις δημοτικές εκλογές και την απόδοση ιθαγένειας στα παιδιά τους. Την πρόθεσή τους αυτή ενισχύει ο κ. Ραγκούσης κάνοντας σκληρές δηλώσεις (και άκρως αντιδημοκρατικές) λέγοντας ότι «εμείς θα δώσουμε πολιτικά δικαιώματα και όσες αντιδράσεις κι αν υπάρχουν δεν μας πτοεί τίποτα». Από την άλλη όμως, ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη κ. Χρυσοχοΐδης, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα ΒΕΤΟ της 20ης Δεκεμβρίου, δηλώνει μεταξύ άλλων, ότι «οι Αλβανοί μας έχουν γεμίσει με ναρκωτικά, διακινούν όπλα, παιδιά και γυναίκες»! Αν ισχύει αυτό (που ισχύει βέβαια), γιατί το κόμμα του θέλει να τους δώσει μέχρι και ψήφο; Αφού όπως λέει «το οργανωμένο έγκλημα χρηματοδοτεί την τρομοκρατία»! Αυτά είναι τρελά πράγματα. Αν όμως ο πρωθυπουργός δε συμφωνεί μαζί του, γιατί δεν τον «μαζεύει»; Γιατί οι διάφοροι λεγόμενοι αντιρατσιστές δε βγαίνουν στα παραθυρα της τηλεόρασης να τον κράξουν; Αυτό δεν κάνουν σε όσους έχουν τέτοιες απόψεις ακόμα και αν δεν τις εκφράζουν τόσο ωμά; Τους διαπομπεύουν δημόσια ως ξενοφοβικούς, ρατσιστές και ακροδεξιούς.

Είναι άραγε ο κ. Χρυσοχοΐδης ξενοφοβικός, ρατσιστής και ακροδεξιός;

Στην Κίνα τους εκτελούν, εδώ τους... χαϊδεύουν!

Δύο άντρες, που είχαν καταδικαστεί για το διατροφικό σκάνδαλο με το επιμολυσμένο με μελαμίνη βρεφικό γάλα στην Κίνα, εκτελέστηκαν την Τρίτη. Πρόκειται για τους Ζανγκ Γιουζούν και Γκενγκ Τζινπίνγκ. Ο πρώτος κρίθηκε ένοχος στην κατηγορία της λειτουργίας παράνομου εργαστηρίου το οποίο παρήγαγε νοθευμένο βρεφικό γάλα σε σκόνη. Ο δεύτερος κρίθηκε ένοχος για την παρασκευή και πώληση νοθευμένων προϊόντων σε γαλακτοβιομηχανίες.
Το σκάνδαλο είχε λάβει μεγάλες διαστάσεις καθώς έξι παιδιά πέθαναν και τουλάχιστον 300.000 νόσησαν. Η είδηση έκανε το γύρο του κόσμου θέτοντας πολλά ερωτήματα για την ασφάλεια των τροφίμων στην Κίνα. Σε δίκη είχαν παραπεμφθεί συνολικά 21 άνθρωποι, μεταξύ αυτών τέσσερα πρώην υψηλόβαθμα στελέχη της γαλακτοβιομηχανίας Sanlu, που βρέθηκε στο επίκεντρο του σκανδάλου. Η πρώην πρόεδρος της εταιρείας, Τιαν Γουενχουά, καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη, ενώ της επιβλήθηκε πρόστιμο ύψους 2,9 εκατομμυρίων δολαρίων, προκαλώντας την οργή των οικογενειών των θυμάτων που ζητούσαν τη θανατική ποινή. Στους άλλους τρεις κατηγορουμένους, πρώην στελέχη της Sanlu, επιβλήθηκαν ποινές φυλάκισης από πέντε ως 15 χρόνια.

Σχόλιο: Ίσως η εκτέλεση να είναι βάρβαρο μέτρο (αν πέθαιναν τα παιδιά μου εξαιτίας τους ,ίσως να είχα άλλη άποψη για την θανατική ποινή), αλλά εμείς τους δικούς μας διεφθαρμένους ούτε κατηγορίες δεν τους απαγγέλουμε. Είμαστε τόσο ανεκτικοί πια; Είναι δυνατόν στην Κίνα να τους εκτελούν ή να τους «εξοντώνουν» με βαρύτατες ποινές και πρόστιμα κι εμείς εδώ να επανεκλέγουμε τους προστάτες τους; Τουλάχιστον η αυστηρότητα των Κινέζων πρέπει να μας παραδειγματίσει.

Πηγή: in.gr και Πρώτο Θέμα

Πως θα αντιμετωπίσουμε την οικονομική κρίση

Παρά τα όσα λένε οι πολιτικοί μας, η αλήθεια είναι ότι η οικονομική μας δυσπραγία είναι κυρίως αποτέλεσμα της δικής μας οικονομικής πολιτικής. Υπάρχουν όμως δύο παράμετροι που επιτείνουν το πρόβλημα και είναι απόδειξη ότι η παγκόσμια οικονομική κρίση έχει φτάσει, με άλλη μορφή και στη χώρα μας. Η κρίση που επικρατεί στον υπόλοιπο κόσμο, έχει αρνητικές συνέπειες σε ορισμένους κλάδους εργαζομένων που έχουν σχέση με τη διακίνηση αγαθών και ανθρώπων, όπως στον τουρισμό. Έλλειψη χρημάτων αυτοί, μειωμένα έσοδα για εμάς. Η δεύτερη παράμετρος είναι ο φόβος, που ενισχύεται και από τα ΜΜΕ. Φόβος ότι τα πράγματα θα χειροτερέψουν, με αποτέλεσμα οι εγχώριοι καταναλωτές να μην ξοδεύουν και να μη ρίχνουν χρήμα στην αγορά. Έτσι πολλές επιχειρήσεις δεν έχουν τα απαιτούμενα έσοδα και αναγκάζονται να προβούν σε μείωση προσωπικού ή κλείνουν. Αυτός είναι ένας φαύλος κύκλος που πρέπει να παρθούν μέτρα για να σπάσει. Οι απολυόμενοι όμως είναι μέρος του προβλήματος αφού δεν στήριξαν την αγορά, με συνέπεια την απόλυσή τους. Ένα αστείο αλλά συνάμα ωραίο παράδειγμα το είχα ακούσει σε μια παράσταση του Τζίμη Πανούση. Ήταν λοιπόν ένας που δούλευε σε μια εταιρεία παιχνιδιών. Τα παιδιά του όμως, όπως και πολλά άλλα παιδιά βέβαια, δεν αγόραζαν τα παιχνίδια της εταιρείας του και προτιμούσαν να παίζουν το Χειμώνα φτιάχνοντας χιονάνθρωπους και το Καλοκαίρι αχινάνθρωπους! Αφού λοιπόν δεν αγόραζαν παιχνίδια, η εταιρεία απέλυσε τον πατέρα τους! Το ίδιο ισχύει και με τους ανέργους. Όσο δε ρίχνουν χρήμα στην αγορά, τόσο δεν θα ανοίγουν νέες θέσεις εργασίας.

Η λύση υπάρχει, είναι απλή και μπορεί να βοηθήσει να σπάσει ο φαύλος κύκλος. Θυμάστε την διαφήμιση «ο επιμένων Ελληνικά»; Αν αγοράσεις ξένα προϊόντα ή από ένα ξένο πολυκατάστημα, ένα μεγάλο μέρος των χρημάτων σου θα πάνε στην ξένη αγορά και θα ενισχύσεις την οικονομία τους. Αν όμως αγοράσεις ελληνικά προϊόντα και μάλιστα από ελληνικό κατάστημα, τα χρήματά σου θα ενισχύσουν τη δική μας οικονομία. Φανταστείτε έναν υδραυλικό που για κάποια γιορτή αγοράζει λουλούδια από ένα ανθοπωλείο. Κάποια στιγμή ο ανθοπώλης θα χρειαστεί τον υδραυλικό και θα τον προσλάβει. Η αμοιβή του, εν μέρει, θα είναι από τα χρήματα που έδωσε στον ανθοπώλη. Έτσι και οι δύο θα έχουν κάνει τη δουλειά τους. Φανταστείτε τώρα ότι ο υδραυλικός αγοράζει τα λουλούδια από ένα ξένο πολυκατάστημα. Το μεγαλύτερο ποσοστό των χρημάτων του φεύγει στο εξωτερικό. Ο ανθοπώλης δεν έχει έσοδα, οπότε το κλείνει το μαγαζί του ή δεν προσλαμβάνει τον υδραυλικό αφού προτιμά να μην το φτιάξει ή να το φτιάξει ο ίδιος ή να τον προσλάβει αλλά να υπάρχουν προβλήματα στην πληρωμή. Ποιος κέρδισε σε αυτή την περίπτωση; Αν σ’ αυτήν τη συναλλαγή προσθέσουμε το σύνολο των εμπορικών πράξεων που συμβαίνουν στη χώρα μας, νομίζω πως καταλαβαίνουμε τα οφέλη που μπορούν να προκύψουν για όλους μας. Και αυτό ισχύει για όλους τους πολίτες, ανάλογα βέβαια με την οικονομική κατάστασή τους. Γιατί και ο απολυμένος και ο άνεργος, θα ντυθεί, θα φάει, θα πιει, θα διασκεδάσει κ.α. Ξοδεύοντας αυτά τα λεφτά μόνο σε ελληνικά προϊόντα και επιχειρήσεις, ενισχύουν την ελληνική οικονομία και είναι σίγουρο ότι θα επιστρέψουν σε αυτούς. Ουσιαστικά στηρίζοντας τα ελληνικά προϊόντα και επιχειρήσεις, στηρίζουμε τις θέσεις εργασίας μας και δημιουργούμε θέσεις εργασίας και για άλλους συμπολίτες μας! Ακολουθούν μερικά παραδείγματα (τα ονόματα είναι τυχαία και δεν έχουν πρόθεση διαφήμισης):

• Αντί για Coca Cola, αγοράστε αναψυκτικά Lux και Έψα
• Αντί για γάλατα εισαγωγής, αγοράστε γάλα ΜΕΒΓΑΛ ή Όλυμπος
• Αντί για προσούτο, αγοράστε ελληνικά αλλαντικά
• Αντί για σοκολάτες Nestle, αγοράστε σοκολάτες ΙΟΝ
• Αντί για σκληρό τυρί π.χ. Δανίας, αγοράστε ελληνικά κεφαλοτύρια
• Αντί για μακαρόνια Barilla, αγοράστε μακαρόνια Μέλισσα
• Προτιμήστε ελληνικά κρασιά, τσίπουρο και ούζο και όχι βότκα, ουίσκι και ξενόφερτες μπύρες.
• Αντί για Marlboro και Camel, καπνίστε ΚΑΡΕΛΙΑ και ΣΕΚΑΠ.

Αν πάλι σας αρέσουν αυτά τα προϊόντα και δε μπορείτε να «ζήσετε» χωρίς αυτά, τουλάχιστον αποφύγετε να τα αγοράσετε από τα μεγάλα πολυκαταστήματα. Και σε άλλα προϊόντα ισχύει το ίδιο. Μόνο οι ξένες πολυεθνικές πουλάνε έπιπλα και ηλεκτρικά είδη; Αν την όποια διαφορά στην τιμή την αντέχει η τσέπη σας, προτιμήστε τα μικρά καταστήματα. Να συνυπολογίσετε όμως την ποιότητα και τις υπηρεσίες. Προσωπικό παράδειγμα: πριν λίγο καιρό ήθελα να αγοράσω μια βιβλιοθήκη. Σε ξένο πολυκατάστημα μου άρεσε μία με 90 €. Σε ένα τοπικό επιπλάδικο βρήκα μια παρόμοια με 120 €. Δυνατότητα μεταφοράς της βιβλιοθήκης δεν είχα. Έτσι το πολυκατάστημα μου χρέωνε 25 € για τη μεταφορά και έπρεπε να τη συναρμολογήσω, ενώ ο επιπλάς μαζί με την γυναίκα του, μου την έφερε έτοιμη μέχρι το δωμάτιό μου! Ακόμα και λίγο πιο ακριβή να ήταν, δεν άξιζε να την αγοράσω από αυτόν;

Αν όλοι κάνουμε το ίδιο, θα μειώσουμε σίγουρα τις επιπτώσεις από την οικονομική κρίση και σε βάθος χρόνου θα ανακάμψουμε. Μην περιμένετε από τους πολιτικούς λύσεις. Εμείς οι ίδιοι πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία. Αυτοί δε μπορούν να σας προτρέψουν σε μια τέτοια κίνηση, γιατί οι περισσότεροι δεν το θέλουν αφού έχουν κοινά συμφέροντα με τις πολυεθνικές. Επομένως, όταν θα κάνετε την επόμενή σας αγορά, σκεφτείτε ότι αγοράζοντας προϊόντα πολυεθνικών εταιρειών, αποδυναμώνετε την ελληνική παραγωγή, ενώ μεγάλο ποσοστό των χρημάτων σας πηγαίνει σε ξένα εργοστάσια που απασχολούν αποκλειστικά ξένους εργαζομένους και έτσι βοηθάτε στην επιδείνωση της ανεργίας. Αντίθετα, αν ειδικά αυτή την περίοδο επιλέξετε να ενισχύσετε ελληνικές παραγωγές, βοηθάτε στην διατήρηση και αύξηση των θέσεων εργασίας.

Ας υποθέσουμε ότι το 50% (μάλλον είναι μικρό το ποσοστό) των χρημάτων που δίνουμε σε μια πολυεθνική μεταφέρεται στο εξωτερικό. 500 € να ξοδέψει η κάθε οικογένεια, τότε 1.000.000 οικογένειες δίνουν στις πολυεθνικές 500.000.000 €. Από αυτά το 50%, δηλ. 250.000.000€, μεταφέρεται στο εξωτερικό και μένουν στην Ελλάδα τα υπόλοιπα 250.000.000 €, που άλλα θα πέσουν σύντομα στην αγορά αφού πάνε στις αμοιβές των εργαζομένων και άλλα θα πάνε στο κράτος που το πιο πιθανό είναι να καλύψει με αυτά τις όποιες τρύπες του. Σκεφτείτε τώρα ότι μια ελληνική οικογένεια αποφασίζει να στρέψει 500 € ετησίως από ξένα σε ελληνικά προϊόντα. Αν 1.000.000 οικογένειες το αποφασίσουν αυτό, τότε το επιπλέον ποσό που φτάνει σε ελληνικά χέρια είναι 250.000.000 €. Δηλαδή θα μείνουν και τα 500.000.000 σε ελληνικά χέρια και προς μεγάλη ανακούφιση, κατευθείαν στην αγορά! Απλή δεν είναι η λύση; Αλλάζοντας την κατανάλωση από προϊόντα πολυεθνικών σε ελληνικά, πετύχαμε μόνοι μας ότι δε μπορούν να πετύχουν τόσα χρόνια οι κυβερνήσεις μας. Πρέπει να καταλάβουμε ότι τη δύναμη την έχουμε εμείς. Για τα περισσότερα προβλήματα φταίει η νοοτροπία μας αφού τα περιμένουμε όλα από το κράτος. Με λίγο μυαλό και θέληση, οι απλές λύσεις οδηγούν σε μεγάλα αποτελέσματα.

Σομαλός 112 ετών παντρεύτηκε 17χρονη!

Εκατοντάδες άνθρωποι παρέστησαν στο γάμο ενός Σομαλού άνδρα 112 ετών με μια 17χρονη κοπέλα. «Δεν την πίεσα, απλά χρησιμοποίησα την εμπειρία μου για να την πείσω για την αγάπη μου» είπε ο γαμπρός. Ο Αχμέντ Μοχάμεντ Ντόουρ που έχει ήδη 18 παιδιά από πέντε γυναίκες, παντρεύτηκε για έκτη φορά την κατά 95 ολόκληρα χρόνια νεότερή του, Σαφία Αμντουλέχ, ενώ μάλιστα είπε ότι θα ήθελε να κάνει κι άλλα παιδιά με τη νέα του γυναίκα. «Σήμερα ο Θεός με βοήθησε να πραγματοποιήσω το όνειρό μου», είπε ο κ. Ντόουρ μετά το γάμο, ενώ η οικογένεια της νύφης δήλωσε ότι η 17χρονη είναι ευτυχισμένη με το νέο της σύζυγο! Το ζεύγος είναι από το ίδιο χωριό στη Σομαλία και όπως ανέφερε ο γαμπρός περίμενε αρκετά χρόνια ώστε εκείνη να μεγαλώσει για να της ζητήσει σε γάμο. Σύμφωνα με τον ανταποκριτή του BBC, Σομαλοί ιστορικοί αναφέρουν η χώρα είχε να δει έναν τέτοιο γάμο εδώ και περισσότερο από έναν αιώνα.

