Σομαλός 112 ετών παντρεύτηκε 17χρονη!

Εκατοντάδες άνθρωποι παρέστησαν στο γάμο ενός Σομαλού άνδρα 112 ετών με μια 17χρονη κοπέλα. «Δεν την πίεσα, απλά χρησιμοποίησα την εμπειρία μου για να την πείσω για την αγάπη μου» είπε ο γαμπρός. Ο Αχμέντ Μοχάμεντ Ντόουρ που έχει ήδη 18 παιδιά από πέντε γυναίκες, παντρεύτηκε για έκτη φορά την κατά 95 ολόκληρα χρόνια νεότερή του, Σαφία Αμντουλέχ, ενώ μάλιστα είπε ότι θα ήθελε να κάνει κι άλλα παιδιά με τη νέα του γυναίκα. «Σήμερα ο Θεός με βοήθησε να πραγματοποιήσω το όνειρό μου», είπε ο κ. Ντόουρ μετά το γάμο, ενώ η οικογένεια της νύφης δήλωσε ότι η 17χρονη είναι ευτυχισμένη με το νέο της σύζυγο! Το ζεύγος είναι από το ίδιο χωριό στη Σομαλία και όπως ανέφερε ο γαμπρός περίμενε αρκετά χρόνια ώστε εκείνη να μεγαλώσει για να της ζητήσει σε γάμο. Σύμφωνα με τον ανταποκριτή του BBC, Σομαλοί ιστορικοί αναφέρουν η χώρα είχε να δει έναν τέτοιο γάμο εδώ και περισσότερο από έναν αιώνα.

Πηγή: Ελευθεροτυπία, 29 Οκτωβρίου 2009

Εύποροι Γερμανοί ζητούν να πληρώσουν περισσότερους φόρους - Προσφορά αγάπης στο συνάνθρωπο και στην πατρίδα

Έκκληση στην καγκελάριο Αγγέλα Μέρκελ να αυξήσει τους φόρους, τους οποίους πληρώνουν, απηύθυναν 44 εύποροι Γερμανοί. Με ανοιχτή επιστολή τους, που φιλοξενείται σε ιστοσελίδα, ζητούν να επιβληθεί φόρος στην κληρονομιά προκειμένου να βοηθήσουν την χώρα τους να γεμίσει τα ταμεία της. Την αίτηση έχουν υπογράψει μέχρι σήμερα 44 άνθρωποι με μεγάλη περιουσία, αλλά μέχρι στιγμής οι πιο γνωστοί πλούσιοι της Γερμανίας δεν έχουν υπογράψει.
Εμπνευστής αυτής της πρωτοβουλίας είναι ο 66χρονος συνταξιούχος γιατρός Ντίτερ Λέμκουλ, ο οποίος υποστηρίζει ότι οι πλούσιοι πρέπει να βοηθήσουν την χώρα που βρίσκεται σε άσχημη οικονομική κατάσταση. Η ιδέα δημιουργήθηκε στον Λέμκουλ όταν η κυβέρνηση αποδέσμευσε δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ για να σώσει το χρηματοπιστωτικό σύστημα που κατέρρεε. «Θυμώνω όταν σκέφτομαι ότι ξαφνικά βρήκαμε τόσα χρήματα για τις τράπεζες, χρήματα που πριν δεν είχαμε για να χρηματοδοτήσουμε κοινωνικά, εκπαιδευτικά ή περιβαλλοντικά προγράμματα», δήλωσε ο Λέμκουλ. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του, αν τα 2,2 εκατομμύρια Γερμανοί με περιουσία πάνω από 500.000 ευρώ δίνουν για 2 χρόνια το 5% της κληρονομιάς τους θα μαζεύονταν στα κρατικά ταμεία 100 δισεκατομμύρια ευρώ. Έτσι, οι δημιουργοί της αίτησης ζητούν από το κράτος να εφαρμόσει ένα σχέδιο με δύο φάσεις. Το 2009 και το 2010 οι πλούσιοι θα φορολογηθούν 5% επί της κληρονομιάς τους για να χρηματοδοτηθούν συγκεκριμένα προγράμματα. Από το 2011 και μετά θα υπάρχει ένας σταθερός φόρος περίπου 1% επί της κληρονομίας, φόρος που ίσχυε μέχρι το 1997 οπότε και καταργήθηκε. «Θέλουμε το 5% από το 2009 και το 2010 να χρηματοδοτήσει συγκεκριμένα προγράμματα για την εκπαίδευση, την υγεία και το περιβάλλον», υπογραμμίζει σε συνέντευξή του στο γαλλικό πρακτορείο ειδήσεων AFP ο Πέτερ Φόλμερ, ένας από αυτούς που έχουν υπογράψει την αίτηση, 69 ετών, ο οποίος δηλώνει ότι «κληρονόμησε πολλά χρήματα που δεν χρειάζεται».
Για να μπορέσει κάποιος να υπογράψει την διαδικτυακή αίτηση πρέπει να βεβαιώσει ότι έχει το λιγότερο 500.000 ευρώ από κληρονομιά και να πληρώσει μια συνδρομή 200 ευρώ. Εκτός από την αίτηση στο διαδίκτυο υπάρχει και «λίστα υποστήριξης», που απευθύνεται στους πολίτες που υποστηρίζουν αυτή την κίνηση.

Με αυτό τον τρόπο προσπαθούν να πιέσουν τη νέα κυβέρνηση της Αγγέλα Μέρκελ να επιβάλλει περισσότερους φόρους σε όσους έχουν μεγάλη περιουσία. Μάλλον δεν έχουν πολλές ελπίδες, αφού το φιλελεύθερο κόμμα FDP, νέος σύμμαχος της Μέρκελ, επιμένει στις προεκλογικές υποσχέσεις του να μειώσει τους φόρους. Όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, αξίζει σ’ αυτούς τους ανθρώπους ένα μεγάλο μπράβο. Αν όλοι, πλούσιοι και φτωχοί είχαν αυτό το επίπεδο ευσυνειδησίας και φιλοπατρίας, ο κόσμος θα ήταν σίγουρα καλύτερος για όλους. Ζουν μέσα στην κοινωνία, νιώθουν τους δοκιμαζόμενους οικονομικά συμπολίτες τους, γνωρίζουν ότι αν δεν υπάρχει κοινωνική συνοχή δε μπορεί να προοδεύσει η πατρίδα τους και «χαρίζουν» το υπέρτατο κοινωνικό αγαθό. Την ανιδιοτελή προσφορά στο κοινωνικό σύνολο. Δεν είναι μόνο τα χρήματα που δίνουν. Η κίνησή τους αποτελεί πηγή έμπνευσης για όλους μας. Μας διδάσκει την αγάπη για τον συνάνθρωπο και εν τέλει για την πατρίδα.