Πηγή: Ελευθεροτυπία, 29 Οκτωβρίου 2009

Εύποροι Γερμανοί ζητούν να πληρώσουν περισσότερους φόρους - Προσφορά αγάπης στο συνάνθρωπο και στην πατρίδα

Έκκληση στην καγκελάριο Αγγέλα Μέρκελ να αυξήσει τους φόρους, τους οποίους πληρώνουν, απηύθυναν 44 εύποροι Γερμανοί. Με ανοιχτή επιστολή τους, που φιλοξενείται σε ιστοσελίδα, ζητούν να επιβληθεί φόρος στην κληρονομιά προκειμένου να βοηθήσουν την χώρα τους να γεμίσει τα ταμεία της. Την αίτηση έχουν υπογράψει μέχρι σήμερα 44 άνθρωποι με μεγάλη περιουσία, αλλά μέχρι στιγμής οι πιο γνωστοί πλούσιοι της Γερμανίας δεν έχουν υπογράψει.
Εμπνευστής αυτής της πρωτοβουλίας είναι ο 66χρονος συνταξιούχος γιατρός Ντίτερ Λέμκουλ, ο οποίος υποστηρίζει ότι οι πλούσιοι πρέπει να βοηθήσουν την χώρα που βρίσκεται σε άσχημη οικονομική κατάσταση. Η ιδέα δημιουργήθηκε στον Λέμκουλ όταν η κυβέρνηση αποδέσμευσε δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ για να σώσει το χρηματοπιστωτικό σύστημα που κατέρρεε. «Θυμώνω όταν σκέφτομαι ότι ξαφνικά βρήκαμε τόσα χρήματα για τις τράπεζες, χρήματα που πριν δεν είχαμε για να χρηματοδοτήσουμε κοινωνικά, εκπαιδευτικά ή περιβαλλοντικά προγράμματα», δήλωσε ο Λέμκουλ. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του, αν τα 2,2 εκατομμύρια Γερμανοί με περιουσία πάνω από 500.000 ευρώ δίνουν για 2 χρόνια το 5% της κληρονομιάς τους θα μαζεύονταν στα κρατικά ταμεία 100 δισεκατομμύρια ευρώ. Έτσι, οι δημιουργοί της αίτησης ζητούν από το κράτος να εφαρμόσει ένα σχέδιο με δύο φάσεις. Το 2009 και το 2010 οι πλούσιοι θα φορολογηθούν 5% επί της κληρονομιάς τους για να χρηματοδοτηθούν συγκεκριμένα προγράμματα. Από το 2011 και μετά θα υπάρχει ένας σταθερός φόρος περίπου 1% επί της κληρονομίας, φόρος που ίσχυε μέχρι το 1997 οπότε και καταργήθηκε. «Θέλουμε το 5% από το 2009 και το 2010 να χρηματοδοτήσει συγκεκριμένα προγράμματα για την εκπαίδευση, την υγεία και το περιβάλλον», υπογραμμίζει σε συνέντευξή του στο γαλλικό πρακτορείο ειδήσεων AFP ο Πέτερ Φόλμερ, ένας από αυτούς που έχουν υπογράψει την αίτηση, 69 ετών, ο οποίος δηλώνει ότι «κληρονόμησε πολλά χρήματα που δεν χρειάζεται».
Για να μπορέσει κάποιος να υπογράψει την διαδικτυακή αίτηση πρέπει να βεβαιώσει ότι έχει το λιγότερο 500.000 ευρώ από κληρονομιά και να πληρώσει μια συνδρομή 200 ευρώ. Εκτός από την αίτηση στο διαδίκτυο υπάρχει και «λίστα υποστήριξης», που απευθύνεται στους πολίτες που υποστηρίζουν αυτή την κίνηση.

Με αυτό τον τρόπο προσπαθούν να πιέσουν τη νέα κυβέρνηση της Αγγέλα Μέρκελ να επιβάλλει περισσότερους φόρους σε όσους έχουν μεγάλη περιουσία. Μάλλον δεν έχουν πολλές ελπίδες, αφού το φιλελεύθερο κόμμα FDP, νέος σύμμαχος της Μέρκελ, επιμένει στις προεκλογικές υποσχέσεις του να μειώσει τους φόρους. Όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, αξίζει σ’ αυτούς τους ανθρώπους ένα μεγάλο μπράβο. Αν όλοι, πλούσιοι και φτωχοί είχαν αυτό το επίπεδο ευσυνειδησίας και φιλοπατρίας, ο κόσμος θα ήταν σίγουρα καλύτερος για όλους. Ζουν μέσα στην κοινωνία, νιώθουν τους δοκιμαζόμενους οικονομικά συμπολίτες τους, γνωρίζουν ότι αν δεν υπάρχει κοινωνική συνοχή δε μπορεί να προοδεύσει η πατρίδα τους και «χαρίζουν» το υπέρτατο κοινωνικό αγαθό. Την ανιδιοτελή προσφορά στο κοινωνικό σύνολο. Δεν είναι μόνο τα χρήματα που δίνουν. Η κίνησή τους αποτελεί πηγή έμπνευσης για όλους μας. Μας διδάσκει την αγάπη για τον συνάνθρωπο και εν τέλει για την πατρίδα.

Θα δούμε άραγε και εύπορους Έλληνες να κάνουν την ίδια κίνηση; Γιατί ό,τι συμβαίνει στη Γερμανία μπορεί να συμβεί κι εδώ. Κι εδώ υπάρχουν μεγάλες κληρονομιές, περιουσίες αφορολόγητες, τεράστια περισσεύματα. Υπάρχουν λοιπόν πατριώτες με περισσεύματα, που μπορούν να αναλάβουν ανάλογη πρωτοβουλία;

Πηγή: Καθημερινή, 22 Οκτωβρίου 2009

Σωστή η απόφαση κατάργησης των προγραμμάτων Stage

Το πρώτο θέμα των ημερών είναι η με διυπουργική απόφαση κατάργηση των προγραμμάτων Stage στο Δημόσιο. Μετά από σύσκεψη του Αντιπρόεδρου της κυβέρνησης κ. Θεόδωρου Πάγκαλου, με τον υπουργό Εσωτερικών Γιάννη Ραγκούση, τον υπουργό Εργασίας Ανδρέα Λοβέρδο, τον υπουργό Επικρατείας Χάρη Παμπούκη και τον υφυπουργό παρά τω πρωθυπουργώ και κυβερνητικό εκπρόσωπο Γιώργο Πεταλωτή, ανακοινώθηκαν τα εξής:

• Καταργούνται και απαγορεύονται τα Stage στο Δημόσιο, τον ευρύτερο δημόσιο τομέα και στους ΟΤΑ.
• Στον ιδιωτικό τομέα είναι δυνατόν να λειτουργήσουν τα Stage ως μαθητεία, εφόσον ισχύουν όλες οι απαραίτητες εγγυήσεις και χρηματοδοτούνται κυρίως από κοινοτικά κονδύλια.
• Τα Stage που συνήφθησαν μετά την αναγγελία της ημερομηνίας των εκλογών είναι παράνομα, έγιναν για προφανείς ψηφοθηρικούς σκοπούς και ως εκ τούτου δεν ισχύουν.
• Προγράμματα Stage οποιασδήποτε διάρκειας που λήγουν δεν θα ανανεώνονται.
• Η κυβέρνηση έχει δεσμευθεί για την πρόσληψη μονίμου προσωπικού το οποίο θα καλύπτει πάγιες και διαρκείς ανάγκες.

Μετά την ανακοίνωση των αποφάσεων, όλα σχεδόν τα κόμματα, αντέδρασαν με περισσή θα έλεγα υποκρισία, να κατηγορήσουν την κυβέρνηση. Και λέω υποκρισία γιατί όσο ήταν κυβέρνηση η Ν.Δ. δεν είδα καμιά ουσιαστική αντίδραση. Δεν είδα κανένα, συμπεριλαμβανομένου και του ΠΑ.ΣΟ.Κ., να αγωνίζεται για την κατάργησή τους ή έστω να τους δώσουν τα ίδια εργατικά δικαιώματα που έχουν οι υπόλοιποι εργαζόμενοι. Για λόγους καθαρά κομματικούς, αφού σχεδόν το σύνολο των εργαζομένων στα stage ανήκουν στη Ν.Δ., το ΠΑ.ΣΟ.Κ. προχωρά προς τη σωστή κατεύθυνση. Το ότι τα κίνητρά τους δεν είναι και τόσο ηθικά, δε σημαίνει και ότι η απόφαση δεν είναι αντικειμενικά δίκαιη. Η αντιπολίτευση κατηγορεί το ΠΑ.ΣΟ.Κ. για κοινωνική αναλγησία και αδικία, για αναβίωση της πλατείας Κλαυθμώνος, για πέταμα στο δρόμο της ανεργίας χιλιάδων εργαζομένων που τουλάχιστον έτρωγαν ένα κομμάτι ψωμί... Τα κροκοδείλια δάκρυά τους έχουν ψηφοθηρική κατεύθυνση. Αυτά τα 23.000 παιδιά (σύμφωνα με τον κ. Λοβέρδο) είναι κυρίως τα «δικά τους παιδιά». Το μόνο που θέλουν είναι να τους κρατήσουν στο άρμα της Ν.Δ.. Δε νοιάζονται γι’ αυτούς. Άλλωστε, η Ν.Δ. δεν τους είχε σε ομηρία τόσα χρόνια, σε ανασφάλιστη εργασία με πενιχρό μισθό και με την καλλιέργεια ελπίδων για τουλάχιστον μοριοδότηση σε θέσεις του Δημοσίου; Αντί να ζητήσουν συγγνώμη απ’ όλο τον ελληνικό λαό για το γεγονός ότι είχαν καταστήσει τα παιδιά των Stage όμηρους των πελατειακών τους συμφερόντων, εμφανίζονται σήμερα ως υπερασπιστές τους. Αντί να χαιρόμαστε που τελειώνει αυτός ο «εργασιακός μεσαίωνας» που θέλησε να επιβάλει η Ν.Δ., αντιδρούμε.

Πάμε λοιπόν στο κυρίως θέμα, που είναι το δίκαιο της απόφασης. Οι εργαζόμενοι στα Stage (το ίδιο ισχύει για τους κάθε είδους συμβασιούχους), δεν ήξεραν τους όρους με τους οποίους προσλαμβάνονταν; Τους κορόιδεψαν; Δεν υπέγραψαν ότι θα δουλέψουν με συμβάσεις ορισμένου χρόνου και χωρίς ασφάλιση; Δηλαδή αθετούν την υπογραφή τους; Διαμαρτύρονται γιατί τους απολύουν, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι κανονικοί εργαζόμενοι. Για ειδίκευση δεν πήγαν μόνο εκεί; Οι αδικίες εις βάρους των υπολοίπων εργαζομένων είναι πολλές. Τις θέσεις αυτές τις εξασφάλισαν γιατί είχαν κάποιο μέσο. Πάει περίπατο λοιπόν η αξιοκρατία. Υπέγραψαν σύμβαση ορισμένου χρόνου, δηλαδή στη λήξη της θα έπρεπε να φύγουν. Αυτοί, ενώ πήγαν μόνο για ειδίκευση, κατέληξαν, πάλι με τη βοήθεια του μέσου τους, να ανανεώνουν τις συμβάσεις τους, ενώ θα έπρεπε να πάρουν άλλοι σειρά. Ακόμα κι αν κάποιοι ήταν χρήσιμοι και κάλυπταν ανάγκες του Δημοσίου, δε σημαίνει ότι πρέπει να παραμείνουν στη θέση τους μ’ αυτό τον τρόπο. Γι’ αυτό υπάρχει ο ΑΣΕΠ. Θα προκηρυχθεί κανονικός διαγωνισμός και θα λάβουν μέρος όπως όλοι οι υπόλοιποι. Η ανανέωση των συμβάσεων είναι πιθανόν και παράνομη και ίσως θα έπρεπε να επιληφθεί και ο εισαγγελέας. Η δίωξη πρέπει να είναι και προς αυτούς που τους ανανέωναν τις συμβάσεις, αλλά θα έλεγα και προς τους ίδιους τους εργαζομένους. Γιατί αν «δικαιωθούν», τότε είχε δίκιο ο Βουλγαράκης όταν έλεγε ότι, ότι είναι νόμιμο είναι και δίκαιο. Αν τους νομιμοποιήσουμε εκ των υστέρων, παραγράφεται η ανομία τους; Αν νομιμοποιήσουμε τα αυθαίρετα, παραγράφεται η ανομία τους; Αν νομιμοποιήσουμε τους λαθρομετανάστες, παραγράφεται η ανομία τους; Εμείς που δεν παρανομούμε είμαστε πολίτες δεύτερης κατηγορίας; Τι παράδειγμα δίνουμε στον κόσμο, ότι όλοι πρέπει να γίνουμε λαμόγια γιατί το κράτος μετά θα μας νομιμοποιήσει;

Η ένσταση που έχω είναι για τη μη πληρωμή όσων ξεκίνησαν κατά την προεκλογική περίοδο. Αν δεν υπάρξουν ποινικές ευθύνες θα πρέπει οι άνθρωποι αυτοί να πληρωθούν για το διάστημα που εργάστηκαν. Επίσης πρέπει να υπάρξει μοριοδότηση, αλλά μόνο για το χρονικό διάστημα της πρώτης σύμβασης. Τέλος, είμαι της άποψης ότι εφόσον πρέπει να καταργηθούν στο δημόσιο, πρέπει να καταργηθούν και στον ιδιωτικό. Αν μείνουν στον ιδιωτικό, έστω και με τους όρους που αναφέρει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. (εγγυήσεις και κοινοτικά κονδύλια), θα πρέπει με τους ίδιους όρους να λειτουργήσουν και στο δημόσιο. Όπως, όμως, ήταν μέχρι τώρα, έπρεπε να καταργηθούν παντελώς. Μένει λοιπόν, αν θα υποστηρίξει την απόφασή της η κυβέρνηση και αν θα προκηρύξει σύντομα διαγωνισμό αδιάβλητο για την κάλυψη των πάγιων θέσεων. Σ’ αυτό το σημείο πρέπει να προσθέσω ότι από κάποιο τηλεοπτικό σταθμό άκουσα ότι υπάρχουν αντιδράσεις, γιατί η κυβέρνηση έχει πρόθεση να μην κάνει προσλήψεις, αλλά να καλύψει τις αναγκαίες θέσεις στο δημόσιο με το ήδη υπάρχον προσωπικό με μετατάξεις. Κι αυτό είναι ένα μέτρο προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά επειδή δε ξέρω λεπτομέρειες, θα το σχολιάσω αν έρθει η ώρα του. Προς το παρόν κάνω πράξη αυτό που έγραψα στο προηγούμενο άρθρο. Στις προτάσεις που θεωρούμε καλές θα τους υποστηρίξουμε, ενώ στις κακές θα μας βρουν απέναντί τους.

Η Ελλάδα έχει κυβέρνηση μειοψηφίας! – Ανάλυση των εκλογικών αποτελεσμάτων (2004-2009)

Καληνύχτα Ελλάδα! Αυτό είναι το μήνυμα που προκύπτει από τις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου. Άλλη μια ευκαιρία για απαλλαγή από το διπολικό σύστημα που μας καταδυναστεύει από τη μεταπολίτευση ως τώρα, πέρασε. Οι Έλληνες πολίτες-όσοι πήγαν να ψηφίσουν-αποφάσισαν ότι πρέπει να συνεχίσουμε με το ίδιο σύστημα, αλλά με άλλον αρχηγό. Δηλαδή άλλα πρόσωπα με την ίδια όμως πολιτική! Ατολμία, είναι η μόνη εξήγηση που μου έρχεται στο μυαλό. Δε μπορεί οι νεοέλληνες να είναι τόσο κορόϊδα! (αναφέρομαι σ’ αυτούς που είναι έξω από τα μαντριά των κομμάτων). Τι άλλο πρέπει να συμβεί σ’ αυτή τη χώρα για να ξυπνήσουμε;

Πάμε όμως στο θέμα μας. Η αλαζονεία είναι ένα σύνηθες χαρακτηριστικό των ανθρώπων όταν αποκτούν εξουσία. Έτσι λοιπόν τα στελέχη και οι οπαδοί του ΠΑ.ΣΟ.Κ., όταν ανοίγει μια πολιτική κουβέντα καταφεύγουν στο επιχείρημα της συντριπτικής νίκης, της ισχυρής λαϊκής εντολής και το ότι ο λαός έκανε στροφή από τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της Ν.Δ. και πίστεψε στο νέο που φέρνει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Επειδή βαρέθηκα να ακούω συνέχεια αυτές τις ανακρίβειες, ήρθε η ώρα να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα. Έφτιαξα λοιπόν τους παρακάτω αναλυτικούς πίνακες για να έχουμε μια συνολική εικόνα.

ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2004-2009
ΚΟΜΜΑ ΨΗΦΟΙ ΠΟΣΟΣΤΟ (%) ΕΔΡΕΣ
2009 2007 2004 2009 2007 2004 2009 2007 2004
ΠΑ.ΣΟ.Κ. 3.012.373 2.727.702 3.003.275 43,92 38,10 40,55 160 102 117
Ν.Δ. 2.295.967 2.995.321 3.359.682 33,48 41,83 45,36 91 152 165
Κ.Κ.Ε. 517.154 583.768 436.706 7,54 8,15 5,90 21 22 12
ΛΑ.Ο.Σ. 386.152 271.761 162.151 5,63 3,80 2,19 15 10 0
ΣΥ.ΡΙΖ.Α. 315.627 361.216 241.637 4,6 5,04 3,26 13 14 6

*Βουλευτικές εκλογές 2009 - Εγγεγραμμένοι: 9.932.265, Ψήφισαν: 7.043.684, Έγκυρα: 6.857.587, Άκυρα: 143.631 και Λευκά: 42.466

ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2004-2009
ΚΟΜΜΑ ΨΗΦΟΙ ΠΟΣΟΣΤΟ ΕΔΡΕΣ
2009 2004 2009 2004 2009 2004
ΠΑ.ΣΟ.Κ. 1.878.982 2.083.327 36,64 34,03 8 8
Ν.Δ. 1.655.722 2.633.574 32,29 43,01 8 11
Κ.Κ.Ε. 428.282 580.396 8,35 9,48 2 3
ΛΑ.Ο.Σ. 366.637 252.429 7,15 4,12 2 1
ΣΥ.ΡΙΖ.Α. 240.930 254.447 4,70 4,16 1 1

Βλέπουμε λοιπόν το εξόφθαλμο ψέμα. Δεν υπήρξε κανένα ρεύμα προς το ΠΑ.ΣΟ.Κ.! Το 2004 η ήττα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. θεωρήθηκε από τους ίδιους τόσο σημαντική, που η κόντρα Παπανδρέου- Βενιζέλου κόντεψε να το διαλύσει! Το 2009 όμως, υπερηφανεύονται για τη νίκη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και τη στροφή του λαού προς αυτούς. Το μεγάλο ρεύμα για το οποίο γίνεται τόσος ντόρος είναι μόλις 9.098 ψηφοφόροι!!! Τόσοι δηλαδή ήταν αρκετοί για να μετατρέψουν την αποτυχία του 2004 σε θρίαμβο το 2009! Το δούλεμα πάει σύννεφο!!! Έγιναν κυβέρνηση όχι γιατί τους πίστεψε περισσότερος κόσμος, αλλά επειδή τη Ν.Δ. την πίστεψαν πολύ λιγότεροι και συγκεκριμένα 1.063.715!!! Εκεί βασίζεται η διαφορά των 10 μονάδων.

Αν το εκλογικό μας σύστημα ήταν η απλή αναλογική, θα γνωρίζαμε την πραγματική δύναμη των κομμάτων στην κοινωνία και δε θα χρειαζόταν να φτιάξω αυτούς τους πίνακες. Πάμε να δούμε μερικά στοιχεία ακόμα. Τρεις είναι οι κερδισμένοι αυτών των εκλογών. Πρώτος κερδισμένος είναι ο δικομματισμός. Κατάφερε να συγκεντρώσει το 77,4% των ψήφων. Δεύτερος κερδισμένος είναι η αποχή η οποία έφτασε το 29,7%. Δηλαδή το 1/3 των Ελλήνων δεν ψήφισε!!! Με αυτό το δεδομένο*, το πραγματικό ποσοστό των κομμάτων στην κοινωνία είναι το εξής: ΑΠΟΧΗ: 29,08%. ΠΑ.ΣΟ.Κ.: 30.33%. Ν.Δ.:23.12%. Κ.Κ.Ε.: 5,2%. ΛΑ.Ο.Σ.: 3,89%. ΣΥ.ΡΙΖ.Α.: 3,18%. ΑΚΥΡΑ: 1,45%. ΛΕΥΚΑ: 0,43%. Αν στην αποχή προσθέσουμε τα λευκά και τα άκυρα από πρόθεση, τότε το ποσοστό των πολιτών που δεν ήθελαν να ψηφίσουν κανένα κόμμα φτάνει στο 30%! Αυτή τη στιγμή κυβερνάει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. που το υποστηρίζει μόνο το 30.33% των Ελλήνων! Είναι δημοκρατία αυτό; Που είναι η Αρχή της πλειοψηφίας; Γιατί τους επιτρέπουμε να διαμορφώνουν τον εκλογικό νόμο όπως τους συμφέρει και να παίζουν πολιτικά παιχνίδια στην πλάτη μας; Δείτε στον πίνακα των Ευρωεκλογών, όπου το ποσοστό της αποχής είναι μεγαλύτερο (το 2009 έφτασε το 47%!) πόσο λιγότεροι τους ψήφισαν!

Ο τρίτος κερδισμένος των εκλογών είναι το ΛΑ.Ο.Σ. του κ. Καρατζαφέρη. Παρατηρούμε στον πίνακα, ότι από τις βουλευτικές εκλογές του 2004 ως και τις πρόσφατες, αυξάνει σταδιακά τον αριθμό των ψηφοφόρων του. Από μόνο του είναι εντυπωσιακό αυτό το στοιχείο. Υπάρχει όμως και κάτι άλλο. Έχουμε συνηθίσει να λέμε ότι ή ψήφος στις Ευρωεκλογές είναι «χαλαρή» και πολλοί στρέφονται προς τα μικρά κόμματα για αντίδραση στα μεγάλα, ενώ στις βουλευτικές επιστρέφουν σ’ αυτά. Το ΛΑ.Ο.Σ. λοιπόν, όχι μόνο δεν χάνει τους ψηφοφόρους των Ευρωεκλογών αλλά αντίθετα τους αυξάνει! Αυτό σημαίνει ότι οι περισσότεροι πολίτες ψήφισαν το ΛΑ.Ο.Σ. στις Ευρωεκλογές συνειδητά και όχι «χαλαρά». Έτσι βλέπουμε ότι οι επιπλέον 95 χιλιάδες περίπου πολίτες, που ψήφισαν το ΛΑ.Ο.Σ. στις Ευρωεκλογές του 2009 σε σχέση με τις βουλευτικές του 2007, όχι μόνο δεν έφυγαν από το κόμμα αλλά προστέθηκαν άλλοι 20 χιλιάδες περίπου στις βουλευτικές του 2009. Οι 386.152 συνολικά ψηφοφόροι, του έδωσαν τη δυνατότητα να εκλέξει 15 βουλευτές, με επιπλέον κέρδος να μπορούν να προκαλούν σε οποιοδήποτε νομοσχέδιο ονομαστική ψηφοφορία, με ότι συνεπάγεται αυτό (υποχρεωτική απαρτία, ανάληψη ευθύνης από τη μεριά των βουλευτών, κ.α.). Ο χρόνος θα δείξει αν συνεχιστεί η ανοδική τους πορεία. Ο μεγάλος χαμένος είναι σίγουρα το Κ.Κ.Ε. Παρά τους κοινωνικούς του αγώνες και τη δύναμη που έχει στα συνδικάτα των εργαζομένων, οι πολίτες δεν τους εμπιστεύθηκαν στο βαθμό που περίμεναν, αφού μειώθηκε η ποσοστιαία δύναμή τους κατά 0,61%, με παράλληλη μείωση των ψηφοφόρων κατά 65 χιλιάδες περίπου σε σχέση με το 2007 και με αποτέλεσμα να χάσουν και μία έδρα. Η απογοήτευση της Αλέκας Παπαρήγα στις πρώτες δηλώσεις της μετά το αποτέλεσμα, ήταν εμφανής. Όσο για το ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δε μπορώ να πω με σιγουριά. Το ότι μπήκαν στη Βουλή και μάλιστα εξέλεξαν 13 βουλευτές, ενώ οι τελευταίες δημοσκοπήσεις έδειχναν να είναι οριακά τα ποσοστά τους, είναι σίγουρα επιτυχία. Από την άλλη όμως δεν ξεχνάμε τη δυναμική που είχε λίγο καιρό πριν, πάντα σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, όπου το παρουσίαζαν να έχει ποσοστά ως και 18%! Αν το λάβουμε αυτό το στοιχείο σοβαρά υπόψη (προσωπικά ποτέ δεν πίστεψα αυτά τα ποσοστά), τότε η αποτυχία του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. είναι τεράστια! Βέβαια το ότι πανηγυρίζανε μετά τις εκλογές για το ποσοστό τους, μάλλον ενισχύει την άποψή μου ότι τα διψήφια νούμερα που τους έδιναν οι δημοσκοπήσεις ήταν επικοινωνιακό παιχνίδι.

Στη δημοκρατία, η άποψη της πλειοψηφίας υπερτερεί (σύμφωνα με το εκάστοτε εκλογικό σύστημα που τους εξυπηρετεί) και πρέπει να το σεβαστούμε. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να βοηθήσουμε τη χώρα να προχωρήσει. Και αυτό θα γίνει όχι με στείρα αντιπολίτευση στην νέα κυβέρνηση(για την οποία πιστεύω τα χειρότερα), αλλά με τη λογική ότι στις καλές προτάσεις τους θα τους υποστηρίξουμε και στις κακές θα μας βρουν απέναντί τους. Η αλήθεια είναι ότι συνολικά δεν έχουν ξεκινήσει πολύ καλά. Θα περιμένουμε λίγο ακόμα και θα δούμε…

Η πραγματική αλήθεια για τις θέσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ

Στο προηγούμενο άρθρο μου εξέφρασα την πεποίθησή μου ότι ο κ. Παπανδρέου θα είναι ο νικητής των εκλογών. Λογικό λοιπόν είναι το τελευταίο άρθρο πριν τις εκλογές να το αφιερώσω εξ’ ολοκλήρου στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. Τι λέει ότι θέλει να κάνει και κατά πόσο πρέπει να τους πιστέψουμε. Η αλήθεια είναι ότι η ομιλία του Παπανδρέου στη Θεσσαλονίκη με εξέπληξε ευχάριστα. Όχι ότι θα τους ψήφιζα, αλλά πράγματι μου κέντρισε το ενδιαφέρον και κέρδισε τις εντυπώσεις. Σε πολλές περιπτώσεις ήταν σαφής, πράγμα σπάνιο για τους σημερινούς πολιτικούς. Ο πρότερος όμως βίος του και τα παραπλανητικά του λόγια τον προδίδουν. Θα αναφέρω δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα πριν περάσω στις θέσεις του από τότε που ήταν υπουργός της κυβέρνησης Σημίτη. Είπε ότι θα βρουν χρήματα συλλέγοντας όσο πιο άμεσα γίνεται τους φόρους που χρωστάμε συνολικά στο κράτος και που η Ν.Δ. δε μπορεσε να εισπράξει. Ανέφερε μάλιστα ότι το ποσό ανέρχεται στα 31 δισεκατομμύρια ευρώ. Με την καλή παρουσία του στη Δ.Ε.Θ. με έπεισε πως θέλει να το κάνει. Μέχρι που την επόμενη μέρα μάθαμε ότι δεν είναι 31, αλλά 5 τα δισεκατομμύρια που μπορούν να εισπραχθούν και τα οποία λίγο πολύ τα εισπράττει και τώρα το κράτος. Τα υπόλοιπα είναι φόροι από χρεοκοπημένες εταιρείες! Επίσης είπε ότι θα αυξήσει τους μισθούς πάνω από τον πληθωρισμό. Η τιμή του όμως αναμένεται να είναι της τάξης του 1%. Δηλαδή 0,3 ευρώ την ημέρα αύξηση! Η κοροϊδία σε όλο της το μεγαλείο. Διαβάστε καλύτερα τα όσα έχουν δηλώσει κατά καιρούς και θα δείτε πίσω από το ωραίο περιτύλιγμα ένα πρόγραμμα που εγγυάται στους εργαζομένους χειρότερες μέρες. Στην πράξη, θα κάνουν ότι δεν πρόλαβε ή δεν τόλμησε ο Καραμανλής. Η παραδοχή τους ότι τελικά θα καταφύγουν σε δανεισμό είναι άλλη μια απόδειξη της παραπλάνησης των πολιτών. Μήπως λοιπόν έχει κρυφό πρόγραμμα το ΠΑ.ΣΟ.Κ.;

Πάμε όμως να δούμε μερικές από τις παλαιότερες θέσεις του κ. Παπανδρέου για να καταλάβουμε ποιος είναι. Όπως λένε, για να θυμηθούν οι παλαιότεροι και να μάθουν οι νέοι.

Το 1999, όταν ο κ. Παπανδρέου ήτανε Υπουργός Εξωτερικών, σε δημόσια εκδήλωση και απευθυνόμενος στον εκδότη της εφημερίδας Πατρίδες του Καναδά κ. Θωμά Σάρα είπε: «Προσωπικά πιστεύω ότι είναι καλύτερα να έχουμε μερικά στρέμματα γης λιγότερα από εκείνα που μας ανήκουν, και να κοιμόμαστε τα βράδια ήσυχοι και ασφαλείς, παρά να έχουμε ότι μας ανήκει και να μην μπορούμε να κλείσουμε μάτι από τον κίνδυνο κάποιας ξαφνικής επίθεσης κακόβουλων γειτόνων εναντίον μας».

Στο σχέδιο Ανάν ο κ. Παπανδρέου τοποθετήθηκε υπέρ του «ναι», προκαλώντας αντιδράσεις στην Κύπρο κυρίως για τον χρόνο εκδήλωσής της, καθώς η δήλωση αυτή έγινε 2 ώρες πριν το προγραμματισμένο διάγγελμα του Τάσσου Παπαδόπουλου. Επιχείρησε δηλαδή να προκαταβάλει την τοποθέτηση του Προέδρου της Κύπρου.

Τον Αύγουστο του 1999 έδωσε συνέντευξη στο περιοδικό ΚΛΙΚ στον Σταύρο Θεοδωράκη και δήλωσε τα εξής: «Βεβαίως, οι Συνθήκες μιλάνε για μουσουλμάνους. Κατά καιρούς, το θέμα της μειονότητας τίθεται παράλληλα με το θέμα της διεκδίκησης εδαφών. Εάν δεν αμφισβητούνται τα σύνορα, ποσώς μ’ ενδιαφέρει το αν ο ένας λέγεται μουσουλμάνος ή Τούρκος, Βούλγαρος ή Πομάκος».
Αξίζει να διαβάσετε εκείνη τη συνέντευξη γιατί λέει και πολλά άλλα…ενδιαφέροντα!!! (www.klik.gr/148/papa/index2.htm)

Θυμάστε την υποψήφια για την υπερνομαρχία της Θράκης, μουσουλμάνα κ. Καραχασάν; Ήταν από τα πλέον δραστήρια μέλη της «Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης» και καλούσε ανοιχτά τους Πομάκους της περιοχής να χαρακτηρίζονται Τούρκοι!

Ύστερα από προφορική εντολή του υπουργού Εξωτερικών Γ. Παπανδρέου προς τις Βρυξέλλες, η Ελλάδα αποδέχθηκε το αίτημα της Τουρκίας να αλλάξει στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, η διεθνώς κατοχυρωμένη από τη Συνθήκη του Μοντρέ του 1936 ονομασία των «Στενών» σε «Τουρκικά Στενά». (Ελευθεροτυπία 7 Ιουνίου 2002)

Ο Θόδωρος Πάγκαλος είπε για τον Γ. Παπανδρέου: είναι «σοβαρή έλλειψη φρόνησης να λέει κάποιος, όπως ο υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας, ότι χρειάζονται υποχωρήσεις από Ελλάδα και Τουρκία για να τα βρούμε και ότι άλλαξε το κλίμα. Αυτά είναι αμερικάνικα και επίσημη ανθελληνική προπαγάνδα των Αμερικανών και δεν πρέπει να την υιοθετούμε και να την κάνουμε δική μας θέση». Χαρακτήρισε μάλιστα την τακτική του Γιώργου Παπανδρέου απαράδεκτη, ότι κάνει ζημιά στην εξωτερική πολιτική της χώρας και δεν σχετίζεται με την αντικειμενική πραγματικότητα. Σε αντίθεση με τον ίδιο, είπε, ο Γιώργος Παπανδρέου ασκεί πολιτική ίσων αποστάσεων, μια τακτική που είναι αδιέξοδη και που δεν οδηγεί πουθενά στις σχέσεις μας με την Τουρκία (Τα Νέα 19 Οκτωβρίου 1999).


Κάποτε είπε ο Ισμαήλ Τζεμ στον Γιώργο Παπανδρέου πειράζοντάς τον: «Αν κάποια μέρα τα βρεις δύσκολα στην ελληνική πολιτική ζωή, μη λυπηθείς. Βάζεις υποψηφιότητα στην Τουρκία και θα εκλεγείς αμέσως…»
("ΕΨΙΛΟΝ"-25/1/2004. και εφημερίδα Χρόνος 27/2/2004).

Στις 15/3/01, στη σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών της Ε.Ε., ο Βέλγος υπουργός, για να εξυπηρετήσει τις γαλλογερμανικές σκοπιμότητες, πρότεινε να καταδικαστεί η Τουρκία για την κατάσταση των πολιτικών της κρατουμένων («λευκά κελιά», δολοφονίες κλπ). Ενώ κανείς υπουργός δεν τόλμησε να έχει αντίρρηση, ούτε ακόμη και ο επίτροπος Φερχόιγκεν, σηκώθηκε ο Παπανδρέου και υποστήριξε ότι «η τουρκική κυβέρνηση ρυθμίζει το καθεστώς των φυλακών προς την σωστή κατεύθυνση» και ακύρωσε την έκδοση απόφασης! (εφημερίδα Χρόνος 27/2/2004).