Θα δούμε άραγε και εύπορους Έλληνες να κάνουν την ίδια κίνηση; Γιατί ό,τι συμβαίνει στη Γερμανία μπορεί να συμβεί κι εδώ. Κι εδώ υπάρχουν μεγάλες κληρονομιές, περιουσίες αφορολόγητες, τεράστια περισσεύματα. Υπάρχουν λοιπόν πατριώτες με περισσεύματα, που μπορούν να αναλάβουν ανάλογη πρωτοβουλία;

Πηγή: Καθημερινή, 22 Οκτωβρίου 2009

Σωστή η απόφαση κατάργησης των προγραμμάτων Stage

Το πρώτο θέμα των ημερών είναι η με διυπουργική απόφαση κατάργηση των προγραμμάτων Stage στο Δημόσιο. Μετά από σύσκεψη του Αντιπρόεδρου της κυβέρνησης κ. Θεόδωρου Πάγκαλου, με τον υπουργό Εσωτερικών Γιάννη Ραγκούση, τον υπουργό Εργασίας Ανδρέα Λοβέρδο, τον υπουργό Επικρατείας Χάρη Παμπούκη και τον υφυπουργό παρά τω πρωθυπουργώ και κυβερνητικό εκπρόσωπο Γιώργο Πεταλωτή, ανακοινώθηκαν τα εξής:

• Καταργούνται και απαγορεύονται τα Stage στο Δημόσιο, τον ευρύτερο δημόσιο τομέα και στους ΟΤΑ.
• Στον ιδιωτικό τομέα είναι δυνατόν να λειτουργήσουν τα Stage ως μαθητεία, εφόσον ισχύουν όλες οι απαραίτητες εγγυήσεις και χρηματοδοτούνται κυρίως από κοινοτικά κονδύλια.
• Τα Stage που συνήφθησαν μετά την αναγγελία της ημερομηνίας των εκλογών είναι παράνομα, έγιναν για προφανείς ψηφοθηρικούς σκοπούς και ως εκ τούτου δεν ισχύουν.
• Προγράμματα Stage οποιασδήποτε διάρκειας που λήγουν δεν θα ανανεώνονται.
• Η κυβέρνηση έχει δεσμευθεί για την πρόσληψη μονίμου προσωπικού το οποίο θα καλύπτει πάγιες και διαρκείς ανάγκες.

Μετά την ανακοίνωση των αποφάσεων, όλα σχεδόν τα κόμματα, αντέδρασαν με περισσή θα έλεγα υποκρισία, να κατηγορήσουν την κυβέρνηση. Και λέω υποκρισία γιατί όσο ήταν κυβέρνηση η Ν.Δ. δεν είδα καμιά ουσιαστική αντίδραση. Δεν είδα κανένα, συμπεριλαμβανομένου και του ΠΑ.ΣΟ.Κ., να αγωνίζεται για την κατάργησή τους ή έστω να τους δώσουν τα ίδια εργατικά δικαιώματα που έχουν οι υπόλοιποι εργαζόμενοι. Για λόγους καθαρά κομματικούς, αφού σχεδόν το σύνολο των εργαζομένων στα stage ανήκουν στη Ν.Δ., το ΠΑ.ΣΟ.Κ. προχωρά προς τη σωστή κατεύθυνση. Το ότι τα κίνητρά τους δεν είναι και τόσο ηθικά, δε σημαίνει και ότι η απόφαση δεν είναι αντικειμενικά δίκαιη. Η αντιπολίτευση κατηγορεί το ΠΑ.ΣΟ.Κ. για κοινωνική αναλγησία και αδικία, για αναβίωση της πλατείας Κλαυθμώνος, για πέταμα στο δρόμο της ανεργίας χιλιάδων εργαζομένων που τουλάχιστον έτρωγαν ένα κομμάτι ψωμί... Τα κροκοδείλια δάκρυά τους έχουν ψηφοθηρική κατεύθυνση. Αυτά τα 23.000 παιδιά (σύμφωνα με τον κ. Λοβέρδο) είναι κυρίως τα «δικά τους παιδιά». Το μόνο που θέλουν είναι να τους κρατήσουν στο άρμα της Ν.Δ.. Δε νοιάζονται γι’ αυτούς. Άλλωστε, η Ν.Δ. δεν τους είχε σε ομηρία τόσα χρόνια, σε ανασφάλιστη εργασία με πενιχρό μισθό και με την καλλιέργεια ελπίδων για τουλάχιστον μοριοδότηση σε θέσεις του Δημοσίου; Αντί να ζητήσουν συγγνώμη απ’ όλο τον ελληνικό λαό για το γεγονός ότι είχαν καταστήσει τα παιδιά των Stage όμηρους των πελατειακών τους συμφερόντων, εμφανίζονται σήμερα ως υπερασπιστές τους. Αντί να χαιρόμαστε που τελειώνει αυτός ο «εργασιακός μεσαίωνας» που θέλησε να επιβάλει η Ν.Δ., αντιδρούμε.