Θα μπορούσα να γράψω ολόκληρο βιβλίο με αυτό το θέμα. Ο χρόνος μου όμως είναι περιορισμένος και θα καταλήξω με μερικές πρόσφατες προτάσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ για τους λαθρομετανάστες. Πρότεινε λοιπόν στις 11 Ιουνίου 2009 ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, τη συστηματική πολιτική στέγασης των μεταναστών, με σοβαρές δημόσιες επενδύσεις, σε συνεργασία με την Αυτοδιοίκηση και ΜΚΟ (Μη Κυβερνητική Οργάνωση). Μας λέει δηλαδή ότι πρόθεσή του είναι να χτίσουν σπίτια για τους λαθρομετανάστες ξοδεύοντας χρήματα του ελληνικού λαού και χωρίς μάλιστα διαγωνισμό αφού εμπλέκει τις ΜΚΟ! Επίσης προχωρούν και στην αλλοίωση του εκλογικού σώματος αφού προτείνουν την «θεσμοθέτηση της χορήγησης ελληνικής ιθαγένειας στους αλλοδαπούς 2ης γενιάς» και τη, «θεσμοθέτηση του δικαιώματος ψήφου στις τοπικές εκλογές για όσους έχουν συμπληρώσει πέντε χρόνια νόμιμης διαμονής στην Ελλάδα». Όσον αφορά την υγεία, ενώ κόβουν από τους Έλληνες ασφαλισμένους τα δωρεάν φάρμακα, προτείνουν να υπάρξει βασική ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στους μετανάστες χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα! Τέλος, μας ενημέρωσαν ότι σκοπός του ΠΑ.ΣΟ.Κ. όταν θα γίνει κυβέρνηση είναι να μεταρρυθμίσει τη νομοθεσία για τους μετανάστες και να διευρύνει τους όρους νομιμοποίησης των λαθρομεταναστών! Μετά τις Ευρωεκλογές και υπό την πίεση της ανόδου του ποσοστού του ΛΑ.Ο.Σ., πρότεινε τη μηδενική ανοχή στην παράνομη μετανάστευση. Στόχος είπε, είναι 0% λαθρομετανάστες. Από τα παραπάνω συμπεραίνουμε ότι μάλλον εννοούσε ότι όλους τους παράνομους θα τους κάνει νόμιμους και έτσι δε θα έχουμε πια λαθρομετανάστες! Και φυσικά μη ξεχνάμε, με ότι αυτό συμβολίζει, την επίσκεψη του στη Νέα Υόρκη στις 23 Σεπτεμβρίου 2009, λίγες ημέρες πριν τις εκλογές!

Αυτά τα λίγα για τον κ. Παπανδρέου, γιατί οι πολίτες θα πρέπει να έχουν γνώση και μνήμη. Όπως έχω ξαναγράψει, στην εποχή της πληροφορίας δεν επιτρέπεται να λέει κάποιος πως δεν ήξερα. Όχι λοιπόν στον δικομματισμό, όχι στη «χαλαρή» ψήφο. Οι κάλπες ανοίγουν σε λίγες ώρες και όλοι πρέπει να αναλάβουμε την ευθύνη της επιλογής μας. Μπροστά στην κάλπη και μακριά απ’ ότι μπορεί να μας επηρεάσει, θα αποφασίσουμε κατά συνείδηση για την πορεία της πατρίδας μας. Όλοι πρέπει να πάμε να ασκήσουμε το μόνο δικαίωμα που μας άφησαν. Όσοι δεν έχουν σκοπό να ψηφίσουν, ας κάνουν τον κόπο να διαβάσουν τα άρθρα μου της 5ης και 13ης Ιουνίου. Γιατί, αποχή από τις εκλογές, ουσιαστικά σημαίνει παράδοση της εξουσίας σου σε αυτούς που κατακρίνεις.

Η Ν.Δ. παραδίδει ηθελημένα την εξουσία στο ΠΑ.ΣΟ.Κ

Είχα χθες την ευκαιρία να βρεθώ στην τελευταία προεκλογική συγκέντρωση της Ν.Δ. στην Αθήνα. Το συμπέρασμα που έβγαλα ήταν πεντακάθαρο. Η Ν.Δ. όχι μόνο θα χάσει τις εκλογές αλλά είναι πολύ μεγάλη η πιθανότητα αυτοδυναμίας του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Τα κενά ήταν τεράστια και η απογοήτευση του κόσμου εμφανής. Δεν υπήρχε παλμός, δεν υπήρχε αισιοδοξία. Οι συζητήσεις μεταξύ των παρευρισκομένων σχεδόν πανομοιότυπες και το ερώτημα ένα: πιστεύεις ότι θα κερδίσουμε; Η απάντηση ίδια απ’ όλους και με ύφος απογοήτευσης: θα δώσουμε τη μάχη…και θα δούμε… Όλοι σχολίαζαν την απουσία του κόσμου από τη συγκέντρωση. Πράγματι κι εγώ εξεπλάγην από την ευκολία που έφτασα σχεδόν μπροστά από τον Καραμανλή αν και αργοπορημένος.

Ήταν 8:15 περίπου όταν βγήκα από το σταθμό του ΗΣΑΠ στην πλατεία Βικτωρίας. Διασχίζοντας την 3ης Σεπτεμβρίου με σκοπό να ανέβω την Χεϋδεν, άκουσα τον πιο δυνατό θόρυβο που είχα ακούσει ποτέ μου. Ήταν η βόμβα που βάλανε σε ένα κάδο σκουπιδιών στο διπλανό στενό στην Γκιλφόρδου, λίγα μέτρα μακριά μου. Ο κόσμος δε μπορώ να πω ότι ανησύχησε ιδιαίτερα παρά μόνο οι αστυνομικοί από την κλούβα που ήταν δίπλα μου. Το ερώτημά μου τώρα είναι το εξής: ναι μεν το ΠΑΣΟΚ καταδίκασε το γεγονός αλλά νομίζω ότι όλοι μπορούμε να φανταστούμε τι θα γινόταν αν έβαζαν βόμβα στην προεκλογική ομιλία του Παπανδρέου και λίγα μόλις μέτρα από αυτόν. Τα κανάλια θα το είχαν συνέχεια πρώτο θέμα αν όχι και μοναδικό. Οι Πασόκοι θα φώναζαν για προσπάθεια εκφοβισμού της νέας αντίληψης που έρχεται στην πολιτική σκηνή, για το παρακράτος της δεξιάς και άλλα τέτοια. Άλλωστε αυτό το έργο το έχουμε δει και στο παρελθόν. Και η Αριστερά δεν πάει πίσω. Όλοι πιστεύω θυμάστε την Αλέκα Παπαρήγα να δηλώνει στους δημοσιογράφους, ότι το ΚΚΕ έχει πληροφορίες για προβοκάτσια εναντίον τους πριν τις ευρωεκλογές, αλλά αυτοί θα αγωνιστούν κ.τ.λ. κ.τ.λ. Δεν ξέρω τι ακριβώς είχε στο μυαλό της είχε η κα. Παπαρήγα αλλά αυτό που πέτυχε ήταν να συσπειρώσει τους οπαδούς της. Σε αντίθεση με αυτούς τι κάνει η Ν.Δ.; Απ’ όσο έχω δει στα κανάλια, μόνο ήπιες δηλώσεις. Το συμβάν αυτό βέβαια έγινε 2 μόλις μέρες πριν τις εκλογές αλλά θα μπορούσε να χρησιμεύσει σαν μοχλός συσπείρωσης των οπαδών τους. Δεν το κάνουν όμως, γιατί; Μήπως είναι πολιτικά πολιτισμένοι και δε μπαίνουν σε τέτοιες λαϊκίστικες και μικροπολιτικές ενέργειες όπως θα τις χαρακτήριζαν; Ή μήπως έχουν αποδεχθεί την ήττα τους; Ή ακόμα χειρότερα, ηθελημένα παραδίδουν την εξουσία στο ΠΑΣΟΚ; Πιστεύω το τελευταίο και θα σας δώσω μερικές ενδείξεις. Όλη η Ν.Δ. εμφανιζόταν να είναι αντίθετη με τις πρόωρες εκλογές. Ο Καραμανλής όμως προχώρησε μόνος του. Έδιωξε πολλά στελέχη πρώτης γραμμής στο όνομα της κάθαρσης του κόμματος. Δεν το κάνεις αυτό όμως κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου αν θέλεις να κερδίσεις. Απ’ την άλλη, ο λόγος που προκήρυξε τις εκλογές αλλά και το οικονομικό του πρόγραμμα πιστεύω πως εξόργισε και τον πιο πιστό οπαδό του. Αν ήθελε να εφαρμόσει το οικονομικό του πρόγραμμα μπορούσε να το κάνει συνεχίζοντας να κυβερνά για άλλα 2 χρόνια με την εντολή που του έδωσαν οι εκλογές του 2007 (μήπως ήρθε η ώρα να καταργηθεί ο νόμος για τις πρόωρες εκλογές;). Κι αφού τελικά τις εξήγγειλε τις εκλογές, είναι δυνατόν να φιλοδοξεί να κερδίσει λέγοντας στον κόσμο που πεινάει ότι θα παγώσει τους μισθούς και για περιόδους λιτότητας; Βέβαια αυτός μας λέει την αλήθεια σε αντίθεση με τον Παπανδρέου που μας κοροϊδεύει λέγοντας ότι θα κάνει κοινωνική πολιτική με αυξήσεις πάνω από τον πληθωρισμό, όταν αυτός αναμένεται να είναι της τάξης του 1%!!! Και όχι μόνο αυτό, φεύγουν οι ετεροδημότες για να ψηφίσουν και βρίσκουν στην Αθηνών – Λαμίας τα διόδια αυξημένα! Είναι δυνατόν να κάνεις τέτοιες αυξήσεις και να μη δυσαρεστήσεις τον κόσμο; Και το χειρότερο απ’ όλα, τα εξωτερικά θέματα. Τον Δεκέμβρη πρέπει να παρθούν αποφάσεις για το Κυπριακό, το Σκοπιανό και την ένταξη της Τουρκίας. Ξέρουμε λίγο πολύ ποιες είναι οι απόψεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Αντί λοιπόν να τους στριμώξει ο Καραμανλής και να δεσμεύσει τον Παπανδρέου, έχουν αναλώσει την προεκλογική περίοδο σχεδόν αποκλειστικά στην οικονομία. Μεταναστευτικό και εξωτερική πολιτική σαν να μην υπάρχουν. Για την υγεία, την παιδεία και την ασφάλεια δε μιλάνε ώστε να ξέρουν οι Έλληνες τι λέει ο καθένας, για να ψηφίσει αναλόγως. Έτσι πέρασε άλλη μια προεκλογική περίοδος, κατά βάση έκθεσης ανούσιων ιδεών. Δε μάθαμε όμως ούτε τις προθέσεις της Ν.Δ. για τα εξωτερικά θέματα. Σε τελική ανάλυση, η γνώμη μου είναι ότι ο Καραμανλής εγκαταλείπει την εξουσία γιατί δε θέλει να είναι αυτός υπεύθυνος για τις αποφάσεις στα εξωτερικά θέματα. Οι Αμερικανοί πιέζουν για λύση και πιστεύω πως δε θέλει να είναι αυτός ο πρωθυπουργός που θα βάλει την υπογραφή του στα ταπεινωτικά σχέδιά τους. Με τον Παπανδρέου τα πράγματα είναι πιο εύκολα γι’ αυτούς (θα αναφερθώ ειδικά στο επόμενο άρθρο). Θεωρητικά, αξίζει ένα μπράβο στον Καραμανλή που δείχνει ότι έχει κάποια πατριωτική συνείδηση αλλά δεν παύει να είναι ένας … λιποτάκτης που εγκαταλείπει το πεδίο της μάχης. Με τις αποφάσεις του και τη σθεναρή του αντίσταση θα μπορούσε να γίνει ίσως και ήρωας στη συνείδηση των Ελλήνων και να τον ακολουθήσουν περισσότεροι. Επέλεξε όμως το δρόμο της φυγής. Ίσως κάτι του τάξανε ή ακόμα χειρότερα να τον κρατάνε με κάτι και να τον εκβιάζουν. Άλλωστε απαντήσεις στο μεγαλύτερο σκάνδαλο όλων των εποχών, τις υποκλοπές, δεν δόθηκαν. Εύλογο είναι το ερώτημα τι άκουσαν και πως το χρησιμοποιούν!

Τα ψέματα τελειώνουν. H ώρα της κάλπης φτάνει και εκεί ο καθένας θα πρέπει να είναι αντιμέτωπος με τη συνείδησή του. Στην εποχή της πληροφορίας δεν επιτρέπεται να λέει κάποιος πως δεν ήξερα.

Το οικονομικό θαύμα της Ν.Δ. - Πως να οδηγήσετε κράτος και πολίτες στην χρεωκοπία

Ο προεκλογικός αγώνας των κομμάτων έχει επικεντρωθεί στην οικονομία. Η οικονομική στενότητα των πολιτών αλλά και του κράτους έχει αποδοθεί από την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας στην παγκόσμια κρίση. Με την κρίση ως άλλοθι, και η Ν.Δ. και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. έχουν την πρόθεση να εντείνουν τα αντιλαϊκά μέτρα και να πλήξουν τα μεσαία και χαμηλά εισοδήματα. Ας δούμε μερικές από τις κινήσεις της κυβέρνησης τα τελευταία χρόνια και πριν την κρίση, που συρρίκνωσαν τα έσοδα των πολιτών και του κράτους:

- Κατάργηση του νόμου για τις υπερωριακές αμοιβές στον ιδιωτικό τομέα

- Έπαιξαν τις περιουσίες των ασφαλιστικών ταμείων σε ομόλογα

- Αδυναμία να πατάξουν την φοροδιαφυγή με αποτέλεσμα την αύξηση των έμμεσων και άμεσων φόρων

- Κατάργησαν το νόμο περί δανειοληπτικής ικανότητας και οδήγησαν τους πολίτες (έχουν και αυτοί ευθύνη) σε ανεξέλεγκτο δανεισμό και τελικά στην υπερχρέωση των νοικοκυριών

- Πολλά από τα ολυμπιακά έργα τα άφησαν αχρησιμοποίητα ώστε να τα πουλήσουν με χαμηλό αντίτιμο

- Από κακοδιαχείριση έκαναν προβληματική την Ολυμπιακή και την πούλησαν φθηνά ενώ τον ίδιο σκοπό έχουν για τα ΕΛ.ΤΑ και τον Ο.Σ.Ε.

- Εξανέμισαν τα κονδύλια των νοσοκομείων με αποτέλεσμα να μην έχουν να πληρώσουν τους προμηθευτές

- Αγόρασαν την εταιρεία «ΓΕΡΜΑΝΟΣ» έναντι ενός αστρονομικού ποσού δήθεν για να ενισχύσουν τον Ο.Τ.Ε. και μετά τον πούλησαν ενώ είναι η πιο κερδοφόρα επιχείρηση στην Ελλάδα

- Μείωσαν τα τέλη ταξινόμησης στα αυτοκίνητα, με αποτέλεσμα να χάνει έσοδα το κράτος και να χρεώνονται οι πολίτες λόγω της δήθεν ευκαιρίας αγοράς πιο ακριβού αυτοκινήτου, αφού δε μπορούν να ανταπεξέλθουν στα έξοδα συντήρησης

- Ο πληθωρισμός καλπάζει ενώ οι αυξήσεις των μισθών είναι μηδαμινές

- Όταν ανέβαινε η τιμή του πετρελαίου δεν μείωναν τον φόρο στη βενζίνη γιατί έλεγαν ότι δεν το επιτρέπει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Όταν έπεσε η τιμή του πετρελαίου, τότε αποφάσισαν να τον αυξήσουν

- Από όταν ξεκίνησε η κρίση, η Ευρώπη μας ζητάει να πάρουμε μόνιμα μέτρα για την αντιμετώπισή της. Αυτοί βάζουν μόνο έκτακτους φόρους

- Μεγάλες φοροαπαλλαγές σε επιχειρήσεις, χωρίς έστω να εξασφαλίσουν θέσεις εργασίες ή ότι θα επενδύθεί μερίδιο από τα κέρδη τους για ανάπτυξη

- Αδυναμία ελέγχου των καρτέλ των τραπεζών και των μεσαζόντων

- Χάρισμα 28 δισεκατομμυρίων ευρω στις τράπεζες σε ρευστό και εγγυήσεις χωρίς να διασφαλίσουν οτι οι τράπεζες θα τα ρίξουν στην αγορά

- Αύξηση του εξωτερικού χρέους την τελευταία πενταετία κατά 100 δισεκατομμύρια ευρώ και παράλληλα αύξηση των δημόσιων δαπανών

- Αποδιοργάνωση της υπηρεσίας Πολιτικής Προστασίας και της Πυροσβεστικής, με αποτέλεσμα την αδυναμία κατάσβεσης των μεγάλων πυρκαγιών του 2007 και 2009 οι οποίες πέρα απο την οικολογική καταστροφή έφεραν τεράστιες οικονομικές επιβαρύνσεις

- Υπόθεση Βατοπεδίου

Το πιθανότερο αποτέλεσμα στις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου ή των αμέσως επόμενων εκλογών είναι να έχουμε κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ (αυτοδύναμη ή σε συνεργασία). Φυσικά δεν πρόκειται και αυτοί να αλλάξουν κάτι. Σκεφτείτε λοιπόν πόσα λεφτά έχετε χάσει από τα προαναφερθέντα (υπάρχουν πολλά ακόμη). Η αγοραστική σας ικανότητα μειώνεται ενώ η δική τους και των κολλητών τους αυξάνεται. Θα τους ξαναψηφίσετε;