Πάμε λοιπόν στο κυρίως θέμα, που είναι το δίκαιο της απόφασης. Οι εργαζόμενοι στα Stage (το ίδιο ισχύει για τους κάθε είδους συμβασιούχους), δεν ήξεραν τους όρους με τους οποίους προσλαμβάνονταν; Τους κορόιδεψαν; Δεν υπέγραψαν ότι θα δουλέψουν με συμβάσεις ορισμένου χρόνου και χωρίς ασφάλιση; Δηλαδή αθετούν την υπογραφή τους; Διαμαρτύρονται γιατί τους απολύουν, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι κανονικοί εργαζόμενοι. Για ειδίκευση δεν πήγαν μόνο εκεί; Οι αδικίες εις βάρους των υπολοίπων εργαζομένων είναι πολλές. Τις θέσεις αυτές τις εξασφάλισαν γιατί είχαν κάποιο μέσο. Πάει περίπατο λοιπόν η αξιοκρατία. Υπέγραψαν σύμβαση ορισμένου χρόνου, δηλαδή στη λήξη της θα έπρεπε να φύγουν. Αυτοί, ενώ πήγαν μόνο για ειδίκευση, κατέληξαν, πάλι με τη βοήθεια του μέσου τους, να ανανεώνουν τις συμβάσεις τους, ενώ θα έπρεπε να πάρουν άλλοι σειρά. Ακόμα κι αν κάποιοι ήταν χρήσιμοι και κάλυπταν ανάγκες του Δημοσίου, δε σημαίνει ότι πρέπει να παραμείνουν στη θέση τους μ’ αυτό τον τρόπο. Γι’ αυτό υπάρχει ο ΑΣΕΠ. Θα προκηρυχθεί κανονικός διαγωνισμός και θα λάβουν μέρος όπως όλοι οι υπόλοιποι. Η ανανέωση των συμβάσεων είναι πιθανόν και παράνομη και ίσως θα έπρεπε να επιληφθεί και ο εισαγγελέας. Η δίωξη πρέπει να είναι και προς αυτούς που τους ανανέωναν τις συμβάσεις, αλλά θα έλεγα και προς τους ίδιους τους εργαζομένους. Γιατί αν «δικαιωθούν», τότε είχε δίκιο ο Βουλγαράκης όταν έλεγε ότι, ότι είναι νόμιμο είναι και δίκαιο. Αν τους νομιμοποιήσουμε εκ των υστέρων, παραγράφεται η ανομία τους; Αν νομιμοποιήσουμε τα αυθαίρετα, παραγράφεται η ανομία τους; Αν νομιμοποιήσουμε τους λαθρομετανάστες, παραγράφεται η ανομία τους; Εμείς που δεν παρανομούμε είμαστε πολίτες δεύτερης κατηγορίας; Τι παράδειγμα δίνουμε στον κόσμο, ότι όλοι πρέπει να γίνουμε λαμόγια γιατί το κράτος μετά θα μας νομιμοποιήσει;

Η ένσταση που έχω είναι για τη μη πληρωμή όσων ξεκίνησαν κατά την προεκλογική περίοδο. Αν δεν υπάρξουν ποινικές ευθύνες θα πρέπει οι άνθρωποι αυτοί να πληρωθούν για το διάστημα που εργάστηκαν. Επίσης πρέπει να υπάρξει μοριοδότηση, αλλά μόνο για το χρονικό διάστημα της πρώτης σύμβασης. Τέλος, είμαι της άποψης ότι εφόσον πρέπει να καταργηθούν στο δημόσιο, πρέπει να καταργηθούν και στον ιδιωτικό. Αν μείνουν στον ιδιωτικό, έστω και με τους όρους που αναφέρει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. (εγγυήσεις και κοινοτικά κονδύλια), θα πρέπει με τους ίδιους όρους να λειτουργήσουν και στο δημόσιο. Όπως, όμως, ήταν μέχρι τώρα, έπρεπε να καταργηθούν παντελώς. Μένει λοιπόν, αν θα υποστηρίξει την απόφασή της η κυβέρνηση και αν θα προκηρύξει σύντομα διαγωνισμό αδιάβλητο για την κάλυψη των πάγιων θέσεων. Σ’ αυτό το σημείο πρέπει να προσθέσω ότι από κάποιο τηλεοπτικό σταθμό άκουσα ότι υπάρχουν αντιδράσεις, γιατί η κυβέρνηση έχει πρόθεση να μην κάνει προσλήψεις, αλλά να καλύψει τις αναγκαίες θέσεις στο δημόσιο με το ήδη υπάρχον προσωπικό με μετατάξεις. Κι αυτό είναι ένα μέτρο προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά επειδή δε ξέρω λεπτομέρειες, θα το σχολιάσω αν έρθει η ώρα του. Προς το παρόν κάνω πράξη αυτό που έγραψα στο προηγούμενο άρθρο. Στις προτάσεις που θεωρούμε καλές θα τους υποστηρίξουμε, ενώ στις κακές θα μας βρουν απέναντί τους.

Η Ελλάδα έχει κυβέρνηση μειοψηφίας! – Ανάλυση των εκλογικών αποτελεσμάτων (2004-2009)

Καληνύχτα Ελλάδα! Αυτό είναι το μήνυμα που προκύπτει από τις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου. Άλλη μια ευκαιρία για απαλλαγή από το διπολικό σύστημα που μας καταδυναστεύει από τη μεταπολίτευση ως τώρα, πέρασε. Οι Έλληνες πολίτες-όσοι πήγαν να ψηφίσουν-αποφάσισαν ότι πρέπει να συνεχίσουμε με το ίδιο σύστημα, αλλά με άλλον αρχηγό. Δηλαδή άλλα πρόσωπα με την ίδια όμως πολιτική! Ατολμία, είναι η μόνη εξήγηση που μου έρχεται στο μυαλό. Δε μπορεί οι νεοέλληνες να είναι τόσο κορόϊδα! (αναφέρομαι σ’ αυτούς που είναι έξω από τα μαντριά των κομμάτων). Τι άλλο πρέπει να συμβεί σ’ αυτή τη χώρα για να ξυπνήσουμε;

Πάμε όμως στο θέμα μας. Η αλαζονεία είναι ένα σύνηθες χαρακτηριστικό των ανθρώπων όταν αποκτούν εξουσία. Έτσι λοιπόν τα στελέχη και οι οπαδοί του ΠΑ.ΣΟ.Κ., όταν ανοίγει μια πολιτική κουβέντα καταφεύγουν στο επιχείρημα της συντριπτικής νίκης, της ισχυρής λαϊκής εντολής και το ότι ο λαός έκανε στροφή από τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της Ν.Δ. και πίστεψε στο νέο που φέρνει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Επειδή βαρέθηκα να ακούω συνέχεια αυτές τις ανακρίβειες, ήρθε η ώρα να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα. Έφτιαξα λοιπόν τους παρακάτω αναλυτικούς πίνακες για να έχουμε μια συνολική εικόνα.

ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2004-2009
ΚΟΜΜΑ ΨΗΦΟΙ ΠΟΣΟΣΤΟ (%) ΕΔΡΕΣ
2009 2007 2004 2009 2007 2004 2009 2007 2004
ΠΑ.ΣΟ.Κ. 3.012.373 2.727.702 3.003.275 43,92 38,10 40,55 160 102 117
Ν.Δ. 2.295.967 2.995.321 3.359.682 33,48 41,83 45,36 91 152 165
Κ.Κ.Ε. 517.154 583.768 436.706 7,54 8,15 5,90 21 22 12
ΛΑ.Ο.Σ. 386.152 271.761 162.151 5,63 3,80 2,19 15 10 0
ΣΥ.ΡΙΖ.Α. 315.627 361.216 241.637 4,6 5,04 3,26 13 14 6

*Βουλευτικές εκλογές 2009 - Εγγεγραμμένοι: 9.932.265, Ψήφισαν: 7.043.684, Έγκυρα: 6.857.587, Άκυρα: 143.631 και Λευκά: 42.466

ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2004-2009
ΚΟΜΜΑ ΨΗΦΟΙ ΠΟΣΟΣΤΟ ΕΔΡΕΣ
2009 2004 2009 2004 2009 2004
ΠΑ.ΣΟ.Κ. 1.878.982 2.083.327 36,64 34,03 8 8
Ν.Δ. 1.655.722 2.633.574 32,29 43,01 8 11
Κ.Κ.Ε. 428.282 580.396 8,35 9,48 2 3
ΛΑ.Ο.Σ. 366.637 252.429 7,15 4,12 2 1
ΣΥ.ΡΙΖ.Α. 240.930 254.447 4,70 4,16 1 1

Βλέπουμε λοιπόν το εξόφθαλμο ψέμα. Δεν υπήρξε κανένα ρεύμα προς το ΠΑ.ΣΟ.Κ.! Το 2004 η ήττα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. θεωρήθηκε από τους ίδιους τόσο σημαντική, που η κόντρα Παπανδρέου- Βενιζέλου κόντεψε να το διαλύσει! Το 2009 όμως, υπερηφανεύονται για τη νίκη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και τη στροφή του λαού προς αυτούς. Το μεγάλο ρεύμα για το οποίο γίνεται τόσος ντόρος είναι μόλις 9.098 ψηφοφόροι!!! Τόσοι δηλαδή ήταν αρκετοί για να μετατρέψουν την αποτυχία του 2004 σε θρίαμβο το 2009! Το δούλεμα πάει σύννεφο!!! Έγιναν κυβέρνηση όχι γιατί τους πίστεψε περισσότερος κόσμος, αλλά επειδή τη Ν.Δ. την πίστεψαν πολύ λιγότεροι και συγκεκριμένα 1.063.715!!! Εκεί βασίζεται η διαφορά των 10 μονάδων.

Αν το εκλογικό μας σύστημα ήταν η απλή αναλογική, θα γνωρίζαμε την πραγματική δύναμη των κομμάτων στην κοινωνία και δε θα χρειαζόταν να φτιάξω αυτούς τους πίνακες. Πάμε να δούμε μερικά στοιχεία ακόμα. Τρεις είναι οι κερδισμένοι αυτών των εκλογών. Πρώτος κερδισμένος είναι ο δικομματισμός. Κατάφερε να συγκεντρώσει το 77,4% των ψήφων. Δεύτερος κερδισμένος είναι η αποχή η οποία έφτασε το 29,7%. Δηλαδή το 1/3 των Ελλήνων δεν ψήφισε!!! Με αυτό το δεδομένο*, το πραγματικό ποσοστό των κομμάτων στην κοινωνία είναι το εξής: ΑΠΟΧΗ: 29,08%. ΠΑ.ΣΟ.Κ.: 30.33%. Ν.Δ.:23.12%. Κ.Κ.Ε.: 5,2%. ΛΑ.Ο.Σ.: 3,89%. ΣΥ.ΡΙΖ.Α.: 3,18%. ΑΚΥΡΑ: 1,45%. ΛΕΥΚΑ: 0,43%. Αν στην αποχή προσθέσουμε τα λευκά και τα άκυρα από πρόθεση, τότε το ποσοστό των πολιτών που δεν ήθελαν να ψηφίσουν κανένα κόμμα φτάνει στο 30%! Αυτή τη στιγμή κυβερνάει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. που το υποστηρίζει μόνο το 30.33% των Ελλήνων! Είναι δημοκρατία αυτό; Που είναι η Αρχή της πλειοψηφίας; Γιατί τους επιτρέπουμε να διαμορφώνουν τον εκλογικό νόμο όπως τους συμφέρει και να παίζουν πολιτικά παιχνίδια στην πλάτη μας; Δείτε στον πίνακα των Ευρωεκλογών, όπου το ποσοστό της αποχής είναι μεγαλύτερο (το 2009 έφτασε το 47%!) πόσο λιγότεροι τους ψήφισαν!

Ο τρίτος κερδισμένος των εκλογών είναι το ΛΑ.Ο.Σ. του κ. Καρατζαφέρη. Παρατηρούμε στον πίνακα, ότι από τις βουλευτικές εκλογές του 2004 ως και τις πρόσφατες, αυξάνει σταδιακά τον αριθμό των ψηφοφόρων του. Από μόνο του είναι εντυπωσιακό αυτό το στοιχείο. Υπάρχει όμως και κάτι άλλο. Έχουμε συνηθίσει να λέμε ότι ή ψήφος στις Ευρωεκλογές είναι «χαλαρή» και πολλοί στρέφονται προς τα μικρά κόμματα για αντίδραση στα μεγάλα, ενώ στις βουλευτικές επιστρέφουν σ’ αυτά. Το ΛΑ.Ο.Σ. λοιπόν, όχι μόνο δεν χάνει τους ψηφοφόρους των Ευρωεκλογών αλλά αντίθετα τους αυξάνει! Αυτό σημαίνει ότι οι περισσότεροι πολίτες ψήφισαν το ΛΑ.Ο.Σ. στις Ευρωεκλογές συνειδητά και όχι «χαλαρά». Έτσι βλέπουμε ότι οι επιπλέον 95 χιλιάδες περίπου πολίτες, που ψήφισαν το ΛΑ.Ο.Σ. στις Ευρωεκλογές του 2009 σε σχέση με τις βουλευτικές του 2007, όχι μόνο δεν έφυγαν από το κόμμα αλλά προστέθηκαν άλλοι 20 χιλιάδες περίπου στις βουλευτικές του 2009. Οι 386.152 συνολικά ψηφοφόροι, του έδωσαν τη δυνατότητα να εκλέξει 15 βουλευτές, με επιπλέον κέρδος να μπορούν να προκαλούν σε οποιοδήποτε νομοσχέδιο ονομαστική ψηφοφορία, με ότι συνεπάγεται αυτό (υποχρεωτική απαρτία, ανάληψη ευθύνης από τη μεριά των βουλευτών, κ.α.). Ο χρόνος θα δείξει αν συνεχιστεί η ανοδική τους πορεία. Ο μεγάλος χαμένος είναι σίγουρα το Κ.Κ.Ε. Παρά τους κοινωνικούς του αγώνες και τη δύναμη που έχει στα συνδικάτα των εργαζομένων, οι πολίτες δεν τους εμπιστεύθηκαν στο βαθμό που περίμεναν, αφού μειώθηκε η ποσοστιαία δύναμή τους κατά 0,61%, με παράλληλη μείωση των ψηφοφόρων κατά 65 χιλιάδες περίπου σε σχέση με το 2007 και με αποτέλεσμα να χάσουν και μία έδρα. Η απογοήτευση της Αλέκας Παπαρήγα στις πρώτες δηλώσεις της μετά το αποτέλεσμα, ήταν εμφανής. Όσο για το ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δε μπορώ να πω με σιγουριά. Το ότι μπήκαν στη Βουλή και μάλιστα εξέλεξαν 13 βουλευτές, ενώ οι τελευταίες δημοσκοπήσεις έδειχναν να είναι οριακά τα ποσοστά τους, είναι σίγουρα επιτυχία. Από την άλλη όμως δεν ξεχνάμε τη δυναμική που είχε λίγο καιρό πριν, πάντα σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, όπου το παρουσίαζαν να έχει ποσοστά ως και 18%! Αν το λάβουμε αυτό το στοιχείο σοβαρά υπόψη (προσωπικά ποτέ δεν πίστεψα αυτά τα ποσοστά), τότε η αποτυχία του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. είναι τεράστια! Βέβαια το ότι πανηγυρίζανε μετά τις εκλογές για το ποσοστό τους, μάλλον ενισχύει την άποψή μου ότι τα διψήφια νούμερα που τους έδιναν οι δημοσκοπήσεις ήταν επικοινωνιακό παιχνίδι.

Στη δημοκρατία, η άποψη της πλειοψηφίας υπερτερεί (σύμφωνα με το εκάστοτε εκλογικό σύστημα που τους εξυπηρετεί) και πρέπει να το σεβαστούμε. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να βοηθήσουμε τη χώρα να προχωρήσει. Και αυτό θα γίνει όχι με στείρα αντιπολίτευση στην νέα κυβέρνηση(για την οποία πιστεύω τα χειρότερα), αλλά με τη λογική ότι στις καλές προτάσεις τους θα τους υποστηρίξουμε και στις κακές θα μας βρουν απέναντί τους. Η αλήθεια είναι ότι συνολικά δεν έχουν ξεκινήσει πολύ καλά. Θα περιμένουμε λίγο ακόμα και θα δούμε…

Η πραγματική αλήθεια για τις θέσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ

Στο προηγούμενο άρθρο μου εξέφρασα την πεποίθησή μου ότι ο κ. Παπανδρέου θα είναι ο νικητής των εκλογών. Λογικό λοιπόν είναι το τελευταίο άρθρο πριν τις εκλογές να το αφιερώσω εξ’ ολοκλήρου στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. Τι λέει ότι θέλει να κάνει και κατά πόσο πρέπει να τους πιστέψουμε. Η αλήθεια είναι ότι η ομιλία του Παπανδρέου στη Θεσσαλονίκη με εξέπληξε ευχάριστα. Όχι ότι θα τους ψήφιζα, αλλά πράγματι μου κέντρισε το ενδιαφέρον και κέρδισε τις εντυπώσεις. Σε πολλές περιπτώσεις ήταν σαφής, πράγμα σπάνιο για τους σημερινούς πολιτικούς. Ο πρότερος όμως βίος του και τα παραπλανητικά του λόγια τον προδίδουν. Θα αναφέρω δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα πριν περάσω στις θέσεις του από τότε που ήταν υπουργός της κυβέρνησης Σημίτη. Είπε ότι θα βρουν χρήματα συλλέγοντας όσο πιο άμεσα γίνεται τους φόρους που χρωστάμε συνολικά στο κράτος και που η Ν.Δ. δε μπορεσε να εισπράξει. Ανέφερε μάλιστα ότι το ποσό ανέρχεται στα 31 δισεκατομμύρια ευρώ. Με την καλή παρουσία του στη Δ.Ε.Θ. με έπεισε πως θέλει να το κάνει. Μέχρι που την επόμενη μέρα μάθαμε ότι δεν είναι 31, αλλά 5 τα δισεκατομμύρια που μπορούν να εισπραχθούν και τα οποία λίγο πολύ τα εισπράττει και τώρα το κράτος. Τα υπόλοιπα είναι φόροι από χρεοκοπημένες εταιρείες! Επίσης είπε ότι θα αυξήσει τους μισθούς πάνω από τον πληθωρισμό. Η τιμή του όμως αναμένεται να είναι της τάξης του 1%. Δηλαδή 0,3 ευρώ την ημέρα αύξηση! Η κοροϊδία σε όλο της το μεγαλείο. Διαβάστε καλύτερα τα όσα έχουν δηλώσει κατά καιρούς και θα δείτε πίσω από το ωραίο περιτύλιγμα ένα πρόγραμμα που εγγυάται στους εργαζομένους χειρότερες μέρες. Στην πράξη, θα κάνουν ότι δεν πρόλαβε ή δεν τόλμησε ο Καραμανλής. Η παραδοχή τους ότι τελικά θα καταφύγουν σε δανεισμό είναι άλλη μια απόδειξη της παραπλάνησης των πολιτών. Μήπως λοιπόν έχει κρυφό πρόγραμμα το ΠΑ.ΣΟ.Κ.;

Πάμε όμως να δούμε μερικές από τις παλαιότερες θέσεις του κ. Παπανδρέου για να καταλάβουμε ποιος είναι. Όπως λένε, για να θυμηθούν οι παλαιότεροι και να μάθουν οι νέοι.