Τούρκικη σημαία στα Ίμια στον χάρτη του Google Earth-Μα τι κάνει το ελληνικό ΥΠΕΞ;

Πριν λίγα λεπτά ενημερώθηκα από το blog skeftomasteellhnika για ένα φωτομοντάζ με την Τούρκικη σημαία στα Ίμια στο Google Earth. Άνοιξα το Google Earth για να δω αν είναι αλήθεια και βρήκα τα εξής: κάτω δεξιά στην οθόνη έχει ένα χαρακτηριστικό που λέγεται ύψος ματιού. Στο δικό μου Η/Υ και με τη δική μου ανάλυση οθόνης, εμφανίζεται από τα 2 χλμ. και μετά μια φωτογραφία με τα δύο νησιά χωρίς σημαία. Στα 735 μ. περίπου, εμφανίζεται η ίδια φωτογραφία, μόνο που αυτή τη φορά στο νησάκι των Ιμίων που είναι σε δεύτερο πλάνο, είναι πράγματι υψωμένη η Τούρκικη σημαία! Επηρεασμένος και από το άρθρο που είχα γράψει λίγο νωρίτερα για τις δήθεν «γκάφες» του δικού μας ΥΠΕΞ σε ότι αφορά το θέμα των Σκοπίων, άρχισα να παίζω εκνευρισμένος με το ποντίκι του υπολογιστή μου, όταν στα 147 μ. ανακάλυψα κι άλλη φωτογραφία, όπου εμφανίζεται το ίδιο σκηνικό, με τη διαφορά ότι η Τουρκική σημαία έχει αντικατασταθεί με την Ελληνική!!! Αυτά είναι παιχνίδια που πρέπει να τα προσέξει πολύ το ΥΠΕΞ. Δε ξέρω ποιος είναι υπεύθυνος για το Google Earth και τους όρους λειτουργίας του, αλλά κάποιος από το ΥΠΕΞ πρέπει να του «τραβήξει το αυτί» και να σβήσει το φωτομοντάζ. Είναι δυνατόν πολίτες να γνωρίζουν για την ύπαρξη της φωτογραφίας και να απαντούν με δικό τους φωτομοντάζ, ενώ το ΥΠΕΞ κοιμάται; Ή μήπως δεν ενδιαφέρεται; Πάντως, οποιοσδήποτε στον κόσμο χρησιμοποιήσει το Google Earth, πιθανό να νομίσει ότι τα Ίμια είναι Τούρκικα! Σιγά μην κάτσει να ζουμάρει τόσο πολύ ώστε να δει και την άλλη φωτογραφία! Αλλά υπάρχει και χειρότερο! Πατώντας στη λειτουργία «αναζήτηση» του Google Earth τη λέξη Imia, μου βγάζει στο χάρτη και κείμενα όπου στα ελληνικά μας πληροφορεί ότι είναι ακατοίκητες ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ βραχονησίδες, ενώ στα αγγλικά, όχι μόνο δεν το αναφέρει, αλλά έχει και εκτενές κομμάτι της ιστορίας της διεκδίκησης των νησιών από Τούρκους και Έλληνες, από το 1947 που μας παρέδωσαν τα Δωδεκάνησα οι Ιταλοί! Μάλιστα σε ένα από τα κείμενα στα αγγλικά γράφει: «Η αμφισβήτηση των Ιμίων-Καρντάκ είναι μέρος της αμφισβήτησης του Αιγαίου…» («The Imia-Kardak dispute is part of the larger Aegean dispute…») και συνεχίζει με αναφορά όλων των θεμάτων που έχει θέσει η Τουρκία στο Αιγαίο!

Πολύ σωστά λοιπόν αναρωτιέται το skeftomasteellhnika: ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΡΗΜΑΔΟ ΥΠΕΞ ΤΙ ΣΤΟ ΚΑΛΟ ΚΑΝΕΙ;

Νέα «γκάφα» του ΥΠΕΞ - Γνωρίζουν ότι δουλεύουν για την Ελλάδα;

Εδώ και χρόνια η χώρα μας μέσω του Υπουργείου των Εξωτερικών (ΥΠΕΞ) και του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας (ΥΠΕΘΑ), έχει στηρίξει την πολιτική της στα εθνικά μας θέματα στην παθητική αντιμετώπιση των προκλήσεων. Έχουμε συνηθίσει τους δημοσιογράφους όταν αναφέρονται σε τέτοια θέματα να μιλάνε για γκάφες ολκής κτλ. Είναι όμως γκάφες; Όταν πριν ενάμιση μήνα επέτρεψαν στον υπουργό Εξωτερικών των Σκοπίων κ. Μιλοσόσκι, να μεταβεί στην Κέρκυρα για τη Σύνοδο του ΟΑΣΕ με κρατικό αεροσκάφος που έφερε το σήμα «Δημοκρατία της Μακεδονίας» ήταν γκάφα; Έγινε από λάθος; Όχι βέβαια! Είναι δυνατόν να λέμε στην Ευρώπη ότι δεν αποδεχόμαστε τέτοια ονομασία και ύστερα να τους αναγνωρίζουμε μ’ αυτό τον εμφατικό τρόπο; Αν η Ελληνική κυβέρνηση υποδέχεται αεροσκάφος και επιβάτες που λένε ότι εκπροσωπούν τη Μακεδονία, πως θα μπορέσουμε να πείσουμε τα άλλα κράτη να μην κάνουν το ίδιο; Δηλαδή, με το ίδιο σκεπτικό, αν αεροσκάφος της αυτοαποκαλούμενης «Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου», μας ζητήσει να προσγειωθεί στην Ελλάδα, θα το επιτρέψουμε; Αλήθεια, απ’ όσο γνωρίζω όταν κάποιος ηγέτης επισκέπτεται μια χώρα, αναρτούν και τη σημαία του. Εμείς ποια αναρτήσαμε στη Σύνοδο; Αυτή με τον ήλιο της Βεργίνας;

Με άλλη μια τέτοια «γκάφα» θα ασχοληθούμε σήμερα, την οποία διάβασα στο Έθνος της Κυριακής της 2ας Αυγούστου. Ο καινούργιος Σκοπιανός Ακόλουθος Άμυνας (ΑΚΑΜ), επισκεπτόμενος το ΥΠΕΘΑ, φορούσε καρτελάκι που αντί να γράφει FYROM έγραφε «Δημοκρατία της Μακεδονίας» και ενώ υπάρχει απόφαση απαγόρευσης εισόδου στο υπουργείο σε τέτοια περίπτωση! Μόλις οι αξιωματικοί το αντιλήφθηκαν, τον σταμάτησαν και ευγενικά του ανέφεραν ότι είτε θα άλλαζε το καρτελάκι, είτε θα έφευγε και θα επέστρεφε με πολιτικά για να λάβει το καρτελάκι της ασφάλειας του υπουργείου. Για να βεβαιωθούν μάλιστα ότι η στάση τους είναι η αρμόζουσα, πήραν τυπικά ένα τηλέφωνο στο υπουργείο Εξωτερικών για να ενημερώσουν για το περιστατικό. Κι εκεί είναι για μένα το μεγάλο θέμα. Εμβρόντητοι οι αξιωματικοί μας άκουσαν τα στελέχη του ΥΠΕΞ, να τους βάζουν τις φωνές και να τους λένε ότι κακώς εκδιώχθηκε ο Σκοπιανός ΑΚΑΜ, επικαλούμενοι μάλιστα την Ενδιάμεση Συμφωνία! Μα η Ενδιάμεση Συμφωνία αναφέρει ρητά ότι το γειτονικό μας κράτος θα χρησιμοποιεί το όνομα FYROM μέχρι να λυθεί το θέμα της ονομασίας τους. Τα στελέχη του ΥΠΕΞ γνωρίζουν φυσικά τι λέει η Ενδιάμεση Συμφωνία. Γιατί είπαν τα αντίθετα; Τους δίνει κάποιος διαφορετική πολιτική γραμμή από αυτή που έχει χαράξει η χώρα μας; Κι αν αυτά που είπαν αποτελούν τη δική τους γνώμη, είναι ακόμα υπάλληλοι του υπουργείου και τους πληρώνει ο Ελληνικός λαός; Οι αξιωματικοί μας καλά κάνανε και ενημέρωσαν το ΥΠΕΞ για το περιστατικό. Γιατί όμως, όπως αναφέρει η εφημερίδα, τηλεφώνησαν για να βεβαιωθούν ότι η στάση τους είναι η αρμόζουσα; Η απόφαση απαγόρευσης εισόδου στο υπουργείο, σε οποιονδήποτε Σκοπιανό δε χρησιμοποιεί το όνομα FYROM, σ’ αυτή τη Συμφωνία δε στηρίχθηκε; Προφανώς, σκεπτόμενοι οι αξιωματικοί μας την καριέρα τους και για να μη μπλεχτούν σε περιπέτειες, τηλεφώνησαν για επιβεβαίωση στο ΥΠΕΞ, καθώς, πάλι όπως αναφέρει η εφημερίδα, σε προηγούμενη επίσκεψη του Σκοπιανού ΑΚΑΜ με ταμπελάκι «Δημοκρατία της Μακεδονίας», οι αξιωματικοί του ΥΠΕΘΑ πήραν διαταγή από τον υπαρχηγό ΓΕΕΘΑ να τον αφήσουν να περάσει…«για να μην ταλαιπωρείται ο άνθρωπος»!!! Η ασυδοσία σε όλο της το μεγαλείο. Ο καθένας κάνει ότι θέλει! Καταστρατηγούνται ή παραβλέπονται αποφάσεις από τους πολιτικούς και στρατιωτικούς υπαλλήλους σαν να μη συμβαίνει τίποτα! Η ακαμψία των αποφάσεων που οι περισσότεροι από εμάς γνωρίσαμε στο στρατό, πήγε «περίπατο»! Για το πρόσφατο περιστατικό ο υπουργός Εθνικής Άμυνας δεν έχει να πει κάτι; Την αρμοδιότητα απόφασης των στρατιωτικών μας επιτελείων την έχει παραχωρήσει στο ΥΠΕΞ; Να γνωρίζουν όμως οι στρατιωτικοί μας ότι ανέκαθεν, το φταίξιμο για τις εθνικές αποτυχίες, έπεφτε στους ώμους των στρατιωτικών και όχι των πολιτικών. Οι πολιτικοί ελάχιστες φορές πλήρωσαν τα λάθη τους!

Καταστροφές Κυπριακών θησαυρών στα κατεχόμενα

Η είδηση δεν είναι καινούρια. Πολλοί έχουν επισημάνει κατά καιρούς τις βεβηλώσεις που έχουν υποστεί τα θρησκευτικά μας μνημεία από τους Τούρκους εισβολείς στο κατεχόμενο κομμάτι της Κύπρου. Τι άλλαξε τώρα; Για πρώτη φορά μια επίσημη αρχή, η Επιτροπή Ελσίνκι του Αμερικανικού Κογκρέσου, κατέγραψε τις καταστροφές και τις λεηλασίες στην κατεχόμενη Κύπρο και έδωσε τα στοιχεία στη δημοσιότητα. Η έκθεση έχει τίτλο «Καταστροφή της Πολιτιστικής Κληρονομιάς στο βόρειο τμήμα της Κύπρου και Παραβιάσεις του Διεθνούς Δικαίου». Μετά από μακροχρόνια έρευνα, επισημαίνεται στην έκθεση ότι χιλιάδες εικόνες της Ορθόδοξης Εκκλησίας, χειρόγραφα, τοιχογραφίες και ψηφιδωτά έχουν κλαπεί από εκκλησίες, ξωκλήσια και μοναστήρια και κατέληξαν σε διεθνείς δημοπρασίες. Βιβλιοθήκες, μουσεία, συλλογές θρησκευτικών έργων και αρχαιολογικοί χώροι έχουν λεηλατηθεί, βεβηλωθεί ή καταστραφεί.

Η Αμερικανική Έκθεση έχει ήδη κατατεθεί στο Καπιτώλιο σε ειδική επιτροπή, στην οποία συμπροεδρεύουν ο γερουσιαστής Μπεν Κάρντιν και ο βουλευτής Άλσι Χέϊστινγκς. Στις ακροάσεις που διεξήχθησαν πήρε μέρος ο Κλάους Γκάλας, εμπειρογνώμων σε θέματα Βυζαντινολογίας και Ιστορίας της Τέχνης, ο Χ. Χοτζάκογλου, καθηγητής Αρχαιολογίας στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο και η κυρία Μάικλ Τζένσεν, δημοσιογράφος και συγγραφέας του βιβλίου «Πόλεμος και Πολιτιστική Κληρονομιά: Η Κύπρος μετά το 1974».

Η έκθεση ξεκινάει ως εξής: «Τριάντα πέντε χρόνια κατοχής της Βόρειας Κύπρου από τουρκικά στρατεύματα έχουν καταστρέψει πληθώρα αρχαιολογικών και θρησκευτικών μνημείων». Σύμφωνα λοιπόν με την έκθεση:

- 500 εκκλησίες ή ξωκλήσια έχουν λεηλατηθεί, κατεδαφιστεί ή υποστεί βανδαλισμούς.
- 133 εκκλησίες, ξωκλήσια και μοναστήρια έχουν βεβηλωθεί.
- 15.000 εικόνες, από τις οποίες 3.500 βυζαντινές, έχουν κλαπεί.
- 77 εκκλησίες έχουν μετατραπεί σε τεμένη.
- 28 εκκλησίες χρησιμοποιούνται από τον τουρκικό στρατό.
- 2 εκκλησίες χρησιμοποιούνται από τις κατοχικές δυνάμεις ως νοσοκομεία.
- 13 εκκλησίες έχουν μετατραπεί σε στάβλους, κοτέτσια, στάνες για πρόβατα και βόδια.

Υπάρχουν ακόμα και ορισμένοι ναοί που έχουν πωληθεί σε ιδιώτες που τους έχουν κάνει σπίτια τους, γκαλερί έργων τέχνης, ξυλουργεία, χώρους στάθμευσης, καφενεία, γυμναστήρια, ξενοδοχεία, κινηματογράφους, μουσεία ή και νυχτερινά κέντρα. Μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η εκκλησία του Σωτήρος στο χωριό Χρυσηλίου που έχει μετατραπεί σε νεκροτομείο, το μοναστήρι της Αγίας Αναστασίας, στην κατεχόμενη Λάπηθο, που έχει μετατραπεί σε ξενοδοχείο με την ονομασία «Αnastasia Resort Ηotel», με πισίνα και καζίνο, η εκκλησία της Παναγίας της Χρυσελεούσας στην κατεχόμενη Κατοκωπιά που έχει μετατραπεί σε στάβλο (εικόνα αριστερά), ενώ το βυζαντινό εκκλησάκι του Αγίου Αντωνίου στην κατεχόμενη επαρχία Αμμοχώστου έγινε από τους στρατιώτες του Αττίλα και τους εποίκους αποθήκη με πατάτες (εικόνα δεξιά).

Η πολιτιστική καταστροφή είναι τεράστια. Η κυρία Τζένσεν χρησιμοποίησε πολύ εύστοχα τον όρο «Πολιτιστική Κάθαρση». Και δεν είναι μόνο τα χριστιανικά μνημεία που έχουν υποστεί βεβηλώσεις. Υπολογίζεται ότι πάνω από 60.000 αρχαιολογικά αντικείμενα, έχουν κλαπεί και φυγαδευθεί από τα κατεχόμενα. Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε ότι οι ΗΠΑ έχουν υπογράψει μνημόνιο με την Κύπρο ότι όταν βρίσκει κλεμμένα Κυπριακά κειμήλια θα τα επιστρέφει. Βέβαια το πόσο θα ισχύσει αυτό το μνημόνιο είναι άλλο θέμα. Ίδιο μνημόνιο έχει υπογράψει και με το Ιράκ, η πολιτιστική καταστροφή του οποίου έχει συντελεστεί με την ανοχή, αν όχι την συγκατάθεση των ΗΠΑ. Και φυσικά να μην ξεχνάμε τους θησαυρούς που έχει χάσει η Ελλάδα, με προμετωπίδα τα γλυπτά του Παρθενώνα, που καμιά κυβέρνηση δεν έχει υποστηρίξει την επιστροφή τους. Είναι όμως γεγονός ότι αυτή η έκθεση δίνει μια ελπίδα. Φέρνει στο προσκήνιο την μεγάλη πολιτιστική καταστροφή στην Κύπρο και μπορεί να κάνει πολλούς Αμερικανούς βουλευτές να πιέσουν για μια πιο ευμενή, για την Κυπριακή πλευρά, επίλυση του πολιτικού προβλήματος. Αν όχι λύση, τουλάχιστον να απαιτηθεί σεβασμός από την Τουρκία προς τα μνημεία μας και να μας επιτραπεί η αναστήλωσή τους. Και φυσικά να πρωτοστατήσει στις πιέσεις η ελληνική πλευρά σε επίπεδο κυβέρνησης πια. Δεν γίνεται να τα περιμένουμε όλα από τους ξένους. Είχαμε ένα όπλο που δεν το χρησιμοποιήσαμε. Την απόφαση του ΟΗΕ της 24ης Νοεµβρίου 1981, που λέει ότι οι χώροι λατρείας πρέπει να επιστρέψουν στο σκοπό για τον οποίο ανηγέρθησαν. Τώρα λοιπόν προστίθεται και η έκθεση της Επιτροπής Ελσίνκι. Άλλωστε, όπως επισημαίνεται και στο τέλος της έκθεσης, η Τουρκία έχει νομική ευθύνη να απέχει από εχθρικές και καταστρεπτικές ενέργειες εναντίον της πολιτιστικής κληρονομιάς στο βόρειο, κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου και να απαγορεύει και να παρεμποδίζει την κλοπή. Οι Τούρκοι όμως κωλυσιεργούν. Χαρακτηριστικό είναι ότι μέλος της Επιτροπής ανέφερε ότι αντίγραφο της έκθεσης έχει σταλεί στην τουρκική πρεσβεία στην Ουάσιγκτον, η οποία δεν την παρέλαβε. Ήρθε λοιπόν η ώρα για πίεση και δράση.