Το 1999, όταν ο κ. Παπανδρέου ήτανε Υπουργός Εξωτερικών, σε δημόσια εκδήλωση και απευθυνόμενος στον εκδότη της εφημερίδας Πατρίδες του Καναδά κ. Θωμά Σάρα είπε: «Προσωπικά πιστεύω ότι είναι καλύτερα να έχουμε μερικά στρέμματα γης λιγότερα από εκείνα που μας ανήκουν, και να κοιμόμαστε τα βράδια ήσυχοι και ασφαλείς, παρά να έχουμε ότι μας ανήκει και να μην μπορούμε να κλείσουμε μάτι από τον κίνδυνο κάποιας ξαφνικής επίθεσης κακόβουλων γειτόνων εναντίον μας».

Στο σχέδιο Ανάν ο κ. Παπανδρέου τοποθετήθηκε υπέρ του «ναι», προκαλώντας αντιδράσεις στην Κύπρο κυρίως για τον χρόνο εκδήλωσής της, καθώς η δήλωση αυτή έγινε 2 ώρες πριν το προγραμματισμένο διάγγελμα του Τάσσου Παπαδόπουλου. Επιχείρησε δηλαδή να προκαταβάλει την τοποθέτηση του Προέδρου της Κύπρου.

Τον Αύγουστο του 1999 έδωσε συνέντευξη στο περιοδικό ΚΛΙΚ στον Σταύρο Θεοδωράκη και δήλωσε τα εξής: «Βεβαίως, οι Συνθήκες μιλάνε για μουσουλμάνους. Κατά καιρούς, το θέμα της μειονότητας τίθεται παράλληλα με το θέμα της διεκδίκησης εδαφών. Εάν δεν αμφισβητούνται τα σύνορα, ποσώς μ’ ενδιαφέρει το αν ο ένας λέγεται μουσουλμάνος ή Τούρκος, Βούλγαρος ή Πομάκος».
Αξίζει να διαβάσετε εκείνη τη συνέντευξη γιατί λέει και πολλά άλλα…ενδιαφέροντα!!! (www.klik.gr/148/papa/index2.htm)

Θυμάστε την υποψήφια για την υπερνομαρχία της Θράκης, μουσουλμάνα κ. Καραχασάν; Ήταν από τα πλέον δραστήρια μέλη της «Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης» και καλούσε ανοιχτά τους Πομάκους της περιοχής να χαρακτηρίζονται Τούρκοι!

Ύστερα από προφορική εντολή του υπουργού Εξωτερικών Γ. Παπανδρέου προς τις Βρυξέλλες, η Ελλάδα αποδέχθηκε το αίτημα της Τουρκίας να αλλάξει στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, η διεθνώς κατοχυρωμένη από τη Συνθήκη του Μοντρέ του 1936 ονομασία των «Στενών» σε «Τουρκικά Στενά». (Ελευθεροτυπία 7 Ιουνίου 2002)

Ο Θόδωρος Πάγκαλος είπε για τον Γ. Παπανδρέου: είναι «σοβαρή έλλειψη φρόνησης να λέει κάποιος, όπως ο υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας, ότι χρειάζονται υποχωρήσεις από Ελλάδα και Τουρκία για να τα βρούμε και ότι άλλαξε το κλίμα. Αυτά είναι αμερικάνικα και επίσημη ανθελληνική προπαγάνδα των Αμερικανών και δεν πρέπει να την υιοθετούμε και να την κάνουμε δική μας θέση». Χαρακτήρισε μάλιστα την τακτική του Γιώργου Παπανδρέου απαράδεκτη, ότι κάνει ζημιά στην εξωτερική πολιτική της χώρας και δεν σχετίζεται με την αντικειμενική πραγματικότητα. Σε αντίθεση με τον ίδιο, είπε, ο Γιώργος Παπανδρέου ασκεί πολιτική ίσων αποστάσεων, μια τακτική που είναι αδιέξοδη και που δεν οδηγεί πουθενά στις σχέσεις μας με την Τουρκία (Τα Νέα 19 Οκτωβρίου 1999).


Κάποτε είπε ο Ισμαήλ Τζεμ στον Γιώργο Παπανδρέου πειράζοντάς τον: «Αν κάποια μέρα τα βρεις δύσκολα στην ελληνική πολιτική ζωή, μη λυπηθείς. Βάζεις υποψηφιότητα στην Τουρκία και θα εκλεγείς αμέσως…»
("ΕΨΙΛΟΝ"-25/1/2004. και εφημερίδα Χρόνος 27/2/2004).

Στις 15/3/01, στη σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών της Ε.Ε., ο Βέλγος υπουργός, για να εξυπηρετήσει τις γαλλογερμανικές σκοπιμότητες, πρότεινε να καταδικαστεί η Τουρκία για την κατάσταση των πολιτικών της κρατουμένων («λευκά κελιά», δολοφονίες κλπ). Ενώ κανείς υπουργός δεν τόλμησε να έχει αντίρρηση, ούτε ακόμη και ο επίτροπος Φερχόιγκεν, σηκώθηκε ο Παπανδρέου και υποστήριξε ότι «η τουρκική κυβέρνηση ρυθμίζει το καθεστώς των φυλακών προς την σωστή κατεύθυνση» και ακύρωσε την έκδοση απόφασης! (εφημερίδα Χρόνος 27/2/2004).