Ευπαλίνειο Όρυγμα: Ένα αξεπέραστο τεχνολογικό επίτευγμα του ελληνικού πολιτισμού

Στο τελευταίο μου ταξίδι προς Πελοπόννησο, παρατήρησα πως η μεγαλύτερη από τις σήραγγες που έχουν ανοιχθεί στην Κακιά Σκάλα στο ρεύμα προς Κόρινθο φέρει το όνομα Ευπαλίνος. Το όνομα αυτό μου έκανε εντύπωση γιατί ενώ οι ονομασίες των υπολοίπων σηράγγων έχουν σχέση με την ευρύτερη περιοχή και την ιστορία της, το όνομα Ευπαλίνος ήταν άγνωστο για μένα. Κι όμως, μετά από έρευνα στο διαδίκτυο, διαπίστωσα πως όχι μόνο έχει σχέση με την περιοχή αλλά «ανακάλυψα» και ένα σημαντικό κατασκευαστικό επίτευγμα των προγόνων μας, που μας κάνει για άλλη μια φορά να τους θαυμάσουμε. Πριν γράψω γι’ αυτό το έργο και τον αρχιτέκτονά του, για να είναι ολοκληρωμένο το άρθρο, πρέπει να αναφερθώ επιγραμματικά στις άλλες σήραγγες και τη σχέση τους με την περιοχή. Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, στην Κακιά Σκάλα έμενε ο ληστής Σκίρωνας ο οποίος σκότωνε τους περαστικούς ρίχνοντάς τους από τα βράχια (Σκιρωνίδες πέτρες). Έτσι έχουμε τη σήραγγα «Σκίρων». Ο Αθηναίος ήρωας Θησέας κατάφερε και έριξε τον Σκίρωνα στο γκρεμό και απάλλαξε τους ταξιδιώτες από αυτόν. Έτσι έχουμε τη σήραγγα «Θησέας». Επίσης υπάρχει η σήραγγα «Αίθρα» την οποία προφανώς την ονόμασαν έτσι από την μητέρα του Θησέα. Τέλος, υπάρχει και η σήραγγα «Γεράνεια» που πήρε την ονομασία της από τα Γεράνεια Όρη, στη νοτιοανατολική απόληξη των οποίων βρίσκεται η Κακιά Σκάλα.

Η σήραγγα «Ευπαλίνος» ονομάστηκε έτσι από τον αρχιτέκτονα του 6ου π.Χ. αιώνα Ευπαλίνο ο οποίος καταγόταν από τα Μέγαρα, που όπως ξέρουμε βρίσκεται πολύ κοντά στην περιοχή. Ποιο ήταν όμως το επίτευγμά που έκανε το όνομά του γνωστό ως την εποχή μας; Σύμφωνα λοιπόν με τον Ηρόδοτο (βιβλίο Γ’ Θάλεια, 60), ο Ευπαλίνος ο γιός του Ναυστρόφου από τα Μέγαρα, ήταν ο σχεδιαστής και μηχανικός του υδραγωγείου στο Πυθαγόρειο της Σάμου. Το κεντρικό μέρος του υδραγωγείου είναι μια σήραγγα μήκους 1036 μέτρων και διατομής 1,75Χ1,75 μέτρα περίπου. Το έργο έμεινε γνωστό ως Ευπαλίνειο Όρυγμα. Ο Ευπαλίνος κλήθηκε από τον τύραννο της Σάμου Πολυκράτη να κατασκευάσει ένα ιδιαίτερα δύσκολο κι απαιτητικό έργο. Τι είναι αυτό όμως που το κάνει τόσο ξεχωριστό; Χρησιμοποιώντας τις άριστες μηχανικές και μαθηματικές γνώσεις του, ο Ευπαλίνος κατάφερε να ανοίξει τη σήραγγα τρυπώντας το βουνό Άμπελος (σημερινό Κάστρο), σκάβοντας ταυτόχρονα και από τις δυο πλευρές! Οι δύο ομάδες συναντήθηκαν στο κέντρο με απόκλιση μόνο 0,6 μέτρων, παρόλο που η βόρεια ομάδα υποχρεώθηκε να αποκλίνει από την ευθεία γραμμή, λόγω της σαθρότητας των πετρωμάτων. Η ακρίβεια του έργου είναι ασύλληπτη ακόμα και με τα σημερινά μέσα. Αξίζει να σημειωθεί ότι στο μετρό των Αθηνών υπάρχουν αποκλίσεις της τάξεως του μέτρου! Επίσης η νότια ομάδα δε χρειάστηκε να αποκλίνει της πορείας της και η νότια σήραγγα ταυτίζεται σχεδόν απόλυτα με την ιδανική ευθεία σε όλο της το μήκος. Από τα πολλά κόκκινα σημάδια που βρέθηκαν στην πλαγιά του βουνού, προκύπτει το συμπέρασμα ότι ο σπουδαίος αυτός μηχανικός είχε σημαδέψει εξωτερικά την κατεύθυνση της σήραγγας και έπειτα την προέβαλε στο εσωτερικό του βουνού. Κατά την κατασκευή της σήραγγας, η πηγή του νερού άρχισε να αναβλύζει χαμηλότερα, συνεπώς δε μπορούσε πλέον με φυσική ροή να οδηγηθεί στη στοά αυτή. Για το λόγο αυτό έγινε αναγκαία η διάνοιξη μιας βοηθητικής, μικρότερης σήραγγας, σε χαμηλότερο επίπεδο. Η μικρότερη σήραγγα διανοίχτηκε μέσα από την κύρια στοά, με τη βοήθεια κάθετων ορυγμάτων. Από το νότιο στόμιο της σήραγγας το υδραγωγείο συνεχίζει για 500 μέτρα προς το κέντρο της πόλης. Να σημειώσουμε ότι ένα μέρος του ορύγματος είναι σήμερα επισκέψιμο.

Οι συνθήκες, οι κατασκευαστικές γνώσεις και οι τεχνικές του 6ου π.Χ αιώνα καθιστούν το έργο του Ευπαλίνου αξιοθαύμαστο. Κάποιες τεχνικές των τελευταίων ετών μόνο μπορούμε να πούμε ότι ίσως ξεπέρασαν αυτές των αρχαίων Ελλήνων. Βέβαια υπάρχει και το θέμα της αντοχής στο χρόνο. Τι νόημα έχει να κάνεις ένα πράγματι καταπληκτικό έργο, αν μετά από μερικά χρόνια πέσει σε αχρηστία. Το υδραγωγείο που κατασκεύασε ο Ευπαλίνος χρησιμοποιήθηκε συνολικά για 1000 περίπου χρόνια και καταστράφηκε, όπως σε όλη την ιστορία πολλά άλλα έργα των αρχαίων Ελλήνων, κατά την εισβολή των Αράβων το 666 μ.Χ. Έκτοτε δε συντηρήθηκε και αφέθηκε στην τύχη του. Τα περισσότερα έργα δημόσιας χρήσης που κατασκευάζονται σήμερα, τουλάχιστον στην Ελλάδα, δεν έχουν ούτε την ίδια αντοχή, ούτε την ίδια λειτουργικότητα αλλά ούτε και την ίδια διαχρονικότητα με αυτά των προγόνων μας. Κι αν τα χίλια χρόνια φαίνονται πολλά, θα ήταν ευχής έργον οι αρμόδιοι φορείς του ελληνικού κράτους να διδαχθούν από τις ικανότητες του μεγάλου μας αρχιτέκτονα, ώστε τα έργα που κατασκευάζουν να έχουν όσο γίνεται περισσότερα κοινά στοιχεία.

Αξίζει να διαβάσετε περισσότερες τεχνικές λεπτομέρειες για το έργο αυτό. Θα διαπιστώσετε ότι το επίπεδο τεχνογνωσίας των αρχαίων Ελλήνων μηχανικών ήταν τόσο υψηλό, που κάνει αυτό το έργο αξεπέραστο στην ιστορία της μηχανικής τεχνολογίας. Πολύ κατατοπιστικό είναι το άρθρο της τοπογράφου Γεωργίας Μακράκη που το βρήκα στη διεύθυνση: www.geotop.gr/artman/publish/article_96.shtml. Γράφοντας το κείμενο, προσπάθησα να δώσω μια συνολική εικόνα της σπουδαιότητας του έργου και να «ιντριγκάρω» τον αναγνώστη (συγγνώμη για τη ξενική λέξη) να διαβάσει περισσότερα. Ελπίζω να το πέτυχα γιατί πραγματικά το αξίζει.

Γίνε ενεργός πολίτης – Περιμένουμε την αφύπνισή σου

Πάνε και αυτές οι εκλογές! Τα κόμματα είπαν όσα είχαν να πουν, ο κόσμος τα άκουσε, άλλος ψήφισε άλλος όχι και τέλος! Αυτό ήταν! Από την επόμενη μέρα όλοι επανήλθαν στις ασχολίες τους σαν να μη μεσολάβησε τίποτα. Ο λαός συνεχίζει να αγωνιά για τα καθημερινά του προβλήματα (ανεργία, χαμηλοί μισθοί, υγεία, ασφάλεια κ.α.) και οι πολιτικοί με τις πλούσιες οικογένειες της χώρας συνεχίζουν να πλουτίζουν εις βάρος μας. Τι άλλαξε; Τίποτα.

Απευθύνομαι λοιπόν στο 47% που προτίμησε τις παραλίες. Τι καταφέρατε με την αποχή σας; Αισθάνεστε ότι τους τιμωρήσατε; Μήπως τιμωρήσατε τους εαυτούς σας και όλους τους υπόλοιπους που συνειδητοποίησαν όπως κι εσείς την αποτυχία του δικομματισμού αλλά το εξέφρασαν με τη συμμετοχή τους; Αν αυτή η αποχή ήταν το πρώτο βήμα σε μια γενική αντίδραση θα το δεχόμουν και θα ήταν πράγματι μια εξέλιξη προς τη σωστή κατεύθυνση. Όμως για τους περισσότερους, η αποχή δεν ήταν μια συνειδητή πολιτική πράξη απαξίωσης του πολιτικού μας συστήματος. Ήταν δυστυχώς το αποτέλεσμα αδιαφορίας ή βαρεμάρας. Με τη στάση αυτή δείχνουμε ότι είμαστε μια γενιά που έχει παραδοθεί σε μια επίπλαστη ευδαιμονία. Για ότι κακό μας συμβαίνει πάντα φταίνε οι άλλοι: οι πολιτικοί, τα κόμματα, το σύστημα… Ποτέ εμείς. Φτιάχνουμε και μερικές λογικοφανείς δικαιολογίες για να εξηγήσουμε τη στάση μας. Έτσι ουσιαστικά αρνούμαστε να δραστηριοποιηθούμε, παραιτούμαστε από βασικά δικαιώματα και δεν αναλαμβάνουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν στο δημόσιο βίο. Αυτά βλέπω γύρω μου. Αποδείξτε μου ότι κάνω λάθος και πείτε μου ειλικρινά. Πόσοι από εσάς που απέιχατε από την εκλογική διαδικασία έχετε σκοπό να κλιμακώσετε τις αντιδράσεις σας (πάντα ειρηνικά) και να δείξετε τη δυσαρέσκειά σας; Θα κατεβείτε μαζικά σε απεργίες; Θα διοργανώσετε μεγάλα συλλαλητήρια και διαδηλώσεις; Θα κάνετε μποϋκοτάζ στα καρτέλ που υποστηρίζουν οι πολιτικοί μας; Τι έχετε σκοπό να κάνετε; Πιστεύω πως δε θα γίνει καμιά κινητοποίηση. Ελάχιστοι ίσως που κι αυτοί θα χαρακτηριστούν γραφικοί γιατί θα είναι λίγοι. Το πολιτικό μας σύστημα μπορεί να χαίρεται πια. Έχει αποχαυνώσει και αδρανοποιήσει το μισό σχεδόν πληθυσμό και κάνει σε όλους κουμάντο με το 35%. Γιατί φυσικά οι αποφάσεις τους είναι υποχρεωτικές και για εσάς. Αποφασίζουν και για τη δική σας ζωή, ας μη ψηφίσατε. Η εβδομάδα μετά τις εκλογές πέρασε με κροκοδείλια δάκρυα στις τηλεοράσεις για το ότι ο κόσμος τάχα τους γύρισε την πλάτη και ότι πρέπει να βρουν τρόπο να τον φέρουν κοντά τους, αλλά μέχρι εκεί. Τι πετύχατε λοιπόν; Να σας υπενθυμίσω ότι η χώρα που έχει τεράστια ποσοστά αποχής είναι οι ΗΠΑ. Αυτοί τι πέτυχαν τόσα χρόνια; Οι κυβερνήσεις συνεχίζουν να εκλέγονται, και με τις ψήφους των λίγων και τη βοήθεια των πολυεθνικών, κυβερνούν και αιματοκυλούν όποτε θέλουν, οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη επιλέξουν. Ο αμερικανικός λαός δεν είναι άμοιρος των ευθυνών του. Έτσι και εδώ. Από τις δηλώσεις τους καταλάβατε ότι πήραν κάποιο μήνυμα και ότι έχουν σκοπό να αλλάξουν κάτι; Όχι.

Τι έμεινε λοιπόν; Ένα 18% που αγωνίζεται ουσιαστικά και για εσάς περιμένοντας την αφύπνισή σας. Φυσικά έχουν και αυτοί τα κολλήματά τους γιατί ο καθένας βλέπει τα πράγματα από διαφορετική σκοπιά. Προσπαθούν όμως. Δεν αφήνουν την τύχη τους στα χέρια των άλλων όπως εσείς. Προσωπικά πιστεύω ότι ίσως θα έπρεπε, αυτός που δεν είναι ενεργός πολίτης να έχει αυστηρότατες κυρώσεις που να φτάνουν μέχρι και την αφαίρεση της ιδιότητας του πολίτη. Για την ώρα όμως αναρωτηθείτε: Έχετε πια το ηθικό δικαίωμα να κρίνετε τους πολιτικούς; Έχετε το ηθικό δικαίωμα να παραπονιέστε για τους κακούς χειρισμούς της κυβέρνησης και γενικά να έχετε λόγο για το πολιτικό σύστημα; Αφού εν λευκώ παραδώσατε τις τύχες σας σ’ αυτούς να αποφασίσουν για σας. Τα ίδια και χειρότερα πρέπει να αναρωτηθεί και το 35% που ψήφισε με κομματικές παρωπίδες. Ότι και να γίνει ψηφίζουν συνέχεια τους ίδιους. Στα πόσα σκάνδαλα θα πάρουν την απόφαση να τους μαυρίσουν;

Ας κάνουμε μια υπόθεση. Η αποχή είναι ελάχιστη και ψηφίσατε φυσικά τα μικρά κόμματα. Έχει λοιπόν 35% ο δικομματισμός και 65% οι υπόλοιποι. Φαντάζεστε το πολιτικό σκηνικό σε μια τέτοια περίπτωση; Ο αντίκτυπος στα κόμματα εξουσίας θα είναι μεγάλος. Τεράστιο πλήγμα. Το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα που όλοι καταγγέλλουμε θα χάσει την αλαζονεία του και θα αναγκαστεί αργά ή γρήγορα να σταματήσει την αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζει εδώ και αρκετά χρόνια. Φυσικά και τα μικρά κόμματα που ψηφίσαμε δε θα μείνουν στο απυρόβλητο. Θα ξέρουν ότι έχουμε απαιτήσεις από αυτά και ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να τα αποδοκιμάσουμε εκλογικά. Αυτά θα συμβούν γιατί όλοι θα δουν ένα λαό αποφασιστικό, έτοιμο να διεκδικήσει τα δικαιώματά του. Ένα λαό που δεν θα έχει πολιτικές παρωπίδες και θα υποστηρίζει αυτόν που εργάζεται για το καλό του και θα καταδικάζει αυτόν που τον κοροϊδεύει. Κάνω λάθος; Σκεφτείτε λοιπόν πότε θα είναι καλύτερα για όλους μας. Όταν με την ψήφο σας διώξατε τους διεφθαρμένους από την εξουσία ή τώρα με την αποχή σας που τους κρατήσατε στην εξουσία.

Η αποχή δεν είναι επιλογή

Αυτή είναι η φωνή ενός αγανακτισμένου πολίτη, που βλέπει τη χώρα του να πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο και δε μπορεί να κάνει τίποτα για να αλλάξει την πορεία της. Όχι γιατί δεν έχει θέληση αλλά επειδή είναι μόνος και με αυτό το πολίτευμα που έχουμε δε μπορείς να κάνεις τίποτα μόνος.

Οι πολιτικοί μας λένε ότι το συμφέρον του τόπου είναι να έχει αυτοδύναμες κυβερνήσεις για να υπάρχει σταθερότητα. Θεωρητικά έχουν δίκιο. Έτσι ένα μεγάλο ποσοστό συμπολιτών μας ψηφίζουν τα δύο μεγάλα κόμματα. Έχουν περάσει 35 χρόνια από τη Μεταπολίτευση με σχεδόν αποκλειστικά αυτοδύναμες και ισχυρές κυβερνήσεις. Ποιο είναι το αποτέλεσμα; Οικονομικά σκάνδαλα που μένουν ατιμώρητα αφού το ένα κόμμα προστατεύει το άλλο, ένα κράτος στα πρόθυρα της χρεοκοπίας που ζει με δανεικά όπως άλλωστε και πολλοί από τους πολίτες του, αύξηση της ανεργίας, μείωση της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων, χειρότερες συνθήκες εργασίας, υποβαθμισμένο επίπεδο της παρεχόμενης παιδείας, ένα άθλιο σύστημα υγείας που εξυπηρετεί λίγους, αύξηση της λεγόμενης «βαριάς» εγκληματικότητας, συνεχείς υποχωρήσεις στα εθνικά θέματα … Ακόμα και αυτή η περιβόητη σταθερότητα δε λειτουργεί στην πράξη αφού όλοι οι κομματικοί μηχανισμοί έχουν αναγάγει σε μείζον θέμα το χρόνο προκήρυξης εκλογών, σε σημείο που να μονοπωλεί συχνά πυκνά το ενδιαφέρον τους και να μην παράγουν έργο ενώ και η πλειοψηφία των ΜΜΕ σιγοντάρει την όλη κατάσταση αποπροσανατολίζοντας μας από τα σημαντικά θέματα.

Για να βγει η χώρα από το αδιέξοδο στο οποίο βαδίζει, η λύση είναι μία. Να σταματήσουμε να είμαστε υπήκοοι και να γίνουμε ενεργοί πολίτες. Να αναλάβει ο καθένας την ευθύνη που του αναλογεί και να συμμετέχουμε στις λήψεις των αποφάσεων. Η δημοκρατία μας έχει δώσει ένα μεγάλο όπλο. Την ψήφο. Πρέπει να το χρησιμοποιήσουμε σωστά. Χρόνια τώρα απαξιώνουν τη συμμετοχή μας στην εκλογική διαδικασία περνώντας το μήνυμα «μια ψήφος δεν θα αλλάξει τίποτα». Πολλά blog και ΜΜΕ παροτρύνουν τον κόσμο να προτιμήσει την παραλία απ’ το να πάει να ψηφίσει δημιουργώντας ένα αίσθημα ηττοπάθειας. Ξεχνάμε όμως ότι κάποιοι παλαιότεροι δώσανε σκληρούς αγώνες για να μπορούμε εμείς να απολαμβάνουμε τα αγαθά της δημοκρατίας, που δίνει δικαιώματα αλλά έχει και υποχρεώσεις. Αγωνίστηκαν για το δικαίωμα του «εκλέγειν», για να μπορούν οι Έλληνες πολίτες να έχουν δύναμη και να ορίζουν αυτοί την τύχη τους.

Οι κομματικοί οργανισμοί που μας κυβερνούν τόσα χρόνια έχουν υποβαθμίσει τις Ευρωεκλογές και τις έχουν μετατρέψει σε πρόβα για τις βουλευτικές. Η αλήθεια είναι ότι μπορεί σημαντικές αποφάσεις να παίρνονται από τις διάφορες επιτροπές, πολλές αποφάσεις τους όμως επικυρώνονται από το Ευρωκοινοβούλιο και υπάρχει φυσικά η δυνατότητα της ενημέρωσης των ξένων ευρωβουλευτών για τα θέματα που μας απασχολούν και η δημιουργία συμμαχιών που, σαν μοχλός πίεσης στην χώρα τους, ίσως φανούν χρήσιμες σε κάποια δύσκολη στιγμή. Αυτή η δουλειά θέλει ανθρώπους που έχουν διάθεση να εργαστούν. Αυτούς πρέπει εμείς να τους επιλέξουμε και όχι τα κόμματα. Δείξτε λοιπόν τη δύναμή σας και πηγαίνετε όλοι να ψηφίσετε. Αγνοήστε τις παραινέσεις του κατεστημένου για αποχή. Να είστε σίγουροι ότι τα μεγάλα κόμματα αυτό επιδιώκουν. Την ώρα που εσείς θα πίνετε το καφεδάκι σας στην παραλία, ο κομματικός στρατός, εγγεγραμμένος στο κόμμα ή όχι, δεν θα κάνει διακοπές. Θα είναι στα εκλογικά κέντρα για να φέρει στην εξουσία αυτούς που σας έκαναν να σιχαθείτε την πολιτική, για να έχουν πεδίο ανεξέλεγκτης δράσης. Το τραγικό είναι όμως ότι εσείς θα τους έχετε βοηθήσει. Και 50% να φτάσει η αποχή νομίζετε ότι θα τους νοιάξει; Θα έχουν συγκεντρώσει τα ποσοστά που θέλουν και θα συνεχίσουν απτόητοι. Γι’ αυτό λοιπόν η αποχή δεν πρέπει να είναι επιλογή. Και φυσικά ούτε λευκό και άκυρο. Δε μπορεί να μην υπάρχει ένα μικρό κόμμα που να σας εκφράζει! Αναζητήστε τα προγράμματά τους, ακούστε τι έχουν να σας προτείνουν και μετά αποφασίστε.

Δράση λοιπόν. Όχι ύπνωση και χαβαλές. Ήρθε η ώρα να απαιτήσουμε όσα μας ανήκουν. Ας κάνουμε τις Ευρωεκλογές της 7ης Ιουνίου ένα σημαντικό σταθμό στην πολιτική αφύπνιση των Ελλήνων. Και μη ξεχνάτε. Πρώτα ψηφίζουμε και μετά πάμε παραλία. Όσο για εσάς τους μαντρωμένους στα κόμματα που δε βλέπετε πέρα από τη μύτη σας, θα προσφέρετε μεγάλη υπηρεσία στη χώρα αν πάρετε τα κουβαδάκια σας και πάτε κατευθείαν παραλία…

Η Πόλις Εάλω

Πεντακόσια πενήντα έξι χρόνια πέρασαν από την αποφράδα εκείνη ημέρα της 29ης Μαΐου 1453. Τότε που η Κωνσταντινούπολη, η πόλη του Ιουστινιανού, του Θεοδοσίου, του Βασίλειου του Βουλγαροκτόνου και τόσων άλλων Αυτοκρατόρων, η Βασιλεύουσα των πόλεων, το στολίδι της Ανατολής και της Δύσης έπεσε στα χέρια των Οθωμανών. Με την πτώση της έκλεισε και τυπικά το κεφάλαιο της «Βυζαντινής Αυτοκρατορίας». Της μόνης αυτοκρατορίας που παρέμεινε ζωντανή για περισσότερα από χίλια χρόνια. Όλη αυτή την περίοδο ήταν το προπύργιο της Ευρώπης καθώς δεχόταν συνεχείς επιθέσεις από βαρβαρικούς λαούς. Απέκρουσε τις επιθέσεις των Σλάβων (540, 559, 581), Περσών και Αβάρων (626), Αράβων (669-79 και 717-18), Βουλγάρων (813, 913 και 924) και Ρώσων (τέσσερις επιθέσεις μεταξύ 860-1043). Αν αυτοί και τόσοι ακόμα λαοί κατέλυαν τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία και ξεχύνονταν στην Ευρώπη, η ιστορία και ο πολιτισμός της θα ήταν πολύ διαφορετικός. Το 1204 όμως δέχθηκε το μεγάλο χτύπημα από το οποίο δεν μπόρεσε να ορθοποδήσει και να ανακτήσει την παλιά της λάμψη. Αυτό που δεν κατάφεραν οι βάρβαροι το πέτυχαν τα χριστιανικά κράτη της Δύσεως, τα οποία με άλλοθι την απελευθέρωση των Αγίων Τόπων από τους Άραβες, άλωσαν την Πόλη κατά την 4η Σταυροφορία. Παρά την ανακατάληψη και την παλινόρθωση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας το 1261, δεν ήταν ποτέ πια η ίδια. Αυτοί που τόσες φορές τους προστάτευσε η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία από τις ορδές των βαρβάρων, αυτοί που εκπολιτίστηκαν από τον ανώτερο πολιτισμό του Βυζαντίου, έγιναν οι δήμιοι της. Ώσπου εμφανίστηκαν μπροστά από τα τείχη της Πόλης οι Τούρκοι…

Πολλοί αυτοκράτορες αγωνίστηκαν για τη διατήρηση της μεγάλης και λαμπρής αυτοκρατορίας. Σύμβολο όμως του Βυζαντίου έγινε ο Κων/νος Παλαιολόγος, ο τελευταίος αυτοκράτορας, ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς, που έπεσε με το σπαθί στο χέρι στην πύλη του Αγίου Ρωμανού. Οι ύστατοι υπερασπιστές της Πόλης με τον Αυτοκράτορά τους, λίγοι μπροστά στον εχθρό, έκαναν αυτό που τους πρόσταζε η ελληνική ψυχή τους και έδωσαν την ύψιστη μάχη, που στάθηκε ικανή να τους εξυψώσει στο πάνθεον των ηρώων της ελληνικής φυλής και να κάνει έναν αυτοκράτορα θρύλο στις καρδιές των Ελλήνων. Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, η ψυχή του Ελληνισμού, με την υπέρτατη θυσία του, ενσάρκωσε και συμβόλισε τη συνείδηση χιλιάδων χρόνων Ιστορίας. Η αντίσταση στα τείχη της Βασιλεύουσας έμεινε στις ψυχές των υπόδουλων Ελλήνων ως τίτλος τιμής και δέσμευση για νέους αγώνες. Αν είχαν προτιμήσει την συνθηκολόγηση από την αντίσταση η ντροπή θα ήταν ανεξίτηλη και ίσως να μην ακολουθούσε η Εθνεγερσία του 1821. Η ηρωική άμυνα γέννησε την υπομονή, την ελπίδα και την προσδοκία της απελευθέρωσης. Οι θρύλοι του Μαρμαρωμένου Βασιλιά και της Κόκκινης Μηλιάς έθρεψαν γενιές Ελλήνων και τους ώθησαν σε δεκάδες κινήματα και τελικά στην Εθνική Παλιγγενεσία. Χαρακτηριστική είναι η συνομιλία του Κολοκοτρώνη με έναν ξένο απεσταλμένο:
-«Εμείς, ποτέ συμβιβασμό δεν εκάμαμε με τους Τούρκους… Ο βασιλεύς μας εσκοτώθη, καμμία συνθήκη δεν έκαμε, η φρουρά του είχε παντοτινό πόλεμο με τους Τούρκους και δύο φρούρια ήτον πάντοτε ανυπότακτα».
- «Ποια είναι η βασιλική φρουρά του, ποια είναι τα φρούρια;»
-« Η φρουρά του βασιλέως μας είναι οι λεγόμενοι Κλέφται, τα φρούρια η Μάνη και το Σούλι και τα βουνά».

Είναι ξεκάθαρο λοιπόν πως το ιστορικό, πολιτικό και ηθικό δικαίωμα στη Μεγάλη Ιδέα μας το έδωσαν οι τελευταίοι μαχητές της Κωνσταντινούπολης και μπόρεσαν οι απόγονοί τους να απελευθερώσουν και άλλα κομμάτια της Ελλάδας και να φτάσει στη σημερινή της μορφή. Αυτούς λοιπόν τιμούμε σήμερα, τους πεσόντες κατά την πολιορκία και την Άλωση. Είναι μια μέρα εθνικής υπερηφάνειας. Οι θρήνοι και οι θρύλοι που ακολούθησαν την πτώση της Βασιλεύουσας μας συγκινούν και δίνουν την ελπίδα οι υπερασπιστές της Πόλης να αποτελέσουν παράδειγμα και για τις νεότερες γενεές. Αυτός είναι ο σκοπός αυτού του άρθρου. Να μείνει άσβεστη η ιστορική μνήμη και να συνεχιστεί η παράδοση που θέλει τον Έλληνα, από τα αρχαία χρόνια μέχρι τα νεότερα, να μάχεται με θάρρος και απαράμιλλο ηρωισμό, πάντα έναντι υπέρτερων εχθρών, για την Πίστη, για την Πατρίδα και για τους συγγενείς, όπως είπε κι ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος στη συγκλονιστική του ομιλία πριν από την τελική επίθεση των Οθωμανών.

Μουσείο Ρήγα Φεραίου στο Βελιγράδι

Μέσα στο σκηνικό σήψης και διαφθοράς που έχουν στήσει εδώ και καιρό τα ΜΜΕ, βρήκαμε μια είδηση που μας κάνει να πιστεύουμε ότι δεν είναι όλα μαύρα. Ότι υπάρχουν και περιπτώσεις σωστής διαχείρισης του δημοσίου χρήματος. Μια τέτοια περίπτωση είναι η αναστύλωση του Πύργου Νεμπόισα στο Βελιγράδι, όπου τον Ιούνιο του 1798 δολοφονήθηκε με στραγγαλισμό ο Ρήγας Φεραίος με επτά συντρόφους του από τους Οθωμανούς.

Συγκεκριμένα, από το 2004 είχε ξεκινήσει προσπάθεια δημοπράτησης του Πύργου για εμπορική εκμετάλλευση ως καφετέρια και νυχτερινό κέντρο. Αμέσως αντέδρασαν φοιτητικές ενώσεις της πόλης και πολιτιστικοί φορείς και σε συνεργασία με την πρεσβεία της Ελλάδας στο Βελιγράδι απέτρεψαν αυτό το ενδεχόμενο. Μετά από μαραθώνιο διαβουλεύσεων με τη σερβική πλευρά, ο τότε Αντιπρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων Γ. Σούρλας, πέτυχε τον Δεκέμβριο του 2007 να υπογραφεί συμφωνία που να αποδίδει στην Ελλάδα την χρήση του Πύργου ώστε αυτός να μετατραπεί σε μουσείο αφιερωμένο στον Ρήγα Φεραίο, στην ιστορία του Πύργου και τους απελευθερωτικούς αγώνες των Σέρβων και εν γένει των Bαλκάνιων πατριωτών που βρήκαν εκεί τραγικό θάνατο από τους Τούρκους δυνάστες. Η συμφωνία προβλέπει ότι το κόστος της αναστύλωσης θα καλυφθεί με 1,5 περίπου εκατομμύρια ευρώ, από τη Βουλή των Ελλήνων και από το πρόγραμμα αναπτυξιακής συνεργασίας Hellenic Aid του υπουργείου Εξωτερικών, ενώ μέρος του θα αναλάβει και ο Δήμος Βελιγραδίου. Τις εργασίες αναστύλωσης έχει αναλάβει ένας ελληνικός φορέας, το Ευρωπαϊκό Κέντρο Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Μνημείων που σε συνεργασία με τον Δήμο Βελιγραδίου εκπόνησαν ήδη ένα σχέδιο αποκατάστασης (απαραίτητο μετά και την καταστροφή που υπέστη από τις πλημμύρες του 2007) και μετατροπής του μνημείου σε μουσείο. Εκτός του Πύργου, πέρα από τα έργα γεωστατικής και ανάπλασης, θα δημιουργηθεί και ένας ημιυπόγειος χώρος για εκθέσεις, διαλέξεις, μουσικές συναυλίες και άλλες εκδηλώσεις χωρητικότητας 500 ατόμων. Οι εργασίες πρόκειται να ολοκληρωθούν μέχρι το τέλος του 2009, εγκαινιάζοντας και την πρώτη έκθεση για τη ζωή και το έργο του Ρήγα Φεραίου.

Ο Πύργος Νεμπόισα χτίστηκε τον 15ο αιώνα πάνω στα ερείπια ρωμαϊκού πύργου του 1ου μ.Χ. αιώνα και αποτελεί μέρος του κάστρου του Βελιγραδίου, που δεσπόζει σε μια εξαιρετική θέση, στη σύγκλιση των ποταμών Σάβου και Δούναβη. Το 1690 τινάχτηκε στον αέρα, όταν εξερράγησαν πυρομαχικά που ήταν στο εσωτερικό του. Ξαναχτίστηκε από τους Αυστριακούς μεταξύ των ετών 1723-1736. Κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής κατάκτησης ο πύργος χρησιμοποιήθηκε ως φυλακή και εκτός από τον Ρήγα και τους συντρόφους του, βασανίστηκαν και εκτελέστηκαν πολλοί Σέρβοι πατριώτες που αγωνίζονταν κατά του τουρκικού ζυγού με συνέπεια ο Πύργος Νεμπόισα να αποτελεί σήμερα έμβλημα της νεότερης ιστορίας της Σερβίας.