Θα μπορούσα να γράψω ολόκληρο βιβλίο με αυτό το θέμα. Ο χρόνος μου όμως είναι περιορισμένος και θα καταλήξω με μερικές πρόσφατες προτάσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ για τους λαθρομετανάστες. Πρότεινε λοιπόν στις 11 Ιουνίου 2009 ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, τη συστηματική πολιτική στέγασης των μεταναστών, με σοβαρές δημόσιες επενδύσεις, σε συνεργασία με την Αυτοδιοίκηση και ΜΚΟ (Μη Κυβερνητική Οργάνωση). Μας λέει δηλαδή ότι πρόθεσή του είναι να χτίσουν σπίτια για τους λαθρομετανάστες ξοδεύοντας χρήματα του ελληνικού λαού και χωρίς μάλιστα διαγωνισμό αφού εμπλέκει τις ΜΚΟ! Επίσης προχωρούν και στην αλλοίωση του εκλογικού σώματος αφού προτείνουν την «θεσμοθέτηση της χορήγησης ελληνικής ιθαγένειας στους αλλοδαπούς 2ης γενιάς» και τη, «θεσμοθέτηση του δικαιώματος ψήφου στις τοπικές εκλογές για όσους έχουν συμπληρώσει πέντε χρόνια νόμιμης διαμονής στην Ελλάδα». Όσον αφορά την υγεία, ενώ κόβουν από τους Έλληνες ασφαλισμένους τα δωρεάν φάρμακα, προτείνουν να υπάρξει βασική ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στους μετανάστες χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα! Τέλος, μας ενημέρωσαν ότι σκοπός του ΠΑ.ΣΟ.Κ. όταν θα γίνει κυβέρνηση είναι να μεταρρυθμίσει τη νομοθεσία για τους μετανάστες και να διευρύνει τους όρους νομιμοποίησης των λαθρομεταναστών! Μετά τις Ευρωεκλογές και υπό την πίεση της ανόδου του ποσοστού του ΛΑ.Ο.Σ., πρότεινε τη μηδενική ανοχή στην παράνομη μετανάστευση. Στόχος είπε, είναι 0% λαθρομετανάστες. Από τα παραπάνω συμπεραίνουμε ότι μάλλον εννοούσε ότι όλους τους παράνομους θα τους κάνει νόμιμους και έτσι δε θα έχουμε πια λαθρομετανάστες! Και φυσικά μη ξεχνάμε, με ότι αυτό συμβολίζει, την επίσκεψη του στη Νέα Υόρκη στις 23 Σεπτεμβρίου 2009, λίγες ημέρες πριν τις εκλογές!

Αυτά τα λίγα για τον κ. Παπανδρέου, γιατί οι πολίτες θα πρέπει να έχουν γνώση και μνήμη. Όπως έχω ξαναγράψει, στην εποχή της πληροφορίας δεν επιτρέπεται να λέει κάποιος πως δεν ήξερα. Όχι λοιπόν στον δικομματισμό, όχι στη «χαλαρή» ψήφο. Οι κάλπες ανοίγουν σε λίγες ώρες και όλοι πρέπει να αναλάβουμε την ευθύνη της επιλογής μας. Μπροστά στην κάλπη και μακριά απ’ ότι μπορεί να μας επηρεάσει, θα αποφασίσουμε κατά συνείδηση για την πορεία της πατρίδας μας. Όλοι πρέπει να πάμε να ασκήσουμε το μόνο δικαίωμα που μας άφησαν. Όσοι δεν έχουν σκοπό να ψηφίσουν, ας κάνουν τον κόπο να διαβάσουν τα άρθρα μου της 5ης και 13ης Ιουνίου. Γιατί, αποχή από τις εκλογές, ουσιαστικά σημαίνει παράδοση της εξουσίας σου σε αυτούς που κατακρίνεις.

Η Ν.Δ. παραδίδει ηθελημένα την εξουσία στο ΠΑ.ΣΟ.Κ

Είχα χθες την ευκαιρία να βρεθώ στην τελευταία προεκλογική συγκέντρωση της Ν.Δ. στην Αθήνα. Το συμπέρασμα που έβγαλα ήταν πεντακάθαρο. Η Ν.Δ. όχι μόνο θα χάσει τις εκλογές αλλά είναι πολύ μεγάλη η πιθανότητα αυτοδυναμίας του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Τα κενά ήταν τεράστια και η απογοήτευση του κόσμου εμφανής. Δεν υπήρχε παλμός, δεν υπήρχε αισιοδοξία. Οι συζητήσεις μεταξύ των παρευρισκομένων σχεδόν πανομοιότυπες και το ερώτημα ένα: πιστεύεις ότι θα κερδίσουμε; Η απάντηση ίδια απ’ όλους και με ύφος απογοήτευσης: θα δώσουμε τη μάχη…και θα δούμε… Όλοι σχολίαζαν την απουσία του κόσμου από τη συγκέντρωση. Πράγματι κι εγώ εξεπλάγην από την ευκολία που έφτασα σχεδόν μπροστά από τον Καραμανλή αν και αργοπορημένος.