Το μόνο που έχουμε να προσθέσουμε εμείς, είναι να δώσουμε συγχαρητήρια σε όλους όσους συμμετείχαν στην εξαίρετη αυτή προσπάθεια, αλλά και μια παρατήρηση: όλες οι δηλώσεις που διάβασα εξείραν το όραμα του Ρήγα Φεραίου για την δημοκρατική ενότητα των Βαλκανικών λαών και το σεβασμό των δικαιωμάτων των γειτόνων τους. Οι δηλώσεις αυτές, εσκεμμένα κατά τη γνώμη μου, προκαλούν σύγχυση και οδηγούν σε λάθος συμπεράσματα. Ο Ρήγας πρέπει να πούμε ότι αγωνίστηκε για τη λευτεριά όλων των υπόδουλων ελληνικών περιοχών και την υπαγωγή τους στο νέο ελληνικό κράτος που θα προέκυπτε μετά την απελευθέρωση, ενώ και την ένωση την έβλεπε μόνο, με τους Έλληνες να έχουν τον πρώτο ρόλο καθώς πίστευε στην πολιτισμική ανωτερότητα των Ελλήνων. Αυτά, για να προλάβω τυχόν παρανοήσεις…

Η μεγαλύτερη απάτη του 20ου αιώνα!

Με αφορμή την έκδοση του βιβλίου «Γράμματα στο γιο μου - Φυλακές Kάστορος, Αβέρωφ, Καλλιθέας 1955-1962» (εκδ. Άγρα), η εφημερίδα Athens Voice δημοσίευσε στις 13.09.2007 συνέντευξη του 57χρονου σήμερα Νίκου Μπελογιάννη, γιου του θρυλικού κομμουνιστή Νίκου Μπελογιάννη και της κορυφαίας Ελληνίδας κομμουνίστριας Έλλης Παππά, αδελφής της Διδώς Σωτηρίου που έγραψε τα «Ματωμένα Χώματα».
Πριν παρουσιάσουμε τη συνέντευξη θα ήθελα να αναρωτηθούμε: που είναι τόσα χρόνια ο Μπελογιάννης; Γιατί δεν εμφανίζεται πουθενά; Μήπως κάποιοι μας κρύβουν τον άνθρωπο που έζησε από μέσα τον κομμουνισμό και γαλουχήθηκε από τους μεγαλύτερους κομμουνιστές; Επίσης, ξέρουμε τι απέγιναν τα παιδιά του κορυφαίου αγωνιστή της Αριστεράς Γρηγόρη Λαμπράκη, του Νίκου Ζαχαριάδη και γενικά όλα τα παιδιά των ηγετών του ΚΚΕ της περιόδου 1942-1949; Όταν ο κάθε τυχαίος δηλώνει προοδευτικός, τον εμφανίζουν στην τηλεόραση και ακούμε τις απόψεις του. Τα παιδιά των θρύλων του ΚΚΕ, που κάθε τους λόγος έχει βαρύνουσα σημασία, γιατί δεν τα εμφανίζουν; Μήπως γιατί έχουν γίνει αντικομουνιστές; Άλλωστε στην Ελλάδα συμβαίνει το παράδοξο, παιδιά αριστερών να γίνονται δεξιοί και παιδιά δεξιών αριστεροί. Έτσι λοιπόν, κόρη στρατηγού της Χωροφυλακής είναι η Μαρία Δαμανάκη, γιος αξιωματικού του στρατού ο Απόστολος Γκλέτσος, γιος υπουργού της Χούντας ο Παναγιώτης Δημητράς, από δεξιότατες οικογένειες της Λαμίας και της Καρδίτσας προήρχοντο ο Άρης Βελουχιώτης και ο Χαρίλαος Φλωράκης, γιος μεγαλοαστικής οικογένειας των Αθηνών είναι ο Νίκος Μπίστης κ.α. Μέχρι και ο γιος του Αρχηγού της 21ης Απριλίου κ. Χρήστος Γεωργίου Παπαδόπουλος υπήρξε σημαίνον μέλος της «Νεολαίας Λαμπράκη».
Τέλος πρέπει να επισημάνουμε ότι ενώ η εφημερίδα Athens Voice ανήκει ιδεολογικά στον αριστερό χώρο, δημοσιεύει τη συνέντευξη του Μπελογιάννη που δίνει ένα ισχυρό χαστούκι στους κάθε λογής κομμουνιστές, ιδεολόγους και μη. Φυσικά κανένα γνωστό κανάλι δεν ασχολήθηκε με τα όσα είπε ο Μπελογιάννης…

Πότε διαβάσατε τα γράμματα πρώτη φορά; Ήταν ιστορίες που τις είχα ακούσει πολλές φορές κι ήξερα ότι τα γράμματα υπήρχαν. Όταν έγινα 16 ήταν Aύγουστος του ’67, είχε γίνει η Δικτατορία. H Έλλη ήταν στα Γιούρα. H Διδώ εν τω μεταξύ είχε αναγκαστεί να καταστρέψει παρά πολλά γράμματά της και ήδη είχε με τον εμφύλιο και με τις διώξεις καταστρέψει ακόμα περισσότερα. Αποφάσισε και νοίκιασε μια θυρίδα στην Εθνική Τράπεζα στο Σύνταγμα, τα φύλαξε εκεί και έτσι σώθηκαν «H Εντολή» και άλλα μυθιστορήματα, καθώς και οι «Μικρογραφίες». Δεν τα αποζήτησα τότε γιατί δεν είχε νόημα και περίμενα πια τη μεταπολίτευση να τα διαβάσω. Μετά βέβαια είχε αλλάξει πολύ το κλίμα. Έπρεπε να δυσκολευτεί κανείς πολύ για να μπει σε μια εποχή διώξεων, όντας μέσα σε εκείνο το απίστευτο κλίμα της Μεταπολίτευσης και της «υπερ-δημοκρατίας» που όποιος έβγαζε πιο αριστερές κραυγές ήταν πιο καλός και που όλη η Ελλάδα ψήφιζε NΔ, αλλά κανείς δεν τολμούσε να δηλώσει δεξιός. Σε αυτό το κλίμα τα πρωτοδιάβασα. Μερικά απλώς αποδίδανε το κλίμα της εποχής, είχανε από τότε κάποια ιστορική αξία. Τώρα όλα έχουν ιστορική αξία.

Πώς είναι να μεγαλώνεις ως παιδί «επικίνδυνων φυλακισμένων»; Ήταν δύσκολο και στις παρέες και παντού. Θυμάμαι του Αβέρωφ, τον τεράστιο θάλαμο επισκέψεων. Μέχρι τα δώδεκά μου πήγαινα. Από ένα σημείο κι έπειτα το είχα συνηθίσει. Στην Αίγινα, που πηγαίναμε διακοπές, όλοι με ήξεραν με το επίθετο της Διδώς. Είχα πάει και κάποιες φορές επίσκεψη στις φυλακές της Αίγινας που ήταν ο νονός μου ο Στάθης ο Δρομάζος. Στου Αβέρωφ η επίσκεψη ήταν σίγουρα 2 φορές το μήνα, ενίοτε και μια φορά την εβδομάδα.

Σας μεγάλωσε η αδελφή της, η Διδώ Σωτηρίου...
H Διδώ δεν ήθελε παιδιά η ίδια και βρέθηκε να έχει την πιο περίεργη περίπτωση παιδιού. Προσπάθησε να παίξει το ρόλο της μαμάς. Αλλά ήταν υπερ-αγχωμένη με όλη την Αριστερά να κοιτάει αν με ανέτρεφε σωστά! Βεβαίως «σωστά» με τα κριτήρια της Aριστεράς, εξ ου και με έτρεχε στη σοβιετική πρεσβεία συνεχώς. Έπαιξε και καθοριστικό ρόλο ως προς την πολιτική μου διαπαιδαγώγηση, γιατί τα πρώτα μου ακούσματα από τη Διδώ δεν ήταν βέβαια ο ηρωισμός αυτών που πέθαναν, αλλά η διαγραφή της από τον Ζαχαριάδη το ’48. Οι απαράδεκτες και γελοίες συνθήκες με τις οποίες τη διαγράψανε. Δηλαδή είχα πολύ «αντιηρωικές» προσλαμβάνουσες, που παίξανε καθοριστικό ρόλο μετά το ’68, όπου είχα πλήρη επίγνωση.

Θυμάστε κάτι έντονα από εκείνα τα χρόνια; Θυμάμαι εκείνο το πρωινό, Φεβρουάριος του ’68 –η Έλλη ήταν στη εξορία– που είχαμε βάλει με τη Διδώ, στις 6.30 το πρωί, τη «Φωνή της Αλήθειας». Αντί λοιπόν να ακούσουμε όλα αυτά που έλεγαν εκείνες τις μέρες με τους αγώνες για την απελευθέρωση του αγωνιστή Γρηγόρη Φαράκου, ξαφνικά αρχίζουν να λένε κάτι πράγματα τελείως διαφορετικά. Eίναι το μήνυμα που έχει περάσει ο Παρτσαλίδης, ο Zωγράφος και ο Δημητρίου, ακούμε ουσιαστικά το διάγγελμα της διάσπασης. H Διδώ, που ήταν συναισθηματικό άτομο, βάζει τα κλάματα. Εγώ, που ήμουν πια 17 χρονών, της λέω «επιτέλους». Αφού ήδη φαινόταν το πράγμα, ότι ήταν δυο γραμμές, δεν ήμουν παιδάκι για να μην τα βλέπω... Aπ’ ό,τι έμαθα και η Έλλη είχε αντιδράσει το ίδιο όταν της το είπε η Aύρα η Παρτσαλίδου και η Pούλα Kουκούλου, είπε «επιτέλους».

Kουβαλάτε ένα βαρύ όνομα. Πώς συμβιβάζεστε με αυτό, σας υπαγορεύει έναν τρόπο που πρέπει να φέρεστε; Eίναι όχι απλώς βαρύ, είναι πλακωτικό. Αν γίνει αυτό, προσπαθείς να κρατήσεις την ανωνυμία σου. Και μάλιστα υπό τέτοιες συνθήκες, και να έχεις μια ολόκληρη σταλινική αριστερά που σου λέει «παιδάκι μου να γίνεις σαν τον πατέρα σου και να τον ξεπεράσεις!». Tι να τον ξεπεράσω δηλαδή, να πάω να σκοτωθώ; Πήγα Πολυτεχνείο ακριβώς για να ξεφορτωθώ τέτοιες καταστάσεις. Γιατί το θέμα είναι ότι, αν το αποδεχτείς, ή θα σε συνθλίψει τελείως ή θα αφομοιωθείς από το σύστημα. Πράγμα που θα μπορούσα να το είχα κάνει κάλλιστα με τη Μεταπολίτευση, να είχα δηλώσει ότι ένα είναι το Κόμμα, να πάω σε αυτούς και από κει και πέρα θα είχα εκλεγεί. Θα είχαν τη φίρμα, αφού ακόμα και τώρα κοιτάνε πώς να καπηλευτούν το όνομα.

Πώς αισθάνεστε που το κράτος της Δεξιάς σάς στέρησε τον πατέρα σας; H Δεξιά παραβίασε ανοιχτές πόρτες. Περισσότερο όμως στους άλλους καταλογίζω το θάνατο του πατέρα μου, γιατί αν δεν ήταν ο Ζαχαριάδης, η Δεξιά δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτα. Aυτός τον έστειλε να σφαχτεί εδώ. Με την ήττα ο Ζαχαριάδης ήθελε έναν ήρωα κι ένα χαφιέ. Έτσι έγινε και η επιλογή, θα μπορούσε να είχε συμβεί και το ανάποδο. Ίσως επειδή ο Πλουμπίδης ήταν πιο ήσυχος χαρακτήρας και δεν αντέδρασε, ως πιστός πάντα στο κόμμα, ίσως να τον βρήκε αυτόν πιο εύκολο ο Ζαχαριάδης για το ρόλο του θύματος. Μάλλον κάτι τέτοιο είχε υπ’ όψιν του ο πατέρας μου όταν έλεγε στην Έλλη «να ζήσεις για την εκδίκηση». Αλλά αυτά είναι εικασίες. H Έλλη έχει πει να ανοίξουν κάποια πράγματα μετά το θάνατό της και έτσι μπορεί εκεί να διευκρινιστούν κάποια πράγματα.

Μπορούσατε να κατανοήσετε το πάθος τους για τον αγώνα σε «βάρος της οικογένειάς τους»; H θυσία τους, όταν τη βλέπεις εκ των υστέρων, ήταν τόσο μη-δικαιολογημένη. Όμως, αυτός ήταν ο τρόπος τους να βλέπουν τα πράγματα, αυτό το άσπρο-μαύρο που είχε εμφυσήσει η σταλινική αριστερά σε όλους. Και όταν μάλιστα εμπλουτίστηκε και με την αίγλη της Σοβιετικής Ένωσης στον πόλεμο, δεν θέλανε ποτέ να φανταστούνε ότι είχε επικρατήσει του Χίτλερ ένα τέρας ίδιο με αυτόν. Όταν η Έλλη έγραφε από τη φυλακή «θέλω ο γιος μου να γίνει καλός κουκουές...», αυτό ακούγεται πια κωμικό.

Πώς μιλούσε η Έλλη για τον Νίκο; Φαίνεται κι από αυτά που γράφει ότι για εκείνη το ιδιωτικό ήταν ιερό... Μιλούσε σαν να σταμάτησε ο χρόνος. Δεν μπορούσε ούτε καν να φανταστεί τι θα είχε γίνει αν ζούσε, τίποτα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα είχε διαγραφεί! Για τα άλλα μόνο εικασίες μπορούμε να κάνουμε...

Ήσασταν μικρός κι όμως βλέπατε και ακούγατε πολλά. Όλα αυτά που αναγκαστήκατε να ζήσετε σε τόσο τρυφερή ηλικία πώς επέδρασαν στο χαρακτήρα σας; Από τα Χριστούγεννα του ’63 –που αποφυλακίστηκε η Έλλη– μέχρι τη δικτατορία, πήγαινα και εγώ συνεχώς στα γραφεία της EΔA. Πριν, με πήγαινε και η Διδώ, γιατί δεν είχε τι να με κάνει, ή με έπαιρνε μαζί της στη σοβιετική πρεσβεία για να με δείξει στους Σοβιετικούς. Έβλεπα κι άκουγα όλο τον κόσμο. Έβλεπα πως πολλοί στην EΔA ήταν αγράμματοι. Θυμάμαι ένα στέλεχος να λέει συνέχεια «παρρησία όλων» και εγώ, παιδί της έκτης Δημοτικού τότε, τη διόρθωνα, «παρουσία» τής έλεγα. Αλλά όλοι αυτοί οι αγράμματοι έπρεπε να κυριαρχήσουν. Και όλο αυτό που έβλεπα έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διαπαιδαγώγησή μου. Αναρωτιόμουν τι γυρεύει η Έλλη, που ήξερα ότι ήταν μορφωμένη, με αυτούς τους αγράμματους.

O πατέρας σας ήταν για σας ήρωας, ήταν ο... «Έλληνας Tσε»; Για τα ελληνικά δεδομένα ναι. Ότι όμως θα μπορούσε να είχε συμβάλει πιο εποικοδομητικά το πιστεύω. Αν δεν είχε πάει έτσι, ως πρόβατο επί σφαγή... Και για την Έλλη, το ίδιο. Αν η Έλλη είχε φύγει στη Γαλλία, με την αρχή του εμφυλίου, το ’46, θα ήταν σήμερα ένα στιλ Aρβελέρ. Σκέφτομαι μήπως έτσι θα είχαν συμβάλει καλύτερα. Για την Έλλη χρειάστηκε να περάσουν τόσα χρόνια πριν δει τα βιβλία της εκδίδονται. Μόλις 2 χρόνια πριν ευτύχησε να τα δει επιτέλους να αναγνωρίζονται και τα μίντια να ασχολούνται μαζί της.

Το ότι η μητέρα σας γράφει πως «ήθελε να πεθάνει» σας πείραξε; Αυτό που έγραφε εκφράζει μια εποχή, με τα μέτρα τα σημερινά είναι απλώς ακατανόητο. Στο κλίμα της Μεταπολίτευσης αναρωτιόσουν γιατί πήγαν και σκοτώθηκαν. Αυτό, φυσικά, από το ’74 μέχρι το ’89. Γιατί μετά το ’89 έλεγες «Για το όνομα του Θεού, γι’ αυτό το τερατούργημα θυσιάστηκαν;».

Μέσα στα μπουντρούμια οι γονείς σας έζησαν ένα μοναδικό έρωτα, που ζωντανεύει εξαίσια στα γράμματα της μητέρα σας. Tι μήνυμα είναι αυτό για σας; Ήταν ένας μεγάλος έρωτας, αλλά από κει και πέρα γιατί πήγε και θυσιάστηκε; Για ένα πράγμα που αποδείχθηκε η μεγαλύτερη απάτη του 20ού αιώνα; Θύματα της μεγαλύτερης απάτης του 20ού αιώνα; Αυτό ήτανε. O υπαρκτός ήταν η μεγαλύτερη απάτη του 20ού αιώνα...