Ήταν 8:15 περίπου όταν βγήκα από το σταθμό του ΗΣΑΠ στην πλατεία Βικτωρίας. Διασχίζοντας την 3ης Σεπτεμβρίου με σκοπό να ανέβω την Χεϋδεν, άκουσα τον πιο δυνατό θόρυβο που είχα ακούσει ποτέ μου. Ήταν η βόμβα που βάλανε σε ένα κάδο σκουπιδιών στο διπλανό στενό στην Γκιλφόρδου, λίγα μέτρα μακριά μου. Ο κόσμος δε μπορώ να πω ότι ανησύχησε ιδιαίτερα παρά μόνο οι αστυνομικοί από την κλούβα που ήταν δίπλα μου. Το ερώτημά μου τώρα είναι το εξής: ναι μεν το ΠΑΣΟΚ καταδίκασε το γεγονός αλλά νομίζω ότι όλοι μπορούμε να φανταστούμε τι θα γινόταν αν έβαζαν βόμβα στην προεκλογική ομιλία του Παπανδρέου και λίγα μόλις μέτρα από αυτόν. Τα κανάλια θα το είχαν συνέχεια πρώτο θέμα αν όχι και μοναδικό. Οι Πασόκοι θα φώναζαν για προσπάθεια εκφοβισμού της νέας αντίληψης που έρχεται στην πολιτική σκηνή, για το παρακράτος της δεξιάς και άλλα τέτοια. Άλλωστε αυτό το έργο το έχουμε δει και στο παρελθόν. Και η Αριστερά δεν πάει πίσω. Όλοι πιστεύω θυμάστε την Αλέκα Παπαρήγα να δηλώνει στους δημοσιογράφους, ότι το ΚΚΕ έχει πληροφορίες για προβοκάτσια εναντίον τους πριν τις ευρωεκλογές, αλλά αυτοί θα αγωνιστούν κ.τ.λ. κ.τ.λ. Δεν ξέρω τι ακριβώς είχε στο μυαλό της είχε η κα. Παπαρήγα αλλά αυτό που πέτυχε ήταν να συσπειρώσει τους οπαδούς της. Σε αντίθεση με αυτούς τι κάνει η Ν.Δ.; Απ’ όσο έχω δει στα κανάλια, μόνο ήπιες δηλώσεις. Το συμβάν αυτό βέβαια έγινε 2 μόλις μέρες πριν τις εκλογές αλλά θα μπορούσε να χρησιμεύσει σαν μοχλός συσπείρωσης των οπαδών τους. Δεν το κάνουν όμως, γιατί; Μήπως είναι πολιτικά πολιτισμένοι και δε μπαίνουν σε τέτοιες λαϊκίστικες και μικροπολιτικές ενέργειες όπως θα τις χαρακτήριζαν; Ή μήπως έχουν αποδεχθεί την ήττα τους; Ή ακόμα χειρότερα, ηθελημένα παραδίδουν την εξουσία στο ΠΑΣΟΚ; Πιστεύω το τελευταίο και θα σας δώσω μερικές ενδείξεις. Όλη η Ν.Δ. εμφανιζόταν να είναι αντίθετη με τις πρόωρες εκλογές. Ο Καραμανλής όμως προχώρησε μόνος του. Έδιωξε πολλά στελέχη πρώτης γραμμής στο όνομα της κάθαρσης του κόμματος. Δεν το κάνεις αυτό όμως κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου αν θέλεις να κερδίσεις. Απ’ την άλλη, ο λόγος που προκήρυξε τις εκλογές αλλά και το οικονομικό του πρόγραμμα πιστεύω πως εξόργισε και τον πιο πιστό οπαδό του. Αν ήθελε να εφαρμόσει το οικονομικό του πρόγραμμα μπορούσε να το κάνει συνεχίζοντας να κυβερνά για άλλα 2 χρόνια με την εντολή που του έδωσαν οι εκλογές του 2007 (μήπως ήρθε η ώρα να καταργηθεί ο νόμος για τις πρόωρες εκλογές;). Κι αφού τελικά τις εξήγγειλε τις εκλογές, είναι δυνατόν να φιλοδοξεί να κερδίσει λέγοντας στον κόσμο που πεινάει ότι θα παγώσει τους μισθούς και για περιόδους λιτότητας; Βέβαια αυτός μας λέει την αλήθεια σε αντίθεση με τον Παπανδρέου που μας κοροϊδεύει λέγοντας ότι θα κάνει κοινωνική πολιτική με αυξήσεις πάνω από τον πληθωρισμό, όταν αυτός αναμένεται να είναι της τάξης του 1%!!! Και όχι μόνο αυτό, φεύγουν οι ετεροδημότες για να ψηφίσουν και βρίσκουν στην Αθηνών – Λαμίας τα διόδια αυξημένα! Είναι δυνατόν να κάνεις τέτοιες αυξήσεις και να μη δυσαρεστήσεις τον κόσμο; Και το χειρότερο απ’ όλα, τα εξωτερικά θέματα. Τον Δεκέμβρη πρέπει να παρθούν αποφάσεις για το Κυπριακό, το Σκοπιανό και την ένταξη της Τουρκίας. Ξέρουμε λίγο πολύ ποιες είναι οι απόψεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Αντί λοιπόν να τους στριμώξει ο Καραμανλής και να δεσμεύσει τον Παπανδρέου, έχουν αναλώσει την προεκλογική περίοδο σχεδόν αποκλειστικά στην οικονομία. Μεταναστευτικό και εξωτερική πολιτική σαν να μην υπάρχουν. Για την υγεία, την παιδεία και την ασφάλεια δε μιλάνε ώστε να ξέρουν οι Έλληνες τι λέει ο καθένας, για να ψηφίσει αναλόγως. Έτσι πέρασε άλλη μια προεκλογική περίοδος, κατά βάση έκθεσης ανούσιων ιδεών. Δε μάθαμε όμως ούτε τις προθέσεις της Ν.Δ. για τα εξωτερικά θέματα. Σε τελική ανάλυση, η γνώμη μου είναι ότι ο Καραμανλής εγκαταλείπει την εξουσία γιατί δε θέλει να είναι αυτός υπεύθυνος για τις αποφάσεις στα εξωτερικά θέματα. Οι Αμερικανοί πιέζουν για λύση και πιστεύω πως δε θέλει να είναι αυτός ο πρωθυπουργός που θα βάλει την υπογραφή του στα ταπεινωτικά σχέδιά τους. Με τον Παπανδρέου τα πράγματα είναι πιο εύκολα γι’ αυτούς (θα αναφερθώ ειδικά στο επόμενο άρθρο). Θεωρητικά, αξίζει ένα μπράβο στον Καραμανλή που δείχνει ότι έχει κάποια πατριωτική συνείδηση αλλά δεν παύει να είναι ένας … λιποτάκτης που εγκαταλείπει το πεδίο της μάχης. Με τις αποφάσεις του και τη σθεναρή του αντίσταση θα μπορούσε να γίνει ίσως και ήρωας στη συνείδηση των Ελλήνων και να τον ακολουθήσουν περισσότεροι. Επέλεξε όμως το δρόμο της φυγής. Ίσως κάτι του τάξανε ή ακόμα χειρότερα να τον κρατάνε με κάτι και να τον εκβιάζουν. Άλλωστε απαντήσεις στο μεγαλύτερο σκάνδαλο όλων των εποχών, τις υποκλοπές, δεν δόθηκαν. Εύλογο είναι το ερώτημα τι άκουσαν και πως το χρησιμοποιούν!

Τα ψέματα τελειώνουν. H ώρα της κάλπης φτάνει και εκεί ο καθένας θα πρέπει να είναι αντιμέτωπος με τη συνείδησή του. Στην εποχή της πληροφορίας δεν επιτρέπεται να λέει κάποιος πως δεν ήξερα